ششم شدیم،چون بیشتر از این حق‌مان نبود!

رویداد۲۴ عرفان حاج بابایی: بدون برنامه مشخص و بدون دور نگاهی به آینده. دو – سه سال قبل و پس از اینکه ویتنام از میزبانی بازی‌های آسیایی انصراف داد و اندوزی جای آن را گرفت آن‌ها با استفاده از شرط میزبانی رشته سنتی خودشان به نام پنچاک سیلات را وارد بازی‌های آسیایی کردند و نه فقط مدال‌های طلایش را درو کردند، بلکه باعث شدند تا ایران در هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی ششم شود.

مقامی که بدون شک برازنده کاروان ایران بود. درست است که نفرات اعزامی به این رقابت‌ها بیشتر از دوره قبل بود، اما کیفیت آنقدر پایین بود که در یک سری از رشته‌ها فقط توریست با خودمان برده بودیم. رشته‌هایی که قبل از اعزام به بازی ها، روسای فدراسیون‌های شان برای اینکه صندلی خودشان را دو دستی بچسبند و پیش وزیر و رییس کمیته ملی المپیک جایگاه ویژه‌ای داشته باشند وعده‌های سر خرمن دادند.

یکی می‌گفت: ۵ مدال می‌گیریم و یکی هم نگرفت. دیگری که تا به حال حتی مدال جهانی یا المپیک در کارنامه رشته اش دیده نمی‌شود قول چهار مدال را داده بود، اما در نهایت نه تنها مدالی نگرفتند، بلکه نتایجی که در دوره قبلی هم گرفته بودند را تکرار نکردند.

با این حال بلافاصله پس از پایان بازی‌های آسیایی برای ایران وزارت ورزش و جوانان بیانیه‌ای را به طور مشترک با کمیته ملی المپیک صادر کرد و از نتیجه‌ای غرور آفرین گفت. «مردم ایران، فرزندان شما در بزرگ‌ترین رویداد ورزش‌های آسیا با غرور و غیرت ایرانی و با تمام وجود برای سربلندی ایران اسلامی فداکاری کردند. ورزشکاران و مربیان اعزامی کشورمان با وجود برخی ناداوری‌ها، ناملایمات و نامهربانی‌ها، با تکیه بر موازین اخلاقی، دلیرانه از هویت جمهوری اسلامی و حیثیت ورزشی ایران دفاع کردند تا پرچم پرافتخار کشورمان، بار‌ها و بار‌ها به اهتزار درآید و هر ایرانی در هر نقطه از جهان، از همت بلند ورزشکاران هموطن خود برای سربلندی ایران عزیز به خود ببالد. بدینوسیله از مدال‌آوران این رویداد را تجلیل و تمامی ورزشکاران و قهرمانان این کاروان را خسته نباشید می‌گوئیم.»

این بخشی از بیانیه حماسی‌ای است که وزارت ورزش و جوانان صادر کرده است. در اینکه در خیلی از رشته‌ها حق مان را خوردند و مدال طلا را از بچه‌های ایران گرفتند شکی وجود ندارد. مثل یکی دو وزن در تکواندو، کوراش، کاراته، بسکتبال سه نفره و... اما خیلی از رشته‌ها هم بودند که وعده‌های طلایی داده بودند که حتی یک مدال هم نگرفتند.

تیراندازی، دوچرخه سواری، اسکواش، قایقرانی، تیروکمان، جوجیتسو، بوکس و هندبال رشته‌هایی بودند که که اگر طبق وعده‌های روسای آن‌ها پیش می‌رفتیم حداقل باید ۵ مدال طلای دیگر می‌گرفتیم.

بچه‌های ایران همیشه مایه غرور و افتخار هستند و این را مردم باور دارند. اما کسب مقام ششمی چندان هم غرور آفرین نیست.

مقامی که با بی تدبیری حاصل شد و البته حق این کاروان بود که قرار بود کیفی باشد نه کمی. این بازی‌ها هم به پایان رسید و حالا ۲ سال تا المپیک مانده استمسابقات کسب سهمیه در بعضی از رشته‌ها شروع شده و چشم بر هم بزنیم ورزشکاران باید به ژاپن اعزام شوند.

چه خوب است حالا که دو سال زمان داریم (البته باز هم دیر است) دیگر وعده ندهیم و فقط برای گرفتن سهمیه‌هایی تلاش کنیم که بچه‌های ایران لیاقت اش را دارند.