دوپینگ در ایران بیشتر سیاسی است/ اگر ورزشکاری را بخواهند کله‌پا کنند، تستش مثبت درمی‌آید!

رویداد۲۴ دوپینگ پشت پرده‌ای تاریک دارد که یک دوپینگ‌ساز در گفت‌وگویی از زوایای تاریک آن پرده برمی‌دارد. او معتقد است مهم‌ترین اصل قهرمان سازی دوپینگ است و حدود ۸۰ درصد ورزشکاران ایرانی در سطح ملی و کشوری دوپینگ می‌کند. ادعایی که هولناک، اما قابل توجه و حتما هم غیرقابل اثبات است.

در تمام طول مصاحبه گویا در کلینیک یک دکتر متخصص نشسته‌ای و دکتر در حال توضیح دادن تک تک دارو‌های مختلف و اثرات آن است. تا جایی که مجبوری متقاعد شوی که این کار علم و دانش تخصصی نیاز دارد.

او از دارو‌های مختلف دوپینگ و حتی سامانه‌ای که به راحتی همانند خرید شارژ تلفن همراه، می‌توان از آن داروی دوپینگ سفارش داد، گفت و معتقد بود؛ "دوپینگ در ایران بیشتر سیاسی است و اگه بخواهند ورزشکاری را به اصطلاح "کله پا" کنند، در آن صورت تستش مثبت در می‌آید".

چرا ورزشکاران دوپینگ می‌کنند؟

دوپینگ مهم‌ترین اصل یک قهرمان سازی است.

یعنی یک قهرمان باید دوپینگی باشد؟

صد در صد (خنده) ببین دوپینگ، نه اون چیزی که شما فکر می‌کنید دوپینگ از نظر عامیانه دارویی است که آن را می‌خورند یا تزریق می‌کنند و با دو برابر شدن قدرتشان همه را می‌برند، این دوپینگ نیست. دوپینگ تغییر ساختار بدنی است؛ مثلا یک بازیکن قدرت بدنی پایینی دارد، قبل از مسابقه دارویی به او می‌دهند که قدرتش بیشتر شود. یعنی ساختار بدنش تغییر کرده است. با مصرف این دارو در تمرینات قوی‌تر خواهد بود و تمرینات بهتر، پیشرفت بهتر و در نهایت مدال آوری است.

وقتی می‌گویم دوپینگ مهم است منظور روز مسابقه نیست. دوپینگ کردن در واقع چند ماه قبل از مسابقه باید صورت گیرد. برای مثال وقتی ورزشکاری را می‌بینم که تکنیک خوبی دارد فکر خوبی دارد، اما قدرت بدنی پایینی دارد، دارویی را معرفی می‌کنم تا استفاده کند. از نظر من باید دوپینگ کنی، زیرا باید بتوانی مدال بگیری و چون رقیبت دوپینگ کرده است اگر تو آن کار را انجام ندهی از مدال آوری باز می‌مانی و در ایران هم که ماشاالله خیلی زیاد است.

چند درصد از ورزشکاران در سطح ملی دوپینگ می‌کنند و اگر نکنند چه اتفاقی می‌افتد؟

فکر می‌کنم بین ۷۵ تا ۸۰ درصد ورزشکاران در سطح ملی و کشوری در همه ورزش‌ها دوپینگ می‌کنند، اگر این کار را انجام ندهند شانس مدال آوری بیشتری برای آماتور‌ها باقی خواهند ماند، و ممکن است جایگاه‌شان را از دست بدهند.

اگر دیگر دوپینگ اتفاق نیفتد کدام رشته بیشتری ضرر را خواهد داد؟

دومیدانی. در این رشته ۱۰۰ متر را در ۹ ثانیه می‌دوند، چه قدر عضله باید از قبل آمادگی داشته باشد که در ۹ ثانیه ذخایر گلیکوژنی بدن از صفر به ۱۰۰ برسد.

بعضی ورزشکاران ملی پوش تست‌شان در مسابقات برون مرزی مثبت در می‌آید، چرا قبل از آن در ایران جلوی آن گرفته نمی‌شود؟

هیچ وقت تست دوپینگ ورزشکار ملی در ایران در نمی‌آید، زیرا هیچ کس نمی‌خواهد ورزشکار خودش را محروم کند؛ مثلا اگر تست ورزشکاری مثبت در می‌آید که قرار است در مسابقات آسیایی و جهانی و برون مرزی مدال بگیرد چه کسی باید ورزشکار را محروم کند؟ وزارت ورزش با همکاری سازمان ضد دوپینگ ایران؟ ببینید در چنین شرایطی چرا این دو سازمان باید قهرمان خودشان را حذف کنند؟ پس تنها اتفاقی که می‌افتد این است که به فدراسیون مرتبط تذکر می‌دهند که حواست به فلان ورزشکار باشد که دوباره دوپینگ نکند. همین ورزشکار می‌تواند خیلی از بازیکنان آماتور را حذف کند و وارد تیم ملی شود، جایگاه خودش را تثبیت می‌کند در واقع هر ساله جایی برای آن ورزشکار کنار گذاشته اند کسی هم نمی‌گوید حق کسانی که خورده شد چه شد.

در واقع هر دارو دوره مخصوص به خودش را دارد مثلا استرویید بین ۴۵ روز تا یک ماه داخل بدن می‌ماند و به این صورت نیست که تا ۱۰ سال بعد هم نشانه‌های دوپینگ در بدن فرد جود داشته باشد. ورزشکار ۲ ماه قبل از مسابقه دارو را مصرف می‌کند و در هنگام مسابقه بدنش پاک است و کسی نمی‌پرسد قبل از آن چه اتفاقی افتاده، چون اهمیتی هم ندارد.

دوپینگ در ایران بیشتر سیاسی است یعنی اگر بخواهند بیشتر ورزشکاری را به اصطلاح "کله پا" کنند از او تست می‌گیرند و مثبت هم در می‌آید! زیرا هنگامی که ورزشکار در زمان مسابقات نیست پروتئین مصرف می‌کند و پروتئین‌هایی که در ایران وجود دارد خالص نیست و ناخالصی دارد وحاوی مواد دیگری هم هست، مثلا مربی وزنه برداری مشهور وقتی دید شاگرد خودش در تمرینات نزدیک به شکستن رکوردی است که متعلق به او بود، تست دوپینگش را درآورد. (با خنده همه می‌دونیم دیگه یعنی کل دنیا فهمید).

از کجا می‌دونستی؟

کسی که تست اش درآمده بود دوست خودم بود و حتی وقتی نتیجه آزمایش را دیدیم من که خودم ادعا دارم در زمینه شناخت انواع دارو‌های دوپینگ آن ماده را نمی‌شناختم، چون تازه وارد ایران شده بود.

به چه دارو‌هایی واژه دوپینگ اطلاق می‌شود؟

هر دارویی‌های که قدرت فرد را از لحاظ ویژگی‌های ساختار بدنی افزایش دهد، دوپینگ است. این ویژگی‌ها شامل افزایش قدرت بدنی، بالا بردن اعتماد به نفس، افزایش انعطاف پذیری و.. است. ببینید مثلا جنسینگ نشاط آور است، اما مصرف مقداری از آن دوپینگ محسوب نمی‌شود مثلا اگر جنسینگ ۵ درصد نشاط آوری دارد دارو‌های دوپینگ ۲۰۰ درصد تاثیر دارند، چیزی که در مورد آن صحبت می‌کینم دارو است.

کلا چند نوع دوپینگ داریم؟

دوپینگ انواع مختلفی دارد که ۴ مدل آن بیشتر شایع است. مثلا در دوپینگ ژنی، ژن فرد را تغییر می‌دهند، به عنوان مثال به یک دختر ژن پسرانه می‌دهند حالت بدنش پسرانه می‌شود، اما در مسابقات دختران مدال می‌گیرد. در المپیک پکن یک دختر چینی ۶ ساله در مسابقات ژیمناستیک ۵-۶ طلا گرفت و تست دوپینگی هم که گرفتند منفی بود، اما بعدا خود چینی‌ها شاید برای نشان دادن علم شان به دنیا اعتراف کردند که روی آن دختر دوپینگ ژنی انجام دادیم و شما هم هیچ کدام نتوانستید، بفهمید و در ایران هم هنوز چنین نوع دوپینگی انجام نمی‌شود.

نوع دیگر آن دوپینگ خونی است مثلا دارویی‌هایی وارد خون می‌شود که سطح اکسیژن رسانی خون را افزایش می‌دهد. هیچ کدام از دوپینگ ژنی و دوپینگ خونی در تست ادراری که در ایران گرفته می‌شود، تشخیص داده نمی‌شود و فقط از طریق تست خون قابل تشخیص است که آن هم امکانات خاصی نیاز دارد، تست‌های خونی که در ایران گرفته می‌شود باید در شهر کلن آلمان آزمایش شود و انجام این آزمایشات هزینه‌های زیادی را در برمی گیرد و خوب مشخص است که دولت توان پرداخت چنین هزینه‌ای را ندارد. به همین خاطر بیشتر ورزشکارانی که می‌بینید و فکر می‌کنید کارشان خوب است، دوپینگی هستند.

نوع سوم دوپینگ، هورمونی است تصور عامه از دوپینگ که شامل تزریق با سوزن است همین دوپینگ هورمونی است.

نوع چهارم مدور است که ادرارآور است این نوع دارو‌ها برای وقتی است که دوپینگ کرده‌ای. هر چیزی که می‌خوریم در کبد می‌ماند پس اگر بخواهی جواب تست منفی داشته باشی کبد را باید تصفیه کنیم. برای تصفیه شدن کبد دارو‌های ادرار آور را مصرف می‌کنیم. مدور به تنهایی دوپینگ محسوب نمی‌شود، اما اگر اثبات شود آن را مصرف کرده‌ای به این معنی است که دوپینگ کرده بودی و برای پوشاندن آن داروی مدور استفاده کردی جنبه قضیه فرق می‌کند.

پس این که تست بعضی از ورزشکاران مثبت در می‌آید به خاطر این است که علم دوپینگ ندارند؟

بله مثلا یکی از ورزشکاران دارویی مصرف کرد که قدرت بدن را افزایش می‌داد، اما آن نوع دارو تا یک سال در بدن می‌ماند خب این ورزشکار خنگ است، چون تا یک سال تست دوپینگش در می‌آید. این چنین آدمی باید هم حذف شود. خیلی از مواقع هم تست گرفته می‌شود، اما آزمایش نمی‌شود و دکوری است برای این که ورزشکاران بترسند، اما آزمایش نمی‌شود به همین دلیل بسیاری از اوقات ورزشکار خودش را می‌بازد. برای مثال در یکی از مسابقات همه می‌دانستیم که یکی از ورزشکاران دوپینگ می‌کند و از او هم تست گرفتند وقتی فهمید قرار است از او تست بگیرند کیفش را جمع کرد و رفت اگر رقیب من نبود به او می‌گفتم صبر کند این تست‌ها الکی است. در خارج از ایران هم از نفرات اول تا سوم همه رشته‌ها تست گرفته می‌شود، اما به منزله آزمایش شدن نیست، بلکه به صورت رندوم نمونه چند نفر را آزمایش می‌کنند.

چه طوری تست بعضی از قهرمانان المپیک چند سال بعد مثبت اعلام می‌شود؟

وقتی تست گرفته می‌شود از شما می‌پرسند که آیا تمایل داری نمونه ات در سال‌های بعد مورد استفاده قرار گیرد یا خیر. اکثر ایرانی‌ها گزینه خیر را می‌زنند، اما اگر بله را تیک بزنی ممکن است چند سال بعد رندوم نمونه یک نفر را در بیاورند و این بار آزمایش مثبت باشد، چون ممکن است با گذشت زمان تجهیزات پزشکی برای کشف داروی دوپینگ پیشرفت کند و دارویی که در زمان خودش کشف نشده بود چند سال بعد کشف شود و یا به لحاظ تاثیراتی که دارد درلیست دارو‌های دوپینگ قرار گیرد.

اولین باری که خودت استفاده کردی چه زمانی بود؟

در رده جوانان که بازی می‌کردم برادرم ماده‌ای به من زد که در مسابقات کشوری بتوانم مدال بیاورم به خاطر این که می‌دانستم رقیبی که در آن مسابقات دارم از نظر بدنی قوی است. بعد از آن وقتی وارد تیم ملی شدم دیدم هر کس را نگاه می‌کنم وسایلی و قوطی‌هایی در کیفش دارد که اصلا من نمی‌شناسم، ولی در کیف خودم به جز لباس و کفش و انجیر خشک که مادرم گذاشته بود، چیز دیگری پیدا نمی‌شود، کنجکاو بودم، ببینم که چیز‌هایی که همه آن‌ها قبل از تمرین می‌خوردند چه بود. بعد‌ها فهمیدم به خاطر شرایط سخت اردو بدن کم می‌آورد و بدون این دارو‌ها نمی‌توان دوام آورد، بعد از آن من هم شروع کردم.

تاثیر دوپینگ دقیقا چه قدر است؟

اگر من بدون دوپینگ بتوانم ۱۰۰ کیلو پرس سینه بزنم با مصرف نوع خاصی از دارو می‌توانم ۱۸۰ کیلو بزنم. این دارو‌ها اعتماد به نفس را افزایش می‌دهند، زیرا وقتی می‌بینی در تمرینات بهتر ظاهر شده‌ای، اعتماد بیشتری به خودت پیدا می‌کنی، علاوه بر آن مصدومیت را هم کم می‌کند، چون سلول‌ها می‌توانند فشار بیشتری را تحمل کنند. دوپینگ اعتیاد آور نیست، ولی این هست که مصرف دفعه قبل باعث افزایش اعتماد به نفس ورزشکار شده است و از نظر ذهنی به آن گرایش پیدا می‌کند.

بدست آوردن دارو‌های دوپینگ برای ورزشکاران سخت است یا آسان؟

خیلی راحت. زنگ بزن به من برات میارم (خنده) در سالن‌های بدن سازی همه مربی‌ها این دارو‌ها را خیلی راحت به ورزشکار می‌دهند، از آن راحت تر، سامانه‌ای وجود دارد که می‌توانی سفارش دهی، اپراتور تماس می‌گیرد احوال پرسی می‌کند و می‌پرسد چه نوع دارویی می‌خواهی برایت می‌آورد، ولی شناخت این که دارو اصلی است یا نه کار خود ورزشکار نیست.

خودت تا به حال از آن سامانه استفاده کرده‌ای؟

سامانه؟ من خودم سامانه ام. (می‌خندد)

عوارض این دارو‌ها روی بدن چیست؟

البته که ضرر دارد. ببینید برای هر فرد عادی سالانه ۱۰ واحد هورمون رشد نیاز است و عادی است، اما سطح نرمال این هورمون همین قدر است، اگر از این سطح بیشتر شود تازه اتفاقاتی خاصی در بدنت می‌افتد وقتی بالاتر از این مقدار رفت، بدن اور دوز می‌کند یعنی ممکن است سلول‌ها از حالت عادی بزرگتر شوند، اگر سرما خوردگی کوچکی داشته باشی عفونت را ۱۰ برابر می‌کند، در زنان اگر یک غده کوچک سرطان سینه داشته باشند، آن را ۱۰ برابر می‌کند. هیچ آدم عاقلی چنین ریسکی نمی‌کند، اما ورزشکار ملی همه چیز را به جان می‌خرد.

پدر و مادر خودتان می‌دانند این دارو‌ها چه مضراتی دارد و با این مسئله مشکلی ندارند؟

مادرم مشکلی ندارد مثلا اگر بخواهم دوره‌ای را شروع کنم که معمولا ۲۰ روز طول می‌کشد مادرم سعی می‌کند وقتی من خانه هستم، بیرون برود و وقتی نیستم در خانه بماند تا حواسمان به یخچال باشد. چون اگر برق برود و دمای دارو‌ها از ۲ تا ۸ درجه کمتر یا بیشتر شود خراب می‌شوند؛ بنابراین به گونه‌ای برنامه ریزی می‌کنیم که یک نفرمان در خانه باشد تا اگر برق رفت یا اتفاقی افتاد فکری برای دارو‌ها بکند.

پدر و مادر ورزشکارانی که خودتان مربی آن‌ها هستید و به آن‌ها این دارو‌ها را می‌زنید اطلاع دارند؟

بله و اجازه دادند، چون به من اعتماد دارند.

از عواقب آن چی خبر دارند؟

بله، ببینید اگر دارو‌ها ناشیانه مصرف شوند باعث تغییرات بدنی می‌شوند؛ مثلا باعث می‌شود دختر‌ها هیکل پسرانه پیدا کنند یا برعکس. اما کسی که دارو را به ورزشکار می‌دهد باید از زمان بندی آن اطلاع داشته باشد تا باعث تغییرات فاحش نشود. قطعا این دارو‌ها تاثیر خود را خواهد گذاشت، اما باید زمان بندی و نوع مصرف و دوز دارو کنترل شود، اگر زمان بندی رعایت نشود باعث بزرگ شدن سلول‌های شخص یا بزرگ شدن استخوان فک، دو رگه شدن صدا و استخوان بندی پسرانه اثراتی مانند این می‌شود، اما من زمان بندی را برای ورزشکاران خودم رعایت می‌کنم و این اتفاقات برای آن‌ها نمی‌افتد یعنی قبل از تمام شدن دوره دارو قبلی دارو جدید را به ورزشکار نمی‌دهم، زیرا در این صورت است که کم کم بدن شروع به تغییر می‌کند.

دارو‌هایی که در رشته‌های مختلف مصرف می‌شود، متفاوت است؟

بله قطعا، هر دارویی برای هر رشته‌ای دوپینگ محسوب نمی‌شود، مثلا الکل در کاراته و تیراندازی با کمان دوپینگ محسوب می‌شود، چون تمرکز را افزایش می‌دهد، اما در ووشو دوپینگ نیست، یا در دو و میدانی‌ها دارویی که یک وزنه بردار قدرتی می‌زند را استفاده نمی‌کنند، چون برای آن‌ها استقامت مهم تراست. یا اگر به یک وزنه بردار کافئین بدهیم که نشاط آور است هنگام وزنه زدن ممکن است باعث تنش عضلانی شود. دختری که گفتم به او دارو دادم هم به همین شکل بود استقامت خوبی داشت، اما قدرتش کم بود پس نباید دارویی که استقامت را افزایش می‌دهد به او داد.