رویداد۲۴| محمدرضا ظفرقندی به عنوان وزیر پیشنهادی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از جانب دولت مسعود پزشکیان به مجلس شورای اسلامی معرفی شده است تا در صورت تایید و رای اعتماد نمایندگان مجلس دوازدهم وزیر بهداشت دولت چهاردهم باشد.
ظفرقندی در حال حاضر دبیر کلی انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران که یک حزب اصلاح‌طلب تلقی می‌شود را بر عهده دارد. او همچنین دو بار رئیس دوره‌ای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات بوده و جز معدود چهره‌های اصلاح طلب معرفی شده از جانب پزشکیان در لیست وزرای پیشنهادی است.
او فوق تخصص جراحی عروق و استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
ظفرقندی زاده سال ۱۳۳۷ در تهران است. دوران ابتدایی تا دبیرستان را در مدرسه علوی تحصیل کرد و پس از آن به دبیرستان مفید رفت و به تدریس در این مدرسه پرداخت. همزمان با معلمی در سال ۱۳۵۵ در رشته پزشکی دانشگاه تهران قبول و ادامه تحصیل داد.
سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و در سال ۱۳۶۲ درحالی‌که هنوز دستیار تخصصی رشته جراحی عمومی بود، برای کمک به مصدومین جنگ، به عنوان جراح داوطلب به جبهه جنگ ایران و عراق اعزام شد.
در سال ۱۳۶۴ با بمباران شیمیایی عراق به علت حضور ۱۵ ساعته در مناطق بمباران شده از ناحیه ریه، پوست و چشم مجروح شد.
در گفت و گویی که در سال ۱۳۹۳ با روزنامه شرق داشته در اینباره گفته است: ««در اردوگاه بودیم که سه هواپیمای عراقی آمدند و منطقه را بمباران شیمیایی کردند. هیچ وسیله محافظتی مثل ماسک یا بادگیر استفاده نشد. نزدیک‌های غروب نیرو‌ها دچار آبریزش از چشم و اشکریزش و استفراغ و سردرد شدند و با اولین استفراغ، تمام آنچه خورده بودند بالا آمد و بعد از آن، استفراغ‌های خشک خیلی دردناک اتفاق افتاد. با امکاناتی که داشتیم و در حد مقدماتی توانستیم درمان با سرم و دارو را برایشان انجام دهیم و باید مجروحان را با هر وسیله‌ای که داشتیم به مناطق عقب‌تر تخلیه می‌کردیم. از آمبولانس و جیپ و هر وسیله ممکن استفاده شد تا تمام نیرو‌ها به عقب تخلیه شوند. پشت سرمان، رودخانه‌ای در مرز ایران و عراق بود به نام رودخانه شیلر، که به نیرو‌ها تاکید کردیم که خودشان را در رودخانه خود را شست‌وشو دهند و راهی مریوان شوند. من و دو نفر مجبور شدیم بمانیم. باید می‌ماندیم تا نیرو‌های بعدی بیایند و منطقه را تحویل بگیرند. وسیله‌ای هم نمانده بود که برویم و تا نزدیکی‌های صبح همان‌جا ماندیم. ما هم شیمیایی شده بودیم و صبح که نیرو‌ها آمدند و منطقه را تحویل گرفتند، با یک جیپ عراقی ما را به بانه فرستادند و هلی‌کوپتر ما را به تهران منتقل کرد. تمام بدنم دچار سوختگی شیمیایی شده و تاول زده بود. بعد از مدتی که در بیمارستانی در تهران بستری بودم خواستم که مرخص شوم، چون می‌دانستم که بستری بودن برای مجروح شیمیایی فایده زیادی ندارد و رفتم خانه. بدنم چنان دچار ورم، سوختگی و تاول بود که خواهرم من را نشناخت و رفت که چادر سر کند.»
بیشتر بخوانید:
ستار هاشمی کیست؟ + سوابق سیاسی
سیدمحمد اتابک، وزیر معرفی شده برای وزارت صمت در دولت پزشکیان کیست؟
عباس علی‌آبادی وزیر پیشنهادی نیرو کیست؟
احمد میدری، گزینه پیشنهادی وزارت کار پزشکیان کیست؟
عبدالناصر همتی گزینه پیشنهادی وزارت اقتصاد کیست؟
عباس عراقچی وزیر پیشنهادی امور خارجه پزشکیان کیست؟
فرزانه صادق مالواجرد وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی کیست؟
پس از بازگشت از جنگ و اتمام دوره دستیاری جراحی در دانشگاه علوم پزشکی تهران، در سال ۱۳۶۸ به درجه استادیاری نائل و سپس در سال ۱۳۷۰، دوره فلوشیپ جراحی عروق و تروما را در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی آغاز کرد، رشته دلخواهی که ثمره آن راه‌اندازی بخش جراحی عروق در سال ۱۳۷۴ در دانشگاه علوم پزشکی تهران شد. ظفرقندی در سال ۱۳۷۴، موفق به راه‌اندازی مرکز تحقیقات تروما در بیمارستان سینا شد و در سال ۱۳۸۳ به درجه استاد تمامی دانشگاه نائل شد و سال ۱۳۹۳ جایزده استاد یلدا- استاد برجسته حوزه پزشکی- را دریافت کرد.
ظفرقندی در سمت‌های رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران، دبیر هیئت امنای دانشگاه علوم پزشکی تهران، عضو هیئت امنای مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی کشور، عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی، رییس کل سازمان نظام پزشکی ایران (دو دوره)، عضو شورای عالی بیمه خدمات درمانی، مدیر گروه جراحی دانشگاه علوم پزشکی تهران، رییس مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا، رییس شورای عالی نظام پزشکی، رییس انجمن جراحی عروق ایران، رییس انجمن علمی ترومای ایران فعالیت کرده است.
فروردین سال ۱۳۹۹ ظفرقندی به عنوان رئیس سازمان نظام پزشکی در نامه‌ای به حسن روحانی رییس جمهور وقت با اشاره به مردود بودن تئوری «ایمنی جمعیتی» خواستار کنترل‌های شدیدتر و برقراری لایه‌های بالاتر «فاصله‌گذاری اجتماعی» شد. او در این نامه اعمال کنترل‌های شدیدتر و برقراری لایه‌های بالاتر «فاصله‌گذاری اجتماعی» را با وجود مشکلات کوتاه‌مدت اجتماعی و اقتصادی آن پیشنهاد می‌کند و می‌نویسد: «با اجرای این شیوه «با کنترل سریع‌تر بیماری، هم از وسعت و شدت اپیدمی و مرگ و میر مردم جلوگیری خواهد شد و هم در بلندمدت به نفع شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور» خواهد بود.