رویداد۲۴-سروش صحت، بازیگر سینما و کارگردان تلویزیون در میان روزمشغولی‌های خود، تماشای فیلم مستندِ ایرانی را از دست نداده و به تازگی مستند «بزم رزم» به کارگردانی سید وحید حسینی را دیده است. مستندی که به گفته او سند قابل استناد از موسیقی دهه نخست پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بین سال‌های ۱۳۵۷تا ۱۳۶۷ را ارایه کرده است و همین بهانه‌ای شد تا در گپی کوتاه نقطه نظرهای سروش صحت درباره این مستند را جویا شویم.مستند سینمایی «بزم رزم» به تازگی در میان فیلم‌های مستند در حال اکران گروه سینمایی «هنر و تجربه» است. فیلم را چطور دیدید؟
«بزم رزم» فیلم خوبی است و سند قابل استناد درباره سرگذشت موسیقی بین سال‌های ۱۳۵۷تا ۱۳۶۷ که دهه مهمی در تاریخ ایران است را ارایه کرده است و به اعتقاد من علاقه‌مندان به تاریخ معاصر می‌توانند به عنوان یک منبع درست و در دسترس به این مستند استناد کنند. ضمن اینکه مستند «بزم رزم» علاوه بر اینکه فیلم خوب برای مخاطبان حرفه‌ای فیلم و سینماست، اثری قابل تامل برای علاقه‌مندان به موسیقی ایران و تاریخ معاصر است.
چرا تاریخ معاصر؟
همانطور که اشاره کردم فیلم «بزم رزم» روایت تاریخ و سرگذشت هنر موسیقی ایران در این دهه است و داستان موسیقی درست از زمانی که انقلاب ایران به وجود می‌آید، آغاز می‌شود و در ادامه، فراز و فرود این هنر در بستر تاریخ معاصر ایران را تعریف می‌کند.
بهره بردن از تصاویر آرشیوی در بیان این بستر تاریخی چطور بود؟
اساسا یکی از نکات مثبت این مستند سینمایی استفاده درست از آرشیو بر اساس خط پژوهشی فیلم است و کارگردان مجموع آرشیوهای مورد نظر را پیدا کرده است و در معرض دید تماشاگر قرار داده است و بیننده در فیلم «بزم رزم» با تصاویر دیده نشده یا کمتر دیده شده از تاریخی که بر موسیقی بعد از انقلاب و دوران جنگ گذشته مواجه می‌شود.
در کنار این تصاویر آرشیوی؛ هنرمندان و مدیران بسیاری نیز از آن دوران صحبت کردند.
خط پژوهش فیلم چنین گفت‌وگویی را می‌طلبید. سید وحید حسینی در ساخت این فیلم مستند با دو دسته از هنرمندان و مدیران وقت موافق و مخالف گفت‌وگو کرده است و دست آخر با یک تدوین درست، ساختاری دراماتیک را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد و به نظرمن به عنوان یک فیلم داستانی هم جذاب است. بنابراین داستان فیلم هم برای کسانی که در آن دوران زندگی کرده‌اند و هم برای نسل جدید جذاب است. چرا که نسل پیشین می‌توانند خود را در فیلم ببینند و نسل جدید هم با دیدن «بزم رزم» با تاریخ موسیقی کشور آشنا می‌شوند. تاریخی که با مبارزه و تلاش اهالی فرهنگ و هنر با قدرت تا امروز به حیات خود ادامه داده و اگر نسل جوان در حال حاضر با آسودگی خیال به سالن‌های کنسرت می‌رود دقیقا به دلیل پایمردی بزرگان موسیقی و تصمیم‌های درست برخی از مدیران وقت بوده است و امیدوارم منابع تصویری قابل استناد از این دست برای سایر حوزه‌های فرهنگ و هنر نیز ساخته شود.
به گفت‌وگو با هنرمندان اشاره کردید، حضور هنرمندان و مدیران وقت در این مستند «بزم‌رزم» را چگونه دیدید؟
به نظر من وجوه دیگری از هنرمندان موسیقی و مدیران وقت به مخاطب عرضه می‌شود. به عنوان مثال صحبت‌های آقای علیزاده فضای آن دوران را به طور کامل روشن می‌کند یا آقای کامکار وارد صحبت می‌شود و فیلم خیلی گرم و شیرین روایت این هنرمند از آن روزها را به تصویر می‌کشد.از سوی دیگر آقای شاهنگیان به عنوان یکی از مدیران وقت شرایط و نوع تصمیم‌گیری در این حوزه را تشریح می‌کند. نکته مهم‌تر اینکه مخاطب با مستندی خسته‌کننده روبه‌رو نیست و پس از پایان فیلم با رضایت کامل سالن سینما را ترک می‌کند. تدوین و نریشن فیلم خوب است و کارگردان بدون کمترین دخالت یک راوی بی‌نظیر است و بدون اینکه دیدگاه خودش مطرح باشد قضاوت را به تماشاگر واگذار می‌کند و از این جهت ساختاری قابل قبول و لذتبخش دارد.