سازه ضد سیل ژاپن که مجسمه آزادی و شاتل فضایی در آن جا می‌شود! +فیلم و تصاویر

رویداد۲۴ مدتی قبل از هلند به عنوان برترین کشور جهان در کنترل سیل نام برده و به روش‌ها و رویکرد‌های موفق این کشور در مدیریت آب اشاره کردیم که می‌توانید آن را اینجا ببینید. در ادامه معرفی الگو‌های برتر کنترل سیل در جهان؛ این بار راهی کشور ژاپن خواهیم شد تا سیستمی فوق پیشرفته و شبکه‌ای فراتر از باور را معرفی کنیم که هر بیننده‌ای را متحیر می‌سازد.

توکیو به عنوان پرجمعیت‌ترین کلان شهر جهان همواره در معرض خطر سیل و آب گرفتگی قرار داشته است. شرایط جغرافیایی و سابقه بارش‌ها در ژاپن نیز تاییدی بر لزوم نگرانی و تدبیر در رابطه با سیل است.

براساس اطلاعات ارائه شده توسط سازمان هواشناسی ژاپن؛ در سراسر این کشور "بارش بیش از دو اینچ در یک ساعت" افزایش ۳۰ درصدی طی سه دهه گذشته را به ثبت رسانده است. همچنین فراوانی "بارش‌های بیش از سه اینچ در یک ساعت" نیز افزایش ۷۰ درصدی داشته است. سازمان هواشناسی ژاپن این افزایش بارش‌ها را با گرمایش جهانی مرتبط می‌داند که بخش‌هایی از کشور ژاپن را در نقشه خیس‌ترین (از منظر بارندگی) نقاط جهان قرار می‌دهد.

از سوی دیگر بالا آمدن آب اقیانوس‌ها کلان شهر توکیو را مستعد گرفتاری در توفان‌های اقیانوسی نیز کرده که تهدیدات جدی را متوجه زندگی ۳۸ میلون شهروند آن می‌کند. بخش‌های گسترده‌ای از توکیو و حومه آن هم اکنون پایین‌تر از سطح دریا قرار دارند و این به مفهوم زنگ خطری جدی برای کلان شهر مذکور خواهد بود.

براساس مطالعاتی که شرکت "سوئیس ره" در سال ۲۰۱۴ نتایج آنرا منتشر کرد؛ بارندگی شدید همراه با زلزله‌های ویرانگر و سونامی‌ها توکیو و شهر بندری یوکاهاما را مبدل به خطرناک‌ترین منطقه پرجمعیت جهان از منظر گرفتاری در این بلایای طبیعی کرده است.

با توجه به این شرایط ژاپنی‌ها از یک روش کاملا متفاوت و جالب برای مقابله با سیل استفاده می‌کنند که " سامانه زیرزمینی کنترل سیل" نام دارد. این سامانه در واقع یک سازه زیرزمینی عظیم است که از طریق تونل‌هایی ارتباط میان آن برقرار می‌شود.

پروژه در کاسوکابه در استان سایتاما اجرا شده است که این منطقه بخش بزرگی از بافت شهری حومه توکیو را تشکیل می‌دهد. نزدیکی کاسوکابه به آب و موقعیت اش در حومه توکیو آن را به محلی مناسب برای اجرای پروژه سامانه زیرزمینی کنترل سیل و حفظ توکیو از خسارت‌های سنگین مبدل کرده است.


طراحی یک دالان زیرزمینی بسیار عظیم

این سازه که به شکل زیرزمینی اجرا شده، در سال ۱۹۹۲ پروژه کلید خورد و در اوایل سال ۲۰۰۶ به پایان رسید. تی بی ام یا ماشین‌های حفار تونل که یک فناوری پیشرفته محسوب می‌شوند، نقش مهمی در شکل گیری این سازه زیرزمینی داشته اند.


هزینه احداث این سامانه ضد سیل ۲ میلیارد دلار اعلام شده است. هر چند در ابتدا بزرگی این عدد بسیار جلب توجه می‌کند، اما همان طور که در فرمول "یک در برابر ۱۰" اشاره کردیم بانک جهانی برآورد کرده که به ازای هر یک دلار سرمایه گذاری در مقابله با سیل، ۷ تا ۱۰ دلار سرمایه‌ای که قرار است بر اثر آن ویران شود حفظ می‌شود. از این رو ۲ میلیارد دلار فقط یک سرمایه گذاری مطمئن با سود تضمینی بوده است.


این سازه زیرمینی از ۵ سیلو به ارتفاع ۶۵ متر و قطر ۳۲ متر تشکیل شده که با ۶.۴ کیلومتر تونل به یکدیگر متصل شده اند.
سیلو‌ها در عمق ۵۰ متری زمین قرار دارند و هر سیلو بطور مستقل دارای آبگیر است. در انتهای این سامانه یک مخزن آب بسیار بزرگ در عمق ۲۲ متری زمین قرار دارد که با طول ۱۷۷ متر، عرض ۷۸ متر و ارتفاع ۲۵ متر.

این مخزن در واقع وظیفه تنظیم فشار سامانه را بر عهده دارد و با استفاده از پمپ‌های قدرتمند می‌تواند هر ساعت ۲۰۰ تن آب را به روخانه ادوگاوا تخیله کند.

به طور مختصر سامانه این گونه کار می‌کند که هنگام بارندگی ها، آب از طریق این سیلو‌های غول پیکر وارد مخزن و از مناطق مسکونی خارج می‌شود.



در فیلم زیر یکی از کارکنان سامانه ضد سیل دوربین خبرنگار را به سمت ورودی مجموعه هدایت می‌کند و سپس وارد مخزن آب می‌شوند و در رابطه با ابعاد این قسمت توضیحاتی را ارائه می‌دهد که در ابتدای این بخش بدان اشاره کردیم.

در اواخر سال ۲۰۱۵ باران و توفان شدید موجب ورود ۶۷۰ میلیون فوت مکعب آب به تونل‌های زیرزمینی سامانه شد و تخلیه آن با پمپ‌های بزرگی که موتور آن‌ها مشابه موتور به کار رفته در بوئینگ ۷۳۷ بود، ۴ روز زمان برد.


جالب است بدانید ژاپنی‌ها این مکان را با توجه به معماری شگفت انگیزش تبدیل به یک موزه کرده اند که گردشگران به طور رایگان می‌توانند از آن بازدید کنند. تور بازدید از "سامانه زیرزمینی کنترل سیل" برای گردشگران خارجی نیز امکاناتی مانند ترجمه همزمان توضیحات راهنمای تور را در نظر گرفته و اتفاقا استقبال بالایی هم داشته است.


اقدامات هیچگاه کافی نیست!

کوئیهارو آبه مدیر سامانه کنترل سیل می‌گوید: مدیریت دقیق سامانه با یک برنامه ریزی بسیار منظم دنبال می‌شود، زیرا کوچکترین اشکال در سیستم فضاساز برای آب می‌تواند به قیمت خسارات سنگین بر جان و مال مردم ژاپن تمام شود که این بخشودنی نیست.


این پروژه آنچنان شگفت انگیز است که آبه می‌گوید: اطمینان ندارم ژاپن بتواند پروژه مشابه‌ای را یکبار دیگر به پایان برساند.

آقای آبه با یک نمودار به توضیح میزان خرابی سیل پیش از اجرای این پروژه می‌پردازد. ستون نارنجی رنگ نمایانگر خانه‌های غرق شده در سیل طی سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹ و ستون نارنجی رنگ همین آمار را برای سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ نشان می‌دهد.


نابویوکی تسوچیا کارشناس مقابله با سیل در مصاحبه خود می‌گوید: خیلی دشوار است که بگوئیم آنچه انجام داده ایم برای حفظ جان و امنیت شهروندان کافی است. ژاپن کشوری است که آمار بالایی در سیل، زلزله و سونامی دارد، از این رو چاره اندیشی‌ها کماکان باید تداوم داشته باشد.

در تصویر زیر اتاق کنترل هوشمند سامانه را مشاهده می‌کنید.