رویداد۲۴ نازنین فرزان‌جو: اگر اهل نقاشی هم نباشید و حتا اگر به آن علاقه هم نداشته باشید دانستن و دیدن بهترین و مشهورترین نقاشی‌های دنیا واجب است چراکه جزو اطلاعات عمومی هر فرد محسوب می‌شود.
به گزارش رویداد۲۴ هنر نقاشی جزو زیرمجموعه‌ی هنر‌های ترسیمی و جزو هنر‌های هفتگانه و سومین هنر محسوب می‌شود.
تا امروز هنرمندان نقاش فراوانی در سراسر دنیا وجود داشته‌اند که آثاری را آفریده‌اند آثاری بی‌همتا و زیبا که چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند و روحش را به تسخیر خود درمی‌آورد.
هر یک از این آثار امروز در بزرگ‌ترین و معتبرترین موزه‌های دنیا نگه‌داری می‌شوند. امروز می‌خواهیم شما را با این آثار و محل نگه‌داری آن‌ها آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
نخستین و مشهورترین اثر نقاشی دنیا مربووط و کار و هنر لئوناردوداوینچی ایتالیاییست. اثری ماندگار و محسورکننده که داستان درباره‌ی آن کم نیست.
تکنیک مونالیزا رنگ روغن است که روی چوب صنوبر کشیده شده است. این نقاشی به سبک رنسانس است و امروزه در موزه لوور در پاریس نگه‌داری می‌شود.
ابعاد این اثر ۵۳ × ۷۷ سانتی‌متر است.
لئوناردو داوینچی کارهای غیرمعمول زیادی انجام داده است که یکی از آن‌ها کشیدن نقاشی مونالیزا (Mona Lisa) مشهورترین نقاشی دنیا برروی چوب درخت صنوبر یا سپیدار است. دلیل شهرت این نقاشی این است که نقاش یکی از واقع‌بینانه‌ترین و گیراترین لبخند‌های نقاشی شده را به تصویر درآورده است. گفته می‌شود این نقاشی تصویری است که داوینچی به سفارش فرانچسکو دل جیوکوندو (Francesco del Giocondo)، تاجر ثروتمند ابریشم فلورانسی، از «لیزا گراردینی»، همسر وی، ترسیم کرده که یک پرتره با ارتفاع نیمه است؛ البته کارشناسان هنوز کاملا از این موضوع مطمئن نیستند و هویت مونالیزا نامشخص است. نام دیگر این نقاشی، «لبخند ژکوند» نیز از فامیلی این تاجر فلورانسی نشئت گرفته است. برخی افراد مانند فروید حدس می‌زنند که مونالیزا مادر داوینچیست؛ در حالی که برخی آن را پرتره خود داوینچی می‌دانند.
داوینچی به هنگام کشیدن مونالیزا در ایتالیا بود و همان‌جا هم این نقاشی را آغاز کرد اما آن را در فرانسه به پایان رساند. فرانسوای اول، این اثر را در «کاخ فونتن‌بلو» (Palace of Fontainebleau) به نمایش گذاشت و این اثر به‌مدت یک سده همان جا ماند. لویی چهاردهم مونالیزا را به کاخ ورسای برد و در سده‌ی نوزدهم این اثر در اتاق خواب ناپلئون آویزان شد.
مونالیزا در سال ۱۸۰۴ در موزه لوور نصب شد. به گفته تاریخ‌دانان، مونالیزا پیش از سده‌ی بیستم در خارج از حیطه محافل هنری شناخته شده نبود؛ اما در سال ۱۹۱۱، یک کارمند پیشین موزه لوور، این نقاشی را دزدید و به‌مدت دو سال آن را پنهان کرد. این فرد که یک ایتالیایی بود می‌خواست این اثر را به ایتالیا برگرداند. این دزدی سبب شهرت این نقاشی در میان مردم عادی شد.
مونالیزا امروز در موزه لوور نگه‌داری می‌شود و رکورددار گران‌ترین ارزیابی بیمه با قیمت ۱۰۰ میلیون دلار است. براساس قانون میراث فرهنگی فرانسه، امکان خریدوفروش این اثر وجود ندارد و این نقاشی متعلق به مردم است.
اثر دوم از این فهرست متعلق است به ادوارد مونک نقاش برجسته‌ی نروژی با نام "جیغ" است.
تکنیک این اثر رنگ روغن، پاستیل و چسب رنگ و در سبک اکسپرسیونیسم و به ابعاد ۷۳٫۵ × ۹۱ سانتی‌متر کشیده شده است.
این نقاشی امروز در موزه ملی و موزه مونک در اسلو پایتخت نروژ نگه‌داری می‌شود.
به‌عنوان نمادی از اضطراب، ترس، رنج و هیجان در جهان شناخته می‌شود.
جالب این‌جاست که جیغ یک اثر هنری واحد نیست و مونک چهار نسخه از این نقاشی کشیده است. گفته می‌شود که ایده این نقاشی هنگامی به فکر مونک رسید که در حال پیاده‌روی عصرگاهی با دوستانش بود و غروب آفتاب و نور قرمز خیره‌کننده‌ای را دید. خود مونک دراین‌باره می‌نویسد:
آسمان سرخ شد. به رنگ خون. من متوقف شدم. احساس خستگی کردم و به حصار تکیه دادم. در بالای سر مردم شهر خون بود و هوای گرم، زبانه‌های آتشین بود. دوستانم راه را ادامه دادند و من در آنجا لرزیدم و از اضطراب ایستادم و احساس کردم یک جیغ بی‌کران از طبیعت عبور می‌کند.
موضوع جالب در مورد این نقاشی این است چهره‌ی آندروژنی که در جلوی این نقاشی دیده می‌شود، در واقع منشا جیغ در نقاشی نیست؛ بلکه سعی دارد جلوی جیغ دلخراشی را بگیرد که از طبیعت به گوش می‌رسد. این نقاشی جزو آثار انگشت‌شماری است که ایموجی آن طراحی شده است.
آخرین مطلب نوشته شده درباره نقاشی جیغ در فوریه ۲۰۲۱، کشف نویسنده کلماتی است که در گوشه چپ بالای این اثر نوشته شده‌اند و با چشم معمولی دیده می‌شوند. خواندن این نوشته سال‌های سال به طول انجامید و در نهایت معلوم شد که جمله مذکور به این شرح است:
تنها یک دیوانه می‌توانست این نقاشی را بکشد!
اثر دیگر این فهرست باز هم متعلق است به استاد نام‌آشنا داوینچی بزرگ. دیوارنگاره‌ای مستطیل‌شکل در سالن غذاخوری صومعه «سانتا ماریا دل گریزیا» در شهر میلان که صحنه‌ی آخرین شام مسیح و ۱۲ حواریون، پیش از به صلیب کشیده شدن را به تصویر می‌کشد سومین اثر در این فهرست است.
اثر چهارم این فهرست دختری با گوشواره‌ی مروارید اثر یوانس ورمیر نقاش هلندی دوره‌ی باروک است.
این نقاشی با رنگ روغن و روی بوم و با ابعاد ۳۹ × ۴۴٫۵ سانتی‌متر کشیده شده است و امروز در موزه مائریتشویس در لاهه‌ی هلند نگه‌داری می‌شود.
نکته‌ی جالب درمورد این نقاشی این است که با مونالیزا مقایسه می‌شود.
نقاشی و اثر مشهور بعدی گل‌های آفتابگردان اثر ونسان ونگوگ نقاشی پرآوازه‌ی هلندیست.
ونگوگ این نقاشی را با تکنیک رنگ روغن و روی بوم با ابعاد ۷۳ × ۹۲٫۱ سانتی‌متر کشیده است.
گل‌های آفتابگردان (Sunflowers) نام مجموعه‌ای از ۱۲ نقاشی از گل‌های آفتابگردان است که توسط ونگوگ در سال‌های ۱۸۸۶ تا ۱۸۸۹ در پاریس و آرل خلق شده‌اند. اولین تصویر از این مجموعه که در پاریس نقاشی شده، دارای گل آفتابگردانی است که در یک گلدان قرار گرفته است و برخی از گل‌ها روی سطح یا رومیزی صاف قرار دارند؛ اما در نقاشی‌های بعدی که در آرل کشیده شده‌اند، گل‌های آفتابگردان به‌صورت مرتب و ایستاده در گلدان‌ها قرار گرفته‌اند.
گفته می‌شود که ونگوگ خود را با گل آفتابگردان همسان‌سازی می‌کرد؛ پس می‌توان گفت که وی در زمان کشیدن گل‌های آفتابگردان، به شکلی نمادین در حال خلق سلف‌پرتره یا خودنگاره بوده است و حالات روحی ونگوگ را می‌توان در این مجموعه دید.
رنگ‌روغن زردی که در کارهای بعدی ونگوگ استفاده می‌شود، به‌تازگی در دسترس نقاشان قرار گرفته بود و وی از این سایه‌های زنده و زرد در کارهای خود استقبال کرد. جالب است بدانید که گل آفتابگردان در ادبیات هلندی، نمادی از فداکاری، وفاداری و تعهد به دوستی است. این گل در مراحل مختلف غنچه کردن تا پژمرده شدن، چرخه زندگی از تولد تا مرگ را به مخاطب یادآوری می‌کند. هر یک از نقاشی‌های این مجموعه در یک موزه قرار دارند. برای نمونه سه نقاشی با ۱۵ گل آفتابگردان در موزه هنر توکیو، گالری ملی لندن و موزه ونگوگ در آمستردام هستند؛ در حالی که گلدان‌های با ۱۲ گل آفتابگردان در مونیخ آلمان و فیلادلفیا آمریکا قرار دارند.
شاهکار بعدی بوسه نام دارد. یک نقاشی بسیار زیبا و خاص با تکنیک رنگ روغن و برگ‌های طلا که گوستاو کلیمت نقاش نمادگرای اتریشی آن را در ابعاد ۱۸۰ × ۱۸۰ به تصویر کشیده است.
این نقاشی امروز در گالری کاخ بلودر وین نگه‌داری می‌شود.
گوستاو کلیمت نقاش نمادگرای اتریشی، اثر بوسه (The Kiss) را در سال ۱۹۰۷ خلق کرد. بیشتر این اثر با رنگ روغن روی بوم است؛ اما می‌توان آن را یک نقاشی مخلوط به حساب آورد؛ زیرا شامل برگ‌های طلا، پلاتین و نقره می‌شود. بوسه از بهترین آثار نمایانگر جنبش سمبولیسم (نمادگرایی) است. گوستاو کلیمت در این اثر از برگ طلا استفاده کرد تا ظاهری کاملا ظریف و درخشان ایجاد کند. در این اثر می‌توانید تاثیرات هنری بیزانس را در ردا‌هایی بیبنید که بر تن زوج عاشق داخل نقاشی است.
در بوسه زن و مردی را می‌بینید که در پس زمینه‌ای آرام و یکنواخت در لبه یک چمنزار، یکدیگر را می‌بوسند. مرد خم شده است تا زن را ببوسد؛ در حالی که زن روی بستری از گل زانو زده و بیشتر پذیرای بوسه است تا فعالانه در آن شرکت کند. بخشی از برگ‌های طلای به کار رفته در لباس مرد از اشکالی سیاه و سفید و مستطیلی شکل تشکیل شده است؛ در حالی که لباس زن مزین به گل‌هایی رنگارنگ است. بر اساس نظر موزه آپر بلودر، کلیمت در نقاشی بوسه، یک عبارت تمثیلی درباره عشق در قلب وجود انسان را به تصویر کشیده است.
امپرسیون طلوع آفتاب اثر کلود مونه شاهکار دیگر این فهرست است.
به گزارش رویداد۲۴ مونه‌ی فرانسوی این شاهکار را با تکنیک رنگ روغن روی بوم به تصویر کشیده است. سبک اثر امپرسیونیسم و و ابعاد آن ۶۳ × ۴۸ سانتی‌متر است.
امپرسیون طلوع آفتاب امروز در موزه‌ی مارموتان مونه نگه‌داری می‌شود.
مونه برای کشیدن طلوع آفتاب از ضربه‌های بسیار نرم و تماس‌های بی‌نظم قلم مو بر سطح بوم استفاده کرده است. وی خورشید را با همان میزان درخشندگی آسمان اطراف آن به تصویر کشیده شده است.
میکل‌آنژ هنرمند بعدی این فهرست با اثر آفرینش است. آفرینش آدم (The Creation of Adam) اثر میکل آنژ روی سقف کلیسای سیستین در واتیکان از زیباترین و شگفت‌انگیزترین نقاشی‌های جهان است.
در نقاشی آفرینش آدم یکی از روایت‌های انجیل از کتاب آفرینش را می‌بینید که در آن، خداوند با نفسی حیات‌بخش به انسان زندگی می‌بخشد. میکل آنژ در این اثر خداوند و حضرت آدم را در حالی که دستان‌شان را به سوی یکدیگر دراز کرده‌اند، به تصویر کشیده است. حوا نیز در حالی که دست خداوند را به دور گردن خود دارد، به نظر آرام می‌آید؛ اما کنجکاوانه به آدم می‌نگرد. در این نقاشی می‌بینید که انگشتان خداوند و حضرت آدم تقریبا یکدیگر را لمس می‌کنند. برای تماشای این اثر باید سرتان را بالا بگیرید و سقف را تماشا کنید؛ تصویری که تا ابد در ذهن شما نقش خواهد بست.
با کمی دقت به نیمه راست تصویر، برشی عرضی از مغز انسان با جزئیاتی قابل‌توجه را خواهید دید که تسلط بالای نقاش بر آناتومی بدن انسان را نشان می‌دهد. برخی افراد بر این باور هستند که مضمون این اثر این است که «خدای هر فرد مغز او است». آفرینش آدم بار‌ها در طول تاریخ بازسازی شده است. جالب است بدانید که سقف کلیسای سیستین در طول قرن‌ها بار‌ها به‌دلایل مختلفی مانند مواجهه با دود شمع صدمه دید. سقف این کلیسا در سال ۱۹۸۹ ترمیم و تمیز شد و مردم با دیدن رنگ‌های درخشان و سرزنده آفرینش آدم، شگفت‌زده شدند.
ونسان ونگوگ هم مانند داوینچی در این فهرست بار دیگر نامش با اثر شب پرستاره نوشته می‌شود.
نقاش هلندی گوش بریده این نقاشی زیبا و مشهور را با تکنیک رنگ روغن و روی بوم کشیده است.
ابعاد این تابلو ۹۲ × ۷۴ سانتی‌متر و در موزه‌ی هنر مدرن نیویورک نگه‌داری می‌شود.
موضوع جالب درمورد مشهورترین اثر ونگوگ این است که این هنرمند برجسته به هنگام آفرینش این اثر در سال ۱۸۸۹ میلادی شوربختانه در بیمارستان روانی «سن پل مووزول» در حوالی «سن ریمی د پرووانس» فرانسه بستری بود و از افسردگی و پارانویا رنج می‌برده است.
او یک سال پس از آفرینش این اثر، خودکشی کرد.
شب پرستاره در واقع چشم‌انداز ذهنی ونگوگ از یک دهکده ایدئال قبل از طلوع آفتاب است؛ وی این تصویر را با الهام از منظره پنجره اتاقش کشید. شب پرستاره نمونه بارز نبوغ ونگوگ و استفاده جسورانه او از براش‌های ضخیم است.
رامبراند هنرمند برجسته‌ی دیگریست که با اثر گشت شبانه در این فهرست قرار دارد.
رامبراند هلندی این اثر را به ابعاد ۴۳۷ × ۳۶۳ سانتی‌متر کشیده است و امروز در موزه‌ی امپراتوری رایکس در آمستردام پایتخت هلند نگه‌داری می‌شود.
به رامبراند استاد راستین نور می‌گویند. این نقاشی داستان عزیمت گروهی از نگهبانان شهر به‌همراه «کاپیتان فرانس بَنینگ کوک» (Frans Banning Cocq) را به تصویر می‌کشد. نام اصلی این اثر، کاپیتان فرانس بَنینگ کاک با سروان ویلم ون رایتنبرگ است. رامبراند مردی متمول بود و برای کارهایش دستمزد‌های بالایی دریافت می‌کرد. او برای خلق این اثر، دستمزدی معادل ۱۶۰۰ گیلدر گرفت که در تاریخ هلند، رقمی افسانه‌ای بود.
بیشتر بخوانید: بهترین کتاب‌های روانشناسی
یکی از خاص‌ترین افراد و البته هنرمندان در تاریخ سالوادور دالیست. دالی نقاش فراواقع‌گرای اسپانیاییست که آثارش بسیار منحصربه‌فرد است.
تداوم حافظه نام اثری از اوست که در این فهرست قرار دارد.
این اثر شاهکار دالی با سبک سورئالیسم و در ابعاد ۳۳ × ۲۴ سانتی‌متر در موزه هنر مدرن نیویورک در امریکاست.
فته می‌شود که تداوم حافظه از نظریه نسبیت انیشتین (Theory of Relativity) الهام گرفته شده است؛ البته برخی این اثر را حاصل جریان گذر اندیشه‌های دالی از دیدگاه فرویدی می‌دانند. در این اثر که بر پایه تئوری منحصربه‌فرد «نرمی» و «سختی» دالی شکل گرفته است، ساعت‌هایی جیبی به تصویر کشیده شده‌اند که به نحو خارق‌العاده‌ای نرم و انعطاف‌پذیر هستند.
«تداوم حافظه» شامل خودنگاره‌ای می‌شود که ساعت نرمی روی آن افتاده است. برای دالی، این ساعت‌های نرم معرف چیزی به نام «پنیر کامامبر زمان» بودند؛ ساعت‌هایی که نشان می‌دهند زمان، مفهوم و معنای خود را در جهان ناخودآگاه از دست داده است. ساعتی فلزی که مانند تکه گوشتی فاسد، مورچه‌ها را به خود جذب می‌کند و درکی عبث از موقعیت را به نمایش می‌گذارد.
جالب این‌که برخی باور دارند نگاه کردن به «تداوم حافظه» سبب می‌شود تا در زندگی وگذراندن وقت خود بیشتر بیندیشید. تداوم حافظه از نخستین آثار دالیست که در آن با استفاده از توهمات خود، تصویر یک ذهن پارانوئید را به تصویر کشید. این تصویر بار‌ها و بار‌ها به‌صورت چاپ‌های کوچک، کارت پستال‌ها و پوستر‌های دیواری بازتولید شده است.
ونسان ونگوگ با سه اثر برترین نقاش این فهرست است.
تابلوی دیگر او تراس کافه در شب است. این اثر مانند دیگر آثار او در این فهرست رنگ روغن و روی بومند.
این اثر امروز در موزه‌ی ملی کرولر مولر در هلند نگه‌داری می‌شود.
ونگوگ تراس کافه در شب را در سال ۱۸۸۸ در شهر آرل در جنوب فرانسه و دو سال پیش از خودکشی کشیده است. این شهر کوچک و مناظر اطراف آن تاثیر فراوانی بر زندگی هنری ونگوگ گذاشتند؛ به‌طوری که شماری از معروف‌ترین آثار این نقاش مانند گل‌های آفتابگردان و اتاق زرد در دوران اقامت ونگوگ در آرل خلق شده‌اند. تراس کافه در شب اولین تلاش ونگوگ برای ایجاد پس زمینه‌ای با درخشش ستارگان در شب بود. کمی پس از خلق این اثر، او «شب پرستاره بر فراز رُن» را خلق کرد و در نهایت موفق به خلق شب پرستاره در سال ۱۸۸۹ شد.
تراس کافه در شب مانند بیشتر کارهای خلاقانه دیگر ونگوگ، بی‌بدیل و پر از احساس است. این اثر تصویری بسیار دقیق و صادقانه از فضای گرم و آرام از شب را در شهر منتقل می‌کند.
گوتیک آمریکایی اثر زیبایی از گرنت وود نقاش امریکاییست. این اثر رنگ روغن است منتها روی تخته ساخته شده از خرده چوب به هم فشرده کشیده شده است.
این اثر هنری با ابعاد ۶۲ × ۷۴ سانتی‌متر در انیستیتوی هنری شیکاگو در امریکاست.
شاهکار دیگر این فهرست گیتارنواز پیر اثر پابلو پیکاسوی اسپانیاییست و ابعادش ۸۲٫۶ × ۱۲۲٫۹ سانتی‌متر و با تکنیک رنگ روغن روی چوب آفریده شده است و در انیستیتوی هنری شیکاگو نگه‌داری می‌شود.
گیتارنواز پیر در سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۴ در دوره «آبی» پیکاسو نقاشی شده است؛ دوره‌ای در زندگی هنری پابلو پیکاسو که سال‌های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ را شامل می‌شود. وی در آغاز این دوره جوانی ۱۹ ساله بود. مشخصه تابلو‌های خلق‌شده در این دوره رنگ آبی و سبز آن‌ها است؛ تابلو‌هایی با فضایی غم‌آلود که مردم فقیر، مست و گدایان را نشان می‌دهند. خودکشی یکی از دوستان پیکاسو به نام «کارلوس کاساگماس» از جمله رویداد‌های مهم و اثرگذار بر دوره آبی بود. تراژدی، تدفین کاسماگاس و زندگی از دیگر نقاشی‌های مهم این دوره هستند. پیکاسو در سال ۱۹۰۴ به پاریس بازگشت و از آن زمان وارد دوره دیگری به نام «دوره صورتی» یا «دوره دلقک» شد.
در گیتارنواز پیر، پیرمرد نابینا و نحیفی با لباس مندرس دیده می‌شود که روی گیتار خود قوز کرده است و در یکی از خیابان‌های بارسلونا در اسپانیا می‌نوازد. جالب است بدانید پس از آنالیز این نقاشی با اشعه ایکس توسط انستیتوی هنر شیکاگو مشخص شد که چند تصویر دیگر، زیر نقاشی وجود دارند که یکی از آن‌ها سر یک زن شبح مانند در قسمت بالایی گردن مرد نوازنده است که به‌سمت چپ متمایل است. این اثر یادگار دوره افسردگی و تاثیرات اکسپرسیونیسم نوظهور آن زمان است. گیتارنواز پیر به‌عنوان یکی از مشهورترین آثار پیکاسو و مشهورترین نقاشی‌های جهان شناخته می‌شود.