بررسی تاریخی؛ پرسپولیس چگونه قرمزپوش شد؟
همزمان با آمدن آلن راجرز که در تابستان سال ۱۳۵۰ سرمربیگری پرسپولیس را به عهده گرفت. از آن موقع، پرسپولیس قرمزپوش شد.
رویداد۲۴ داستان قرمزپوش شدن پرسپولیس را شاید شنیده باشید. داستانی که حسین کلانی آن را این‌طور روایت کرده: «بعد از انحلال شاهین در روز ۱۶ تیر ۱۳۴۶ شاهینی‌ها با پیشنهاد تاریخی زنده‌یاد پرویز دهداری و کمک و همیاری رجبعلی فرامرزی به پرسپولیس کوچ کردند و اگر تلاش آن‌ها و باشگاه پرسپولیس و مدیری مثل علی عبده نبود، امروز حتی نام پرسپولیس را هم نمی‌شنیدیم.»
پرسپولیسی‌ها روز ۱۶ فروردین در نخستین روز فوتبال خود با رنگ مورد علاقه موسس باشگاه یعنی علی عبده با پیراهن‌هایی به رنگ قرمز آجری و مشکی به دیدار تاج و سابق رفتند. حال آنکه شاهینی‌های سابق علاقه داشتند سفید بپوشند. جالب اینکه پرسپولیسی‌ها در روز اول تاریخ پرسپولیس مجاز به پوشیدن لباس سفید نبودند چرا که رقیب آن‌ها یعنی تاج هم آن روز با لباس سفید به میدان آمده بود. باید یادآوری کنم که در سالیان گذشته بازیکنان در یک فصل فوتبالی تنها با دو یا نهایتا سه دست لباس بازی می‌کردند.
از بحث دور نشویم. در مرداد سال ۱۳۴۸ بازیکنان پرسپولیس بر اساس یک پروتکل همکاری بین علی عبده و محمود خیامی به تیم پیکان پیوستند. آنجا دیگر مردان پرسپولیس به راحتی پیراهن مورد علاقه خود یعنی پیراهن شاهین را به تن کرده و بدون دردسر دوباره سفیدپوش شدند. در تابستان ۱۳۴۹، اما بازیکنان قدیمی شاهین با مسوولان پیکان به مشکل خوردند و یکی یکی به پرسپولیس برگشتند. جالب اینکه آن‌ها بعد از بازگشت، در پرسپولیس هم سفید می‌پوشیدند تا سنت شاهین را حفظ کنند و وفاداری خود را به رخ بکشند.
رنگ پیراهن پرسپولیس یک سال بعد برای همیشه تغییر پیدا کرد، درست همزمان با آمدن آلن راجرز که در تابستان سال ۱۳۵۰ سرمربیگری پرسپولیس را به عهده گرفت. از آن موقع، پرسپولیس قرمزپوش شد. راجرز انگلیسی به خاطر علاقه‌اش به آرسنال رنگ پیراهن این تیم را برای پرسپولیس انتخاب کرد، همان رنگی که اتفاقا مورد علاقه مدیر باشگاه هم بود. البته سرمربی انگلیسی قرمز و سفید را دوست داشت، اما انتخاب عبده قرمز و مشکی بود که در نهایت حرف راجرز به کرسی نشست. بعد از آن پرسپولیس لباس‌هایش را اینگونه به مسوولان لیگ تخت جمشید معرفی کرد: «پیراهن قرمز با آستین‌های سفید، شورت ورزشی سفید و جوراب قرمز.»
درباره این لباس‌ها زنده‌یاد ابراهیم آشتیانی همیشه می‌گفت: «آلن راجرز به لندن رفت و با خرید پیراهن‌های آرسنال ما را قرمزپوش کرد.» هر چند تا سال‌ها بعد از رفتن راجرز از ایران بعضی از شاگردان او در پرسپولیس که برای خودشان مربی شده بودند، کماکان به منویات و شیوه او پایبند ماندند. مثل علی پروین و خود آشتیانی که به غیر از رنگ پیراهن، نوع تمرینات آلن راجرز را هم در تیم‌هایشان پیاده می‌کردند. بعد‌ها وقتی شاهین با نام شهباز مجوز بازگشایی گرفت، با پیراهن‌های سفید و آبی فعالیت کرد و فرهنگش از فرهنگ پرسپولیس جدا شد. در آن سال‌ها بازیکنان زیادی پرسپولیس را ترک کردند و جایشان را به تازه‌وارد‌هایی دادند که در صدر آن‌ها علی پروین حضور داشت که عاشق رنگ قرمز بود.
پرسپولیسی‌ها روز ۱۶ فروردین در نخستین روز فوتبال خود با رنگ مورد علاقه موسس باشگاه یعنی علی عبده با پیراهن‌هایی به رنگ قرمز آجری و مشکی به دیدار تاج و سابق رفتند. حال آنکه شاهینی‌های سابق علاقه داشتند سفید بپوشند. جالب اینکه پرسپولیسی‌ها در روز اول تاریخ پرسپولیس مجاز به پوشیدن لباس سفید نبودند چرا که رقیب آن‌ها یعنی تاج هم آن روز با لباس سفید به میدان آمده بود. باید یادآوری کنم که در سالیان گذشته بازیکنان در یک فصل فوتبالی تنها با دو یا نهایتا سه دست لباس بازی می‌کردند.
از بحث دور نشویم. در مرداد سال ۱۳۴۸ بازیکنان پرسپولیس بر اساس یک پروتکل همکاری بین علی عبده و محمود خیامی به تیم پیکان پیوستند. آنجا دیگر مردان پرسپولیس به راحتی پیراهن مورد علاقه خود یعنی پیراهن شاهین را به تن کرده و بدون دردسر دوباره سفیدپوش شدند. در تابستان ۱۳۴۹، اما بازیکنان قدیمی شاهین با مسوولان پیکان به مشکل خوردند و یکی یکی به پرسپولیس برگشتند. جالب اینکه آن‌ها بعد از بازگشت، در پرسپولیس هم سفید می‌پوشیدند تا سنت شاهین را حفظ کنند و وفاداری خود را به رخ بکشند.
رنگ پیراهن پرسپولیس یک سال بعد برای همیشه تغییر پیدا کرد، درست همزمان با آمدن آلن راجرز که در تابستان سال ۱۳۵۰ سرمربیگری پرسپولیس را به عهده گرفت. از آن موقع، پرسپولیس قرمزپوش شد. راجرز انگلیسی به خاطر علاقه‌اش به آرسنال رنگ پیراهن این تیم را برای پرسپولیس انتخاب کرد، همان رنگی که اتفاقا مورد علاقه مدیر باشگاه هم بود. البته سرمربی انگلیسی قرمز و سفید را دوست داشت، اما انتخاب عبده قرمز و مشکی بود که در نهایت حرف راجرز به کرسی نشست. بعد از آن پرسپولیس لباس‌هایش را اینگونه به مسوولان لیگ تخت جمشید معرفی کرد: «پیراهن قرمز با آستین‌های سفید، شورت ورزشی سفید و جوراب قرمز.»
درباره این لباس‌ها زنده‌یاد ابراهیم آشتیانی همیشه می‌گفت: «آلن راجرز به لندن رفت و با خرید پیراهن‌های آرسنال ما را قرمزپوش کرد.» هر چند تا سال‌ها بعد از رفتن راجرز از ایران بعضی از شاگردان او در پرسپولیس که برای خودشان مربی شده بودند، کماکان به منویات و شیوه او پایبند ماندند. مثل علی پروین و خود آشتیانی که به غیر از رنگ پیراهن، نوع تمرینات آلن راجرز را هم در تیم‌هایشان پیاده می‌کردند. بعد‌ها وقتی شاهین با نام شهباز مجوز بازگشایی گرفت، با پیراهن‌های سفید و آبی فعالیت کرد و فرهنگش از فرهنگ پرسپولیس جدا شد. در آن سال‌ها بازیکنان زیادی پرسپولیس را ترک کردند و جایشان را به تازه‌وارد‌هایی دادند که در صدر آن‌ها علی پروین حضور داشت که عاشق رنگ قرمز بود.
منبع: ایلنا
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
