آیا ترکیه جلوتر از ایران، مهمترین هم پیمان روسیه در خاورمیانه شده است؟

الجزیره نوشت: یوسف الاباردا، استاد علوم سیاسی، بر این عقیده است که روسای جمهور روسیه و ترکیه دو هم پیمان نزدیک به یکدیگر نیستند؛ اما هر دو برای رسیدن به توافق‌های راضی کننده برای دو طرف در پرونده‌های لیبی و سوریه، تمایل شدیدی دارند؛ بدون آنکه به مرز مقابله با یکدیگر برسند.

وی تاکید می‌کند که اردوغان و پوتین بیش از ۲۰ بار برای بررسی دو پرونده سوریه و لیبی مذاکره کرده و به توافق بزرگی در مورد سوریه رسیده اند. در ادامه، این دو تلاش می‌کنند در مورد پرونده لیبی نیز به چنین توافقی دست یابند.

---

بیشتر بخوانید:

---

این استاد علوم سیاسی بعید نمی‌داند که ترکیه به روسیه پیشنهاد ایجاد یک پایگاه نظامی مشترک، در ضمن پایگاه نظامی که آنکارا قصد دارد در لیبی برپا کند، بدهد. الاباردا تصریح کرد که این پیشنهاد، برای روسیه تحریک کننده خواهد بود؛ چرا که نمی‌خواهد برای ایجاد پایگاه‌های نظامی هزینه زیادی کند.

این در حالی است که از دیدگاه یک کارشناس نظامی و استراتژیک روس، تفاوت بین موضع آنکارا و مسکو در پرونده لیبی، آن است که ترکیه علنا اعلام کرده است که کنار دولت مشروع الوفاق در طرابلس می‌ایستد و حتی بعید نیست که از آن حمایت نظامی کند.

اما روسیه، موضع صریحی اتخاذ نکرده و تنها، پوتین از ترجیح راه حل صلح آمیز و ایستادگی در فاصله مشخصی نسبت به طرف‌های نزاع در لیبی سخن گفته است. این در حالی است که عملا، نیرو‌های روسی، در کنار خلیفه حفتر مبارزه می‌کنند و این امر، قطعا بدون موافقت کرملین، صورت نمی‌گیرد.

این کارشناس روسی تاکید می‌کند که تصمیم نهایی روسیه در مورد نزاع در لیبی به زودی اتخاذ شده و متکی بر یک دیدگاه استراتژیک خواهد بود و طبیعتا، پوتین رابطه خود با هم پیمان ترکش را قربانی نکرده و به سمت مقابله با آن در لیبی، حرکت نمی‌کند.

در همین رابطه، ابراهیم فریحات، استاد دانشگاه جرج واشنگتن، معتقد است که منافع مشترک زیادی بین روسیه و ترکیه وجود دارد که رسیدن به حدّ اختلاف میان این دو، در لیبی یا سوریه را دشوار می‌کند.

به اعتقاد فریحات، ترکیه نزدیکترین و قدرتمندترین هم پیمان روسیه در منطقه است و در این زمینه از ایران پیشی گرفته است. علاوه بر اینکه ترکیه، برای نزدیکی به مسکو، دوری از ایالات متحده و اروپا را برگزیده است.

گذشته این، فریحات احتمال می‌دهد که این دو کشور، در مورد لیبی به توافقی دست یابند؛ بویژه آنکه منفعت هر دو در آن است که ایالات متحده و اروپا را از خاورمیانه و بویژه سوریه و لیبی دور کنند.

این استاد دانشگاه معتقد است که امضای توافق ترسیم مرز‌های دریایی با دولت الوفاق، توسط ترکیه و بدون چراغ سبز روسیه، خشم مسکو را برانگیخت و وزارت خارجه آن، بیانیه تندی در این مورد صادر کرده و به حساسیت موضوع گاز در دریای مدیترانه اشاره نمود؛ که به موجب توافق ترکیه با دولت الوفاق، انکارا بر این گاز مسلط می‌شود؛ در حالی که مسکو از گاز، برای باجگیری از اروپا استفاده می‌کند.