رویداد۲۴ حسین فلاحی: در تاریخ ۱۸ مه ۲۰۲۳، وزارت نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که به دنبال عقد قرارداد برای پلتفرم نسل بعدی جت‌های جنگنده این کشور در سال ۲۰۲۴ است. این پروژه که با نام NGAD خلاصه شده است، ترکیبی از آن چیزی است که پنتاگون واقعاً به دنبال آن است: یک جت جنگنده جدید که جدیدترین جت نسل ششم جنگنده نظامی است.
فرانک کندال، وزیر نیروی هوایی در بیانیه‌ای گفت: «پلتفرم NGAD یک عنصر حیاتی از خانواده سیستم‌های سلطه هوایی است که نشان‌دهنده یک جهش نسلی در فناوری نسبت به F-۲۲ است که جایگزین آن خواهد شد. NGAD شامل ویژگی‌هایی مانند کشندگی افزایش یافته و توانایی زنده ماندن، تداوم، تعامل و انطباق در حوزه هوایی، همه در محیط‌های عملیاتی بسیار مورد بحث خواهد بود. هیچ ارگانی این کار را بهتر از نیروی هوایی ایالات متحده انجام نمی‌دهد، اگر اکنون به جلو حرکت نکنیم، این برتری را از دست خواهیم داد.»
هواپیماهای جنگنده به عنوان یک مفهوم متمایز به جنگ جهانی اول برمی‌گردند و از آن زمان ناظران جنگنده‌ها را به نسل‌ها یا مدل‌هایی که در زمان‌های مشابه با فناوری‌های مشابه ساخته شده‌اند، دسته‌بندی کرده‌اند. تکامل جنگنده ها در جنگ به سرعت اتفاق افتاد، زیرا اولین تبادل آتش بین خلبانان هواپیماهای جاسوسی جای خود را به هواپیماهایی که واقعا برای جنگ ساخته شده بودند داد.
همانطور که هواپیماهای دشمن بهتر و پیشرفته تر شدند، هواپیماهای جدیدی ساخته شدند تا خلبانان در جنگ پیروز شوند و برتری هوایی را حفظ کنند. زمانی که این تغییرات در مدل‌های جدید هواپیما جمع‌آوری شد، آن هواپیماها را می‌توان بر اساس مجموعه‌ای از ویژگی‌ها در نسل‌های مختلف گروه‌بندی کرد.
این در مورد اولین جنگنده های بال ثابت و دوباله، از طریق گشت زنی های پیستونی جنگ جهانی دوم و تا دوران جت صادق است. هواپیمای دوباله SPAD از زمان جنگ جهانی اول و جنگنده F-51 از جنگ جهانی دوم ظهور کردند. بعد دو جنگنده جت متمایز به آنها ملحق شدندد: F-86 Sabre، جنگنده ای که در جنگ کره شرکت کرد و F-100 Super Sabre، مدلی که در جنگ ویتنام شاهد عملیات آن بودیم.
چیزی که نسل‌های جنگنده را به طور کلی از هم جدا می‌کند، سرعت، سلاح‌ها، حسگرها و سایر ویژگی‌های جدید آنها است که بخشی از ترکیب کلی یک هواپیما می‌شوند. جنگنده‌هایی با این روش پیشران از هواپیماهای بال مستقیم که با حداکثر سرعت در زیر دیوار صوتی، با تفنگ، موشک‌های هدایت‌نشده پرواز می کنند گرفته تا جت‌های رادارگریز غنی از حسگر که قادر به حمل طیف وسیعی از موشک‌های ضد هوایی و ضد زمینی هستند.
در زیر یک مرور کلی از نسل های جنگنده ها به ترتیب آورده شده است. این فهرست برگرفته از فهرستی است که در سال 2009 توسط جان تیرپاک، مدیر تحریریه مجله نیروهای هوایی و فضایی ارائه شد.
ویژگی: نیروی محرکه از موتورهای جت می آمد. سلاح‌ها، شکل بال‌ها و حسگرها شبیه به طراحی‌های هواپیمای ملخ‌دار قبلی و معاصر هستند.
مدل‌ها: جت آلمانی Me 262 که در جنگ جهانی دوم شرکت کرد. جت P-80 Shooting Star که از سال 1945 تا 1959 توسط ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.
ویژگی‌ها: بال‌ها به عقب کشیده شده‌اند، هواپیماها اکنون به رادار داخلی مجهز شده‌اند و به موشک‌ها نیز مجهز هستند.
مدل ها: F-86 Sabre، پرواز توسط ایالات متحده در کره و MiG-15، پرواز توسط چین و کره شمالی در جنگ کره.
ویژگی ها: جت ها اکنون می توانند به سرعت مافوق صوت برای انفجارهای کوتاه دست یابند و مجهز به موشک هایی هستند که می توانند اهدافی فراتر از خط دید را مورد اصابت قرار دهند.
مدل‌ها: MiG-21 که توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی شده و هنوز در خدمت است و F-4 Phantom که برای نیروی دریایی ایالات متحده توسعه یافته است و هنوز در چند کشور در خدمت است.
ویژگی‌ها: این جت‌ها نشانه‌های راداری را کاهش داده، رادارهای بهتر و حتی موشک‌های پیشرفته‌تری را دارند.
مدل ها: میراژ 2000 فرانسه، یک جنگنده بال دلتا که هنوز در خدمت است و F/A-18 که توسط نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده استفاده می شود. به علاوه، F-15 و F-16 نیروی هوایی ایالات متحده.
ویژگی ها: این جت ها برای پنهان کاری ساخته شده اند، از جایگاه های اسلحه داخلی استفاده می کنند، با قدرت مانور بالا پرواز می کنند، حسگرهای بهتری دارند و توانایی شلیک کروز در سرعت های مافوق صوت را دارند.
مدل ها: خانواده F-22 و F-35 ساخته شده توسط ایالات متحده، J-20 ساخت چین و Su-57 توسعه یافته توسط روسیه.
در سال 2009، تیرپاک، یک کارشناس نظامی تا حدی با گمانه زنی در مورد فناوری های جدیدی که می تواند در آن گنجانده شود این امکان را بررسی کرد که یک جنگنده نسل ششم ممکن است چگونه باشد، تیرپاک با نوشتن بیش از یک دهه پیش، انتظار داشت که نسل جنگنده های پس از F-22 حتی مخفیانه تر، کارآمدتر، متصل به سایر وسایل نقلیه، مجهز به حسگرهای بهتر، احتمال تغییر شکل در اواسط پرواز، استفاده از سلاح های لیزری و حتی خدمه اختیاری باشند.
تیرپاک یک جنگنده نسل پنجم را اینگونه تعریف کرد که «رادارگریز همه‌جانبه با سلاح‌های داخلی، چابکی فوق‌العاده، همجوشی با حسگر کامل، اویونیک یکپارچه، مقداری یا کامل سوپرکروز و به عنوان نمونه به F-22 و F-35 اشاره کرد.
برای بازگشایی اصطلاحات فوق، "Stealth" مجموعه ای از فناوری ها است، از پوشش هواپیما گرفته تا شکلی که به خود می گیرد، که تشخیص آن را به خصوص با رادار دشوار می کند. "سوپرکروز" پروازی با سرعتی بالاتر از مافوق صوت، برای مدت زمان طولانی، بدون نیاز به تزریق سوخت اضافی به داخل موتورها است.
همه این تغییرات پاسخی به محیط تهدید جدیدی است که جنگنده های قبلی با آن مواجه شده اند. پنهان کاری یکی از راه‌های طراحی هواپیما برای کاهش خطر موشک‌های ضد هوایی پیشرفته است. حسگرهای پیشرفته راهی هستند که به جنگنده ها اجازه می دهد بیشتر و بهتر از هواپیماهای رقیب و رادارهای دفاع هوایی رقیب ببینند. طراحی جنگنده اشاره به ساختن جنگنده متناسب با تهدیدات روز است که علاوه بر اینکه مقاومت در برابر تهدیدات آینده در آن لحاظ شده، به حصول اطمینان از زنده ماندن هواپیما نیز اشاره دارد.
در اعلام درخواست برای نسل بعدی جنگنده هوایی، نیروی هوایی آمریکا از آن نه به عنوان یک جنگنده، بلکه به عنوان یک پلتفرم نام برد. منطقی است که فرض کنیم نقش های جنگنده ای را ایفا می کند و شکلی شبیه به جنگنده دارد. به هر حال، این جنگنده جایگزین F-22 است، که جنگنده ای است که برای برتری هوایی ساخته شده است، یا در نبردهای پیروز در برابر جنگنده های دیگر. با این حال، استفاده از "پلتفرم" نشان می دهد که نیروی هوایی به جای نگاه کردن به قرن گذشته نبرد هوا به هوا، به این وسیله نقلیه در نقشی گسترده تر فکر می کند تا صرفاً هواپیمایی که با هواپیمای دیگر می جنگد.
قطعا NGAD که یکی از انواع هواپیماهایی خواهد بود که نیروی هوایی قصد دارد در آینده از آن استفاده کند، از بال‌های جنگنده‌های امروزی استفاده می کند. این می تواند شامل نبرد در کنار هواپیمای رزمی مشترک (CCA)، یک پهپاد جنگی باشد که نیروی هوایی به عنوان بخشی از مدل عملیات نسل بعدی خود برنامه ریزی می کند.
آنچه در مورد نسل بعدی CCA وجود دارد این است که آنها نسبت به پهپادهای فعلی موجود در نیروی هوایی مانند Reaper دارای استقلال بیشتری خواهند بود. سوال این است که آنها واقعاً چقدر استقلال بیشتری خواهند داشت.
در نهایت، آنچه پلتفرم نسل بعدی سلطه هوایی یا جنگنده نسل ششم را تعریف می کند، این خواهد بود که برای مقابله و شکست تهدیدهایی طراحی شده است که از نسل قبلی جت های جنگنده ظهور کرده اند و در عین حال کار یک جت جنگنده را انجام می دهد تا سلطه نیروی هوایی را در آسمان تضمین می کند.
NGAD نسل ششم جنگنده نیروی هوایی ایالات متحده است. به گفته نیروی هوایی، برنامه نسل بعدی سلطه هوایی (NGAD) با هدف توسعه مجموعه‌ای از فناوری‌هایی است که برتری هوایی را ممکن می‌سازد. نیروی هوایی قصد دارد NGAD را در حدود سال 2030 جایگزین جت جنگنده F-22 کند، اما این تنها هدف آن نیست.
اینکه دقیقاً این «سبد فناوری‌ها» چگونه به نظر می‌رسد، هنوز طبقه‌بندی شده است، اما نیروی هوایی به NGAD اشاره می‌کند که احتمالاً ترکیبی از هواپیماهای خدمه‌دار و بدون خدمه همراه با سایر سیستم‌ها و حسگرها را شامل می‌شود.