مشخصات ناو هواپیمابر یواس‌اس جرالد آر.فورد

رویداد۲۴ حسین فلاحی: کلاس جرالد آر فورد ناوگانی از ناوهای هواپیمابر هسته‌ای است که توسط بخش کشتی‌سازی نیوپورت نیوز صنایع هانتینگتون اینگالز برای نیروی دریایی ایالات متحده، تحت برنامه ناو هواپیمابر CVN-21 آن توسعه می‌یابد. در ژانویه 2007، نیروی دریایی اعلام کرد که کشتی‌های کلاس جدید، کلاس جرالد آر فورد نامیده می‌شوند.

ناوهای یواس‌اس جرالد آر.فورد و یواس‌اس جان اف کندی

اولین کشتی در این کلاس، USS Gerald R Ford (CVN 78)، در می 2017 به نیروی دریایی ایالات متحده تحویل داده شد و در ژوئیه 2017 به بهره برداری رسید. این ناو هواپیمابر یک تمرین چند هفته ای واحد آموزشی ترکیبی استقرار نهایی را برای صدور گواهینامه به عنوان یک ناو رزمی- جنگی قابل استقرار ایالات متحده در آوریل 2023 تکمیل کرد.

ناو دوم، USS John F Kennedy (CVN 79)، نامگذاری شد و در دسامبر 2019 به آب انداخته شد. این کشتی برای تحویل به نیروی دریایی در جولای 2025 برنامه ریزی شده است، در حالی که انتظار می رود کشتی های دیگری از کلاس Enterprise و Doris Miller به ترتیب در مارس 2028 و فوریه 2032 تحویل شوند. CVN 78 جایگزین USS Enterprise (CVN 65) شد که پس از بیش از پنج دهه خدمات فعال در سال 2017 از رده خارج شد.

توسعه کشتی کلاس جرالد آر فورد

وزارت دفاع ایالات متحده یک قرارداد 107.6 میلیون دلاری در ژوئیه 2003 و یک قرارداد 1.39 میلیارد دلاری در ماه مه 2004 با Northrop Grumman Newport News در ویرجینیا امضاء کرد. این وزارت همچنین 559 میلیون دلار برای آماده سازی ساخت ناو و ادامه برنامه طراحی در سیستم محرکه کشتی فراهم کرد.

اولین فولاد CVN 78 در آگوست 2005 بریده شد. یک قرارداد 5.1 میلیارد دلاری برای طراحی دقیق و ساخت در سپتامبر 2008 با نیوپورت نیوز منعقد شد. قرقره ناو در نوامبر 2009 گذاشته شد.

بیشتر بخوانید:

رتبه نیروی دریایی ایران در جهان

برترین هواپیمای بمب افکن جهان

ناو هواپیمابر CVN 78 با چهار ملخ برنزی 30 تنی در اکتبر 2013 نصب شد. هم پرتاب و هم اولین سفر کشتی در نوامبر 2013 انجام شد. آزمایش لنگر بر روی ناو در ژوئن 2014 تکمیل شد، در حالی که نیروی دریایی ایالات متحده آزمایش EMALS را روی CVN 78 در ماه مه 2015 انجام داد. CVN 78 برای کارهای پس از تحویل در جولای 2018 به نیوپورت نیوز بازگشت.

نیوپورت نیوز قراردادی را برای پشتیبانی از تعمیرات بیشتر دراین کشتی سربی برنده شد. این قرارداد شامل برنامه ریزی اجرایی برای نیازهای تعمیر و تغییرات افزایشی برنامه ریزی شده برای کشتی است.

در نوامبر 2006 قرارداد برنامه ریزی و طراحی برای دومین ناو هواپیمابر CVN 79 به Northrop Grumman منعقد شد. در ماه مه 2011، نیروی دریایی ایالات متحده اعلام کرد که این ناو هواپیمابر USS John F Kennedy نام خواهد داشت.

ساخت CVN 79 در فوریه 2011 آغاز شد و قرقره آن در ژوئیه 2015 گذاشته شد. این ناو قبل از تحویل برنامه ریزی شده در اسکله 3 کشتی سازی HHI Newport News تحت تجهیز و آزمایش قرار خواهد گرفت.

نیوپورت نیوز یک تمدید قرارداد 407 میلیون دلاری برای کار آماده سازی کشتی CVN 79 در مارس 2013 و یک تمدید 1.29 میلیارد دلاری در مارس 2014 دریافت کرد. همچنین یک قرارداد 3.35 میلیارد دلاری برای طراحی و ساخت جزئیات کشتی در ژوئن 2015 دریافت کرد.

جزئیات طراحی ناو هواپیمابر کلاس جرالد آر فورد

با جابجایی تقریباً 100,000 تن، کلاس جرالد آر فورد بزرگتر از مدل قبلی خود، کلاس نیمیتز است، اما بین 500 تا 900 خدمه کمتر را در خود جای می دهد. کشتی های کلاس فورد دارای 23 سیستم جدید یا ارتقا یافته در مقایسه با ناوهای کلاس نیمیتز خواهند بود.

کاهش نیروی انسانی یک پارامتر عملکرد کلیدی بود که به چهار مورد اصلی که در سال 2000 در سند الزامات عملیاتی برای برنامه CVN 21 ذکر شده بود اضافه شد. تخمین زده می‌شود که فناوری‌های حامل جدید منجر به کاهش 30 درصدی نیازهای تعمیر، نگهداری و کاهش بیشتر بار کاری خدمه از طریق سطوح بالاتر اتوماسیون شود.

سایر تفاوت‌های اصلی در عملکرد عملیاتی در مقایسه با کلاس نیمیتز، افزایش نرخ پرواز در 160 سورتی پرواز (در مقایسه با 140 پرواز در روز)، وزن و کمک هزینه پایداری در طول عمر عملیاتی 50 ساله کشتی است. 150٪ تولید و توزیع نیروی برق برای حفظ سیستم های فن آوری پیشرفته کشتی است. یکی دیگر از نیازهای کلیدی عملکرد، قابلیت همکاری این پروژه است.

بدنه ناو هواپیمابر جرالد آر فورد

از دهه 1960، تمام ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده در Northrop Grumman Newport News ساخته شده اند. نیوز امکانات طراحی و کشتی سازی خود را با کارگاه و مشعل های سنگین جدید، پرس ورق ضخیم 5000 تن، امکانات مونتاژ سرپوشیده و جرثقیل جدید با ظرفیت 1050 تن گسترش داد.

News از مجموعه ای از ابزارهای طراحی از جمله یک مجموعه نرم افزار CATIA برای شبیه سازی فرآیندهای تولید و یک بسته محیط مجازی به کمک رایانه برای برنامه CVN 21 استفاده می کند. طراحی بدنه شبیه به ناوهای کلاس نیمیتز فعلی و با همان تعداد عرشه است. جزیره کوچکتر است و بیشتر به سمت عقب کشتی حرکت کرده است.

این جزیره دارای یک دکل ترکیبی با رادارهای آرایه مسطح، یک رادار جستجوی حجمی در باند S و یک رادار چند منظوره در باند X است. این سیستم رویکرد دقیق و فرود مفصل رو به عقب را حمل می کند که به جای رادار مبتنی بر GPS دیفرانسیل محلی است.

ناو هواپیمابر به طور سنتی افسر پرچم و 70 نفر از کارکنان گروه جنگی ناو را حمل می کند. پل پرچم، که قبلاً در جزیره حامل قرار داشت، برای کاهش وسعت جزیره به عرشه پایینی منتقل شد.

پیکربندی داخلی کشتی و طراحی عرشه پرواز به طور قابل توجهی تغییر کرده است. عرشه های پایین دارای یک طرح انعطاف پذیر با قابلیت تنظیم مجدد سریع هستند که امکان طرح بندی های مختلف و نصب تجهیزات جدید در مناطق فرماندهی، برنامه ریزی و مدیریت را فراهم می کند. این نیاز به ساخت وزن و پایداری وزن اضافی سیستم‌های جدیدی را که در طول عمر عملیاتی 50 ساله کشتی نصب می‌شوند، تطبیق می‌دهد. همچنین حذف یک واحد آسانسور هواپیما و کاهش تعداد سوله‌های آشیانه از سه به دو به کاهش وزن کشتی‌ها کمک کرد.

سلاح های جرالد آر فورد

کلاس جرالد آر فورد را می توان به موشک سی اسپارو تکامل یافته Raytheon مسلح کرد که در برابر موشک های ضد کشتی با سرعت بالا و مانور بالا دفاع می کند. سیستم تسلیحاتی نزدیک، موشک های قاب هواپیمای غلتان از شرکت های Raytheon و Ramsys است.

عملکرد ناو هواپیمابر جرالد آر فورد

این ناو می تواند تا 90 هواپیما از جمله جنگنده اف-35، F/A-18E/F Super Hornet، E-2D Advanced Hawkeye، هواپیمای تهاجمی الکترونیکی EA-18G Growler، هلیکوپترهای MH-60R/S و همچنین هواپیماهای بدون سرنشین را حمل کند. 

نیاز به نرخ پرواز بالاتر در 160 سورتی پرواز در روز با افزایش حداکثری 220 سورتی پرواز در روز در مواقع بحران و فعالیت شدید جنگ هوایی منجر به تغییرات طراحی در عرشه پرواز شد.

عرشه پرواز دارای یک جزیره کوچکتر جابجا شده است در حالی که سه آسانسور به جای چهار آسانسور در لبه عرشه وجود دارد. گسترش عرشه همچنین باعث افزایش مناطق پارکینگ هواپیما می شود. ایستگاه های خدمات هواپیما در نزدیکی 18 ایستگاه سوخت گیری و تجهیز مجدد قرار دارند.

قرارداد توسعه سیستم پرتاب هواپیمای الکترومغناطیسی EMALS که از یک موتور شتاب دهنده الکترومغناطیسی خطی استفاده می کند به جنرال اتمیکس منعقد شد.

حسگرها

در اکتبر 2008، Raytheon برای تامین نسخه ای از رادار دو باند (DBR) توسعه یافته برای ناوشکن کلاس Zumwalt برای نصب بر روی Gerald R Ford قرارداد بسته شد. DBR آرایه های فازی باند X و S را ترکیب می کند.

نیروی محرکه

نورثروپ گرومن یک سیستم پیشرانه هسته ای پیشرفته با دو راکتور، چهار شفت و یک سیستم توزیع نیروی الکتریکی منطقه ای برای حامل ها توسعه داد.

فیربنکس مورس قراردادی برای تامین مجموعه دیزل ژنراتورهای اضطراری برای حامل های CVN 80 و CVN 81 در فوریه 2019 دریافت کرد.

مشخصات کلی ناوهواپیمابر کلاس جرالد آر فورد

سازنده:  شرکت کشتی‌سازی نیوپورت نیوز صنایع هانتینگتون اینگالز

خدمات: نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (USN)

تسلیحات: موشک تکامل یافته Sea Sparrow، موشک Rolling Airframe، CIWS

نیروی محرکه: دو راکتور هسته ای، چهار شفت

سرعت: 30+ گره

خدمه: 4539 نفر

حمل هواپیما: 75 فروند