رویداد ۲۴ | حسین نورانی‌نژاد، سخنگوی حزب اتحاد ملت نوشت: مراسم تنفیذ امروز و سپس اعلام نام دکتر محمدرضا عارف، حکایت گام‌هایی آرام و محتاط برای رسیدن به وضعیتی جدید در میانه است که احتمالن این بار حاکمیت بیش از دفعات و مقاطع پیشین بر آن مشتاق است.
فضای جلسه امروز و سخنان رهبری، نشانه همکاری و کمک به دولت داشت. برای هیچ جریان داخلی خط و نشان کشیده نشد، تلاش بر قیاس با دوره پهلوی معنادار بود و نشان می‌داد که در خودآگاه یا ناخودآگاه، قصد تغییر موازنه در قضاوت‌هایی است که رایج شده‌اند. تاکید معنادار و تیز بر انقلابی‌گری نشد. بیان اولویت اقتصاد بر فرهنگ با توجه به سوابق پیشین نکته کمی نبود و خلاصه آنکه، فضا فضای همدلی و هم‌افزایی بود. فضایی که در آن بر حق و رضایت ۵۰ درصد غایب در انتخابات هم تاکید شد.
نوع برخورد آقای خامنه‌ای با آقای پزشکیان نوعی صمیمیت و علاقه را نشان می‌داد که به‌عنوان مثال متفاوت از حسی بود که در ارتباط با آقای روحانی برداشت می‌شد. احتمالن مجموعه حاکمیت در یک فضای میانه آماده کمک به دولت است، هرچند در مراسم تحلیف یک رییس جمهور میانه و اصلاح‌طلب، همچنان اکثریت مطلق با حاضران اصولگراست. موازنه‌ای که اگر در نهاد‌های انتصابی تغییر نکند، خارج از خواست راس حاکمیت و پس از مدتی، تنش‌های مسبوق به سابقه را به روابط و فضای سیاسی تحمیل خواهد کرد.
نهایتا این که خروج از بن بست اقتصادی و حل مساله کارآمدی که دغدغه‌ی محوری در بیانات امروز بود، به حل تحریم و گره‌های سیاست خارجی و مشخصا کاهش مسایل با آمریکا برمی‌گردد. اگر چنین اراده‌ای در کار باشد و سختگیری در حوزه‌های اجتماعی و سبک زندگی هم تمام شود، شاید پس از دو دهه به شرایط نرمال‌تری باز گردیم که رشد و توسعه هدف اصلی شود.
انتخاب دکتر عارف برای معاون اولی را هم در چارچوب همین تحلیل کلان می‌توان فهمید. آقای عارف بروکرات بسیار خوبی است. اگر او وارد سیاست‌ورزی در جبهه و نمایندگی مجلس و لیدری فراکسیون امید نمی‌شد، برند بسیار معتبرتری باقی می‌ماند. اگر امروز واکنش جذابی از افکار عمومی گرفته نشود به این دلایل است، نه به دلیل ناکارآمدی اجرایی. هرچند به لحاظ سیاسی هم با آنچه هدف و منافع دولت است، قرابت دارد؛ لذا اگر مساله سن و سال و تحرک کافی مشکلی نسازد، گزینه خوبی در چارچوب بضاعت و راهبرد جاری است.
موانع ذهنی و عملی برای همه این آرزو‌ها کم نیستند، اما شرایط داخلی و منطقه‌ای نیز طوری نیستند که ادامه وضع موجود ممکن باشد و تغییر برای جلب رضایت عمومی را حیاتی‌تر از هر زمانی کرده است.
سرنوشت دولت پزشکیان، سرنوشت تمامی حاکمیت است.
منبع: امتداد