رویداد ۲۴| روح انگیز درّی: زینب جلالیان نامی است که در میان اخبار مختلف به عنوان تنها زن محکوم به حبس ابد با عنوان زندانی سیاسی- امنیتی در ایران از او یاد می‌شود. برخی منابع خبری در روز‌های اخیر مدعی شدند که او نیاز به مراقبت‌های درمانی داشته، اما با این وجود «از رسیدگی مناسب و مداوم پزشکی محروم است».
زینب جلالیان زادهٔ ۱۳۶۱ در ماکو است. وی پس از دستگیری در سال ۱۳۸۶ و در تاریخ ۱۳ آذر ۱۳۸۷ در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی کرمانشاه به ریاست علی مرادی به اتهام «محاربه» از طریق «اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی، عضویت در گروهک تروریستی پژاک، حمل و نگهداری سلاح و تجهیزات نظامی، فعالیت تبلیغی به نفع گروهک‌های تروریستی و تجزیه طلب» محاکمه و به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر استان کرمانشاه در تاریخ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۸ به ریاست محمدعلی روشنی تایید شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید، اما سپس به حبس ابد تغییر کرد.
خبرگزاری دانشجو در گزارشی در ۲۵ آذر ۱۴۰۳ علت تغییر این حکم را اینگونه توضیح داده است: «در مهر ماه ۱۳۹۰ همزمان با سفر آیت الله خامنه‌ایی، رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران به کرمانشاه، با پیشنهاد کمیسیون عفو و بخشودگی قوه قضاییه در این استان، زینب جلالیان شامل عفو رهبری شد و حکم او با یک درجه تخفیف از اعدام به حبس ابد تبدیل شد».
خانواده او می‌گویند که جلالیان همواره اتهامات خود را رد کرده است.
رسانه‌های داخلی به خصوص رسانه‌های اصولگرا عموما تعریف مشخصی از جلالیان در تمامی دو دهه گذشته داشته اند. به طور مثال خبرگزاری اصولگرای دانشجو درباره او نوشته است: «زینب جلالیان در سال ۱۳۷۸ به همراه یکی از چهار خواهرش به اقلیم کردستان عراق رفت و در ابتدا به گروهک (پ‌ک‌ک) پیوست و در سال ۱۳۸۲ پس از تاسیس گروهک (پژاک) به عضویت این حزب درآمد. وی در سال ۱۳۸۶ به جرم اقدام علیه امنیت ملی و حمل و نگهداری سلاح و تجهیزات نظامی در کرمانشاه دستگیر شد. حکم اعدام او در آذرماه ۸۸ به اتهام محاربه از طریق عضویت در گروهک تروریستی پژاک صادر و در دیوان عالی کشور تأیید شد. نزدیکان وی ادعا می‌کنند که جلالیان این اتهامات را نمی‌پذیرد و در سال‌های گذشته تنها با گروه پ‌ک‌ک به‌طور غیر مسلحانه همکاری داشته‌است. حتی به گفته وکلای زینب جلالیان، او در تمام مراحل بازجویی شرکت در هرگونه اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی را رد کرده و کلیه فعالیت‌های خود را سیاسی و در راستای برنامه‌های بخش زنان و تبلیغات حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) دانسته است. در صورتی که شواهد نشان می‌دهد تمامی این ادعا‌ها کذب است، چراکه به غیر از مدارک موجود در پرونده، عکس‌های وی به عنوان عضوی از گروهک تروریستی پژاک با اسلحه‌های مختلف در فضای مجازی قابل دسترس است».
بی بی سی فارسی نیز در گزارشی درباره جلالیان در اسفند مکاه سال ۱۴۰۰ نوشته است:زینب جلالیان متولد سال ۱۳۶۱ در روستای مرزی "دیم قشلاق" ماکو در استان آذربایجان غربی است. او در سال ۱۳۷۸ به همراه خواهرش به اقلیم کردستان عراق رفت و ابتدا به حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) پیوست و در سال ۱۳۸۲ پس از تاسیس حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به عضویت شاخه زنان این حزب درآمد؛ و در سال ۱۳۸۵ به صورت مخفیانه برای فعالیت‌های تبلیغی در استان‌های کرمانشاه و کردستان به ایران بازگشت. اسفند ۱۳۸۶ در حالی که با یک مینی‌بوس بین‌شهری از کامیاران عازم کرمانشاه بود در ورودی این شهر (قزانچی) بازداشت شد».
در روز‌های اخیر برخی رسانه‌های فارسی‌زبان خارج کشور مدعی شده اند که «زینب جلالیان، زندانی سیاسی کماکان محروم از درمان و ممنوع الملاقات و از درمان مناسب و مداوم پزشکی محروم مانده است». از همین رو نام وی در شبکه‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است.