رویداد۲۴ سیما صابری: زخم پای دیابتی یکی از مشکلاتی است که به دلیل دیابت کنترل نشده ایجاد می‌شود. سطح بالای گلوکز خون می‌تواند باعث آسیب به عصب‌ها شود. علاوه بر این، افراد مبتلا به دیابت ممکن است از بیماری شریانی اندام تحتانی نیز رنج ببرند، که وضعیتی است که منجر به کاهش جریان خون می‌شود. این مشکلات پا‌ها را در برابر زخم‌های پوستی آسیب پذیر می‌کند که به آن زخم نیز می‌گویند. این زخم‌ها معمولا در زیر انگشتان شست پا و نواحی اطراف آن ایجاد می‌شود.
به گفته محققان، حدود ۲۵ درصد از افرادی که دیابت دارند، ممکن است در طول زندگی خود دچار زخم پا شوند. در برخی موارد، این زخم‌های پا می‌توانند باعث عفونت‌های شدید شوند. در صورت عدم درمان، ممکن است به قطع کامل یا جزئی پا منجر شود.
از آنجا که بالارفتن قند خون می‌تواند صدمات جبران ناپذیری به پا‌ها وارد کند و حتی زخم‌های جزئی پا نیز می‌تواند برای پا خطرناک باشد، باید به علائم توجه زیادی داشته باشید. علائم شایع زخم پای دیابتی عبارتند از:
-بی حسی
-درد
-تیره شدن پوست
-بوی بد
-سرخی
-تورم
-تاول یا زخم‌های دیگر روی پا
-زخمی که به سرعت خوب نمی‌شود
زخم پای دیابتی می‌تواند به دلایل متعددی ایجاد شود. سطوح بالای قند می‌تواند باعث آسیب به عصب‌ها شود که به عنوان نوروپاتی دیابتی شناخته می‌شود. نوروپاتی دیابتی باعث می‌شود احساس فشار و در شود. این امر همچنین ممکن است منجر به بی حسی پا شود و ممکن است متوجه تاول، زخم یا بریدگی نشوید. توجه کنید که زخم‌هایی که نادیده گرفته می‌شوند می‌توانند عفونی شوند.
بیشتر بخوانید: علت سرگیجه ناگهانی و سیاهی رفتن چشم
گردش خون ضعیف یکی دیگر از علل اصلی زخم پای افراد دیابتی است. افراد مبتلا به دیابت ممکن است به بیماری شریان محیطی (PAD) مبتلا شوند که باعث باریک شدن شریان‌ها می‌شود. کاهش جریان خون، بهبود زخم پای دیابتی را دشوار می‌کند.
زخم پای دیابتی را می‌توان به طور کلی به صورت زیر طبقه بندی کرد:
این نوع زخم‌ها ناشی از آسیب اعصاب حسی به دلیل سطح بالای قند خون است. این امر ناشی از نوروپاتی محیطی است، وضعیتی که با از دست دادن کامل حس یا ناتوانی در احساس درد همراه است.
به گزارش رویداد۲۴ این زخم‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که رگ‌های خونی به دلیل سطوح بالای گلوکز آسیب می‌بینند که باعث کاهش جریان خون در پا‌ها می‌شود.
پزشکان همچنین از گرید برای توصیف شدت زخم استفاده می‌کنند. این درجات به پزشک اجازه می‌دهد بسته به شرایط، زخم پای دیابتی را کنترل و درمان کند. طبقه بندی به طور کلی بر اساس تعداد توصیف می‌شود که از ۰ تا ۵ شروع می‌شود:
-زخم پای دیابتی وجود ندارد، اما خطر ابتلا به آن بالاست.
-سطح زخم جزئی یا سطحی است
-زخم به تاندون یا رباط پا گسترش یافته است
-زخم عمیق همراه با آبسه یا استئومیلیت است
-زخم باعث قانقاریای جزئی پا شده است
-درگیری گانگرونی گسترده کل پا
پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد علائم سوال می‌کند. پزشک همچنین ممکن است انگشتان پا‌های شما را برای بررسی کند تا زخم یا تاول را معاینه کند. بسته به تشخیص، ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تأیید زخم پای دیابتی توصیه کنند:
پزشک ممکن است آزمایش خون تجویز کند تا بررسی کند که آیا عفونتی در زخم ایجاد شده است یا خیر.
این آزمایش برای بررسی بافت‌های نرم پا انجام می‌شود. پزشک اطلاعات دقیقی در مورد میزان آسیب ناشی از زخم به دست می‌آورد.
این آزمایش برای گرفتن تصاویر دقیق از زخم از زوایای مختلف برای تعیین نوع آن انجام می‌شود.
بسته به تشخیص، پزشک ممکن است درمان زخم پای دیابتی زیر را توصیه کند:
پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا دارو‌های ضد انعقاد را برای درمان زخم تجویز کند. پزشک ممکن است پماد خاصی را برای درمان این بیماری توصیه کند.
در این روش، پزشک پوست مرده یا عفونی و بافت‌های مبتلا به زخم دیابت را تمیز می‌کند. در این حالت به برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی‌شده یا صدمه‌دیده از بدن بیمار گفته می شود. پزشک ممکن است از یک ابزار تیز به نام چاقوی جراحی برای برداشتن پوست و بافت‌های آلوده یا مرده استفاده کند. سپس زخم با محلول ضد عفونی کننده شسته می‌شود.
در این روش، جراح تاندون آشیل را کشیده تا فرد بتواند بدون خم شدن زانو و رها شدن کشش تاندون راه برود. این باعث می‌شود که بدن بهتر تنظیم شود و فشار از زخم برداشته شده و به آن اجازه بهبودی می‌دهد.
جراح با برش یا تبخیر پلاک در این روش، گرفتگی شریان را پاک می‌کند. در طول روش درمان زخم پای دیابتی، جراح کاتتر را وارد شریان می‌کند تا گرفتگی شریان را که تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، از بین ببرد.
افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر بالای ابتلا به زخم پای دیابتی هستند. با این حال، برخی از عوامل نیز ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این موارد شامل بهداشت ضعیف، مصرف الکل، چاقی، استفاده از تنباکو و ... است. در برخی موارد، زخم پای دیابتی می‌تواند منجر به عفونت پوست، تشکیل آبسه، سپسیس، بدشکلی پا و قانقاریا شود. در موارد شدید، زخم پا می‌تواند منجر به نیاز به قطع پاشنه پا یا کامل شود.
بسیاری از افراد ممکن است به طور کامل از زخم پای دیابتی بهبود یابند. اگر زخم آنقدر عمیق نباشد، چشم انداز کلی با درمان توصیه شده خوب است. با این حال، زخم پا نیز ممکن است دوباره عود کند. در موارد شدید، ممکن است در حدود ۲۴ درصد از بیماران به قطع اندام تحتانی نیاز باشد.