رنج‌های مسلمانان جمهوری افریقای مرکزی از زبان تصویر/ جلوی چشمم همسر و سه فرزندم را کشتند و سوزاندند + عکس
رویداد۲۴-دلفاین لوکاینگوتو، وقتی مهاجمان به روستایش حمله کردند، بخاطر زایمانی که چند روز پیش داشت، ضعیف‌تر از آن بود که به جز نوزاد تازه به دنیا آمده‌اش سه کودک دیگر خود را بغل کند و بگریزد. او نوزاد چهار روزه‌اش را بغل کرد و به سه تای دیگر که سه، چهار و شش ساله هستند، گفت که به سمت بوته‌های پشت روستا فرار کنند. لوکاینگوتو با به یاد آوردن جزء به جزء وقایع آن روز می‌گوید: بعضی از سلکاها سوار اسب بودند. ما شروع به فرار کردیم و من صدای تیرهایی را که آنها به سمت فرزندان و همسرم شلیک می‌کردند، می‌شنیدم.
همسر و سه فرزند او کشته شدند. او از پشت بوته‌ها دید که سلکاها چگونه خانواده و همسایگانش را کشتند و اجساد آنها و تمام روستا را آتش زدند. او در حالی که نوزادش را در آغوش گرفته بود، سه روز تمام راه رفت تا به شهر پائویا رسید.
شمار افراد بی‌خانمان شده اجباری در جمهوری افریقای مرکزی به همان میزان که شمار گروه‌های مسلح جنگجو افزایش یافته، به بالاترین سطح آن در تاریخ این کشور رسیده‌است.
شهر پائویا در نزدیکی مرز جمهوری افریقای مرکزی با چاد، از ماه دسامبر به این سو یعنی در سه ماه اخیر پذیرای 65 هزار بی‌خانمان بوده‌است. این در حالی است که 5 سال از شروع درگیری‌های مذهبی بین مسلمانان این کشور با سایر اقوام می‌گذرد و در این مدت 688 هزار و 700 نفر از خانه‌های خود آواره شده‌اند. ضمن آنکه آمارهای سازمان ملل نشان می‌دهد، در این مدت 542 هزار و 380 نفر نیز به کشورهای همسایه پناهنده شده‌اند.
ناظران منطقه‌ای نیز از افزایش قابل توجه حملات سایر اقوام به اقوام مسلمان این کشور خبر می‌دهند.
******
دلفاین لوکاینگوتو 30 ساله مقابل دوربین خبرنگار «الجزیره» با چهره‌ای غمگین مرگ سه فرزند 3، 4 و 6 ساله اش و همین‌طور همسرش را که هنگام مرگ تنها 28 سال داشت، به یاد می‌آورد. او می‌گوید: برای آینده‌ام، فقط از خدا می‌خواهم به من کمک کند تا یک زندگی خوب و در صلح و آرامش داشته باشم. اگر روزی در روستای من صلح و امنیت برقرار شود، به آنجا باز می‌گردم. اما فعلا هیچ آرامشی در آنجا وجود ندارد.
سازمان ملل می گوید، بسیاری از آوارگانی که در پائویا و اردوگاه های آن به سر می‌برند، حاضر به ترک این اردوگاه و بازگشت به روستاهای خود نیستند. این مساله باعث افزایش روز افزون جمعیت آوارگان می‌شود. و خود این به آن معنا است که نیروهای سازمان ملل قادر به سیر کردن همه آنها که بشدت نیازمند کمک‌های انسانی هستند، نیست.
دولت جمهوری افریقای مرکزی بارها اعلام کرده است که قصد ندارد در شهرهایی مرزی مثل پائویا، اردوگاه اوارگان تشکیل دهد اما بسیاری از آوارگان همراه تمامی اعضای خانواده خود به این شهرها پناه می‌برند و برای دولت چاره‌ای جز تشکیل یک اردوگاه باقی نمی‌گذارند.
زنی در حال درست کردن آتش در پشت کلیه خانواده خود.
ردیف دیگ‌ها و تشت‌هایی که در صف دریافت آب سالم گذاشته شده‌اند.
دختران جوان در حال برداشتن آب از یکی از چاه آب‌های منطقه هستند. این چاه‌ها ظرفیت سیراب کردن 40 هزار نفر را دارند. اما 65 هزار نفر ساکن منطقه شده‌اند.
زن تنهایی کنار تمام دارایی‌اش نشسته و به دور دست‌ها به امید زندگی بهتر نگاه می‌کند.
با فرارسیدن شب پسر نوجوانی سعی می‌کند احشام خانواده را جمع کند و به سرپناه ببرد.
مردان در اطراف اجساد سه مرد مسلمانی گرد آمده‌اند که ربوده شده و بدلیل ناتوانی خانواده‌هایشان از پرداخت سربهای آنان کشته شده‌اند. این مردان در واقع 4 نفر بودند. خانواده مرد چهارم با پرداخت 4 هزار و 760 دلار جان او را نجات دادند. اما همه مردم این سرزمین فقیر توان پرداخت چنین مبالغی را ندارند.
چند زن گرد زنی که بیهوش بر روی زمین افتاده جمع شده‌اند. برادر این زن ربوده و کشته شده‌است.
منبع: الجزیره
