ائتلاف ۱+۳ برای تعطیلی لیگ برتر فوتبال/ بازی رسانه‌ای در زمین وزارت ورزش برای رفع تکلیف
نامه مشترک مدیران ۴ تیم خصوصی به وزیر ورزش و جوانان برای لغو نوزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال سؤال‌ها و ابهامات زیادی به وجود می‌آورد.
رویداد۲۴ درخواست تراکتور، ماشین‌سازی، شهر خودرو و نساجی، ۴ تیم خصوصی فوتبال ایران برای تعطیلی لیگ برتر و نامه آن‌ها به وزیر ورزش و جوانان، بازخورد‌های متفاوتی داشت، اما به طور کلی در تقابل با اراده ساختار مدیریتی حاکم بر فوتبال کشور چنین موضع‌گیری صریحی، سؤالات و ابهاماتی را ایجاد کرده که در این مقال به آن می‌پردازیم.
نخستین سؤال از موقعیت و جایگاه حقوقی نویسندگان یا امضاکنندگان نامه است که به عنوان مدیران چهار باشگاه خصوصی شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران به وزیر ورزش و جوانان نامه نوشته‌اند. این سؤال مطرح می‌شود که مسئولان این چهار باشگاه ابتدا مکاتبات را با فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به عنوان مسئول و متولی برگزاری مسابقات فوتبال در کشور بر اساس قوانین فیفا و AFC داشته اند و اکنون چه لزومی دارد که با توجه به تاکید تمام مسئولان دوباره و این بار با وزارت ورزش نامه‌نگاری کنند؟ آیا آن‌ها به طور کلی حاکمیت و مسئولیت فدراسیون و سازمان لیگ در فوتبال را نمی‌پذیرند و حتی حاضر نیستند در گامی فراتر در این خصوص از فدراسیون جهانی و کنفدراسیون قاره‌ای استعلام کنند؟ آیا پاسخ منفی فدراسیون فوتبال آن‌ها را برای رسیدن به هدفشان به سمت وزارت ورزش سوق داده است تا در زمین وزارتخانه بازی رسانه‌ای انجام دهند؟
بر اساس قوانین فیفا و AFC مسئولیت مستقیم تصمیم‌گیری در این خصوص برعهده فدراسیون فوتبال هر کشوری است و انجام چنین مکاتبات نمایشی با نهاد‌های بین المللی هم پاسخی به همراه نخواهد داشت. با این وجود باید پرسید این چهار باشگاه بر اساس قوانین خود را ملزم به تبعیت از نهاد مستقیم بالادستی خود یعنی فدراسیون و تمکین در برابر تصمیمات سازمان لیگ در خصوص ادامه بازی‌ها نمی‌دانند؟
سؤال دوم از مسئولان این ۴ باشگاه باز هم به موضع صریح فیفا و AFC بازمی‌گردد که در مکاتبه با فدراسیون‌های عضو بر ضرورت تکمیل مسابقات فصل و عدم لغو مسابقات تاکید دارند و آیا از نگاه نگارندگان این نامه فدراسیون جهانی و کنفدراسیون قاره‌ای فوتبال هیچ توجهی به سلامتی و تهدید جان عوامل باشگاه‌ها اعم از بازیکنان و مربیان ندارند که چنین بر ضرورت تکمیل مسابقات پافشاری می‌کنند؟
سومین سؤال از نحوه ایجاد ائتلاف موجود پیرامون لغو لیگ و تهدید به انصراف از ادامه مسابقات مطرح می‌شود. تایید مشترک این نامه بین دو باشگاه تراکتورسازی و ماشین سازی که در واقع یک باشگاه محسوب می‌شوند و با مالکیت مشترک در چنین مواقعی ضرورت اجرای قانون در این موضوع را پررنگ‌تر می‌کنند چندان عجیب نیست. در واقع این امضا مصداق ظهور یک روح در دو جسم تیم‌های تبریزی است که تنها با دو رنگ پیراهن متفاوت به میدان می‌روند، اما آیا پیوستن ضلع سوم (نساجی) به این دو باشگاه ارتباطی به فعالیت رئیس فعلی هیئت مدیره این باشگاه در جایگاه مدیرعامل سابق باشگاه تراکتورسازی و البته مالک متمول این باشگاه ندارد؟
چهارمین سؤال به انگیزه مالی چهار باشگاه خصوصی برای امضای این نامه بازمی‌گردد. اعتراض به ادامه لیگ بدون تماشاگر، بدون حق پخش و شاید با کاهش رغبت و علاقه اسپانسر تا حدودی معقول و منطقی به نظر می‌رسد، اما آیا لغو مسابقات و حتی انصراف می‌تواند باعث شود که این ۴ باشگاه دستمزد عوامل و بازیکنان خودشان را طبق قرارداد پرداخت نکنند؟ این در حالی است که ماهیت حقوقی قرارداد‌ها بر مبنای تعهد دو جانبه خلاف این ادعا را ثابت می‌کند و وقوع شرایط اضطراری منجر به رفع تعهد باشگاه در قبال بازیکن و مربی نخواهد شد.
بیشتر بخوانید: مالک شهرخودرو: جان مهم‌تر است یا جام؟
پنجمین سؤال را باید در خصوص سرنوشت لیگ و باشگاه‌ها مطرح کرد. پیش بینی‌ها و اظهار نظر‌های رسمی مسئولان وزارت بهداشت حاکی از وخامت بیشتر اوضاع در پاییز و زمستان و شیوع همزمان کرونا و آنفولانزا در این دو فصل است. سؤال اینجاست که اگر لیگ نوزدهم بدون معرفی قهرمان به پایان برسد تا خیال این چهار مدیر و خصوصا مغز متفکر تهیه و تنظیم این نامه از این بابت در تقابل با رقیب آسوده شود تکلیف فصل بعد و ادامه فعالیت و فلسفه وجودی باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در کشور چه خواهد شد؟ طبیعتا نمی‌توان انتظار داشت لیگ بیستم هم به این شکل آغاز و بعد نیمه کاره رها شود. تا پایان بحران جهانی و فراگیر کرونا قرار است فوتبال به طور کلی در ایران تعطیل شود؟
ششمین سؤال به پیشنهاد این چهار باشگاه در خصوص سرنوشت لیگ بازمی‌گردد. اینکه با توجه به نگاه خاص مالک باشگاه تراکتورسازی در قبال صدرنشین فعلی مسابقات لیگ چه سناریویی را برای پایان لیگ تایید می‌کنند و نسبت به آن معترض نخواهند بود؟ بر اساس الگوی بین المللی در صورت لغو مسابقات چند پیشنهاد طبق آیین‌نامه و حتی مشورت با کارشناسان فیفا و کنفدراسیون‌های قاره‌ای مطرح شده است. ابتدا معرفی صدرنشین لیگ به عنوان قهرمان که البته موافقان و مخالفانی دارد. دومین سناریو معرفی قهرمان دوره قبل مسابقات است که باز هم طبیعتا مخالفانی در بعضی کشور‌ها داشته است. سومین سناریو این است که قهرمان نیم فصل به عنوان قهرمان فصل معرفی شود.
در هر سه صورت شرایط فعلی لیگ برتر فوتبال ایران رای به قهرمانی پرسپولیس خواهد داد چرا که هم صدرنشین فعلی، هم قهرمان نیم فصل و هم مدافع عنوان قهرمانی در دو فصل گذشته به شمار می‌رود و هیچ گزینه دیگری برای معرفی به عنوان قهرمان وجود نخواهد داشت. آیا چهار باشگاه فوق بدون چانه‌زنی، وارد کردن اتهام و زیر سؤال بردن این تصمیم قهرمانی صدرنشین فعلی در صورت لغو مسابقات را می‌پذیرند؟
در صورتی که پاسخ این سؤال از جانب چهار باشگاه فوق منفی باشد سؤال هفتم این است که پیشنهاد مالک دو باشگاه تبریزی برای معرفی نمایندگان ایران در فصل آینده رقابت‌های آسیایی چه خواهد بود؟ چگونه ممکن است ۴ تیم برتر جدول با وجود فاصله نزدیک در پله‌های بالایی انتخاب شوند، اما قهرمان فصل با فاصله دو رقمی در صدر معرفی نشود؟
هشتمین سؤال به مالک باشگاه شهر خودرو بازمی‌گردد که اگر به ادامه برگزاری مسابقات لیگ معترض است در قبال تصمیم AFC برای ادامه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا چه خواهد کرد؟ از سویی کنفدراسیون بر ضرورت برگزاری این مسابقات تاکید دارد و این تصمیم تغییر نخواهد کرد. از سویی حضور در این بازی‌ها بدون برگزاری تمرینات و آماده سازی مطلوب تیم ممکن است؟ اگر قرار به از سرگیری مسابقات، سفر به یک کشور خارجی و برگزاری مسابقات در این کشور است چطور امکان از سرگیری تمرینات در داخل کشور و شرکت در رقابت‌های لیگ وجود دارد؟
نهمین سؤال به مبنا و دلیل این اعتراض بازمی‌گردد. اگر دلیل این اعتراض ادعای برخی از باشگاه‌ها در خصوص مثبت اعلام شدن نتیجه آزمایش بعضی از بازیکنان و مربیان است آیا علت ابتلا به بیماری از سرگیری لیگ بوده یا طبیعتا این موارد پیش از این تصمیم و در مرحله آزمایش شناسایی شده است؟ بر این اساس، تصمیم به از سرگیری لیگ و انجام آزمایشات لازم اتفاقا به اهالی فوتبال کمک کرده که منجر به شناسایی موارد مبتلا یا حتی مشکوک شده است.
دهمین سؤال این است که آیا اگر هر کدام از این ۴ باشگاه برای رسیدن به عنوان قهرمانی شانس قابل توجهی برای خود قائل بودند یا در صدر جدول و در آستانه قهرمانی قرار داشتند باز هم چنین درخواستی را مطرح می‌کردند؟
به نظر می‌رسد نامه این ۴ باشگاه صرفاً برای رفع تکلیف بوده چرا که هیچ راهکاری داده نشده و فقط نامه‌ای برای از سر باز کردن بوده است.
نخستین سؤال از موقعیت و جایگاه حقوقی نویسندگان یا امضاکنندگان نامه است که به عنوان مدیران چهار باشگاه خصوصی شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران به وزیر ورزش و جوانان نامه نوشته‌اند. این سؤال مطرح می‌شود که مسئولان این چهار باشگاه ابتدا مکاتبات را با فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به عنوان مسئول و متولی برگزاری مسابقات فوتبال در کشور بر اساس قوانین فیفا و AFC داشته اند و اکنون چه لزومی دارد که با توجه به تاکید تمام مسئولان دوباره و این بار با وزارت ورزش نامه‌نگاری کنند؟ آیا آن‌ها به طور کلی حاکمیت و مسئولیت فدراسیون و سازمان لیگ در فوتبال را نمی‌پذیرند و حتی حاضر نیستند در گامی فراتر در این خصوص از فدراسیون جهانی و کنفدراسیون قاره‌ای استعلام کنند؟ آیا پاسخ منفی فدراسیون فوتبال آن‌ها را برای رسیدن به هدفشان به سمت وزارت ورزش سوق داده است تا در زمین وزارتخانه بازی رسانه‌ای انجام دهند؟
بر اساس قوانین فیفا و AFC مسئولیت مستقیم تصمیم‌گیری در این خصوص برعهده فدراسیون فوتبال هر کشوری است و انجام چنین مکاتبات نمایشی با نهاد‌های بین المللی هم پاسخی به همراه نخواهد داشت. با این وجود باید پرسید این چهار باشگاه بر اساس قوانین خود را ملزم به تبعیت از نهاد مستقیم بالادستی خود یعنی فدراسیون و تمکین در برابر تصمیمات سازمان لیگ در خصوص ادامه بازی‌ها نمی‌دانند؟
سؤال دوم از مسئولان این ۴ باشگاه باز هم به موضع صریح فیفا و AFC بازمی‌گردد که در مکاتبه با فدراسیون‌های عضو بر ضرورت تکمیل مسابقات فصل و عدم لغو مسابقات تاکید دارند و آیا از نگاه نگارندگان این نامه فدراسیون جهانی و کنفدراسیون قاره‌ای فوتبال هیچ توجهی به سلامتی و تهدید جان عوامل باشگاه‌ها اعم از بازیکنان و مربیان ندارند که چنین بر ضرورت تکمیل مسابقات پافشاری می‌کنند؟
سومین سؤال از نحوه ایجاد ائتلاف موجود پیرامون لغو لیگ و تهدید به انصراف از ادامه مسابقات مطرح می‌شود. تایید مشترک این نامه بین دو باشگاه تراکتورسازی و ماشین سازی که در واقع یک باشگاه محسوب می‌شوند و با مالکیت مشترک در چنین مواقعی ضرورت اجرای قانون در این موضوع را پررنگ‌تر می‌کنند چندان عجیب نیست. در واقع این امضا مصداق ظهور یک روح در دو جسم تیم‌های تبریزی است که تنها با دو رنگ پیراهن متفاوت به میدان می‌روند، اما آیا پیوستن ضلع سوم (نساجی) به این دو باشگاه ارتباطی به فعالیت رئیس فعلی هیئت مدیره این باشگاه در جایگاه مدیرعامل سابق باشگاه تراکتورسازی و البته مالک متمول این باشگاه ندارد؟
چهارمین سؤال به انگیزه مالی چهار باشگاه خصوصی برای امضای این نامه بازمی‌گردد. اعتراض به ادامه لیگ بدون تماشاگر، بدون حق پخش و شاید با کاهش رغبت و علاقه اسپانسر تا حدودی معقول و منطقی به نظر می‌رسد، اما آیا لغو مسابقات و حتی انصراف می‌تواند باعث شود که این ۴ باشگاه دستمزد عوامل و بازیکنان خودشان را طبق قرارداد پرداخت نکنند؟ این در حالی است که ماهیت حقوقی قرارداد‌ها بر مبنای تعهد دو جانبه خلاف این ادعا را ثابت می‌کند و وقوع شرایط اضطراری منجر به رفع تعهد باشگاه در قبال بازیکن و مربی نخواهد شد.
بیشتر بخوانید: مالک شهرخودرو: جان مهم‌تر است یا جام؟
پنجمین سؤال را باید در خصوص سرنوشت لیگ و باشگاه‌ها مطرح کرد. پیش بینی‌ها و اظهار نظر‌های رسمی مسئولان وزارت بهداشت حاکی از وخامت بیشتر اوضاع در پاییز و زمستان و شیوع همزمان کرونا و آنفولانزا در این دو فصل است. سؤال اینجاست که اگر لیگ نوزدهم بدون معرفی قهرمان به پایان برسد تا خیال این چهار مدیر و خصوصا مغز متفکر تهیه و تنظیم این نامه از این بابت در تقابل با رقیب آسوده شود تکلیف فصل بعد و ادامه فعالیت و فلسفه وجودی باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در کشور چه خواهد شد؟ طبیعتا نمی‌توان انتظار داشت لیگ بیستم هم به این شکل آغاز و بعد نیمه کاره رها شود. تا پایان بحران جهانی و فراگیر کرونا قرار است فوتبال به طور کلی در ایران تعطیل شود؟
ششمین سؤال به پیشنهاد این چهار باشگاه در خصوص سرنوشت لیگ بازمی‌گردد. اینکه با توجه به نگاه خاص مالک باشگاه تراکتورسازی در قبال صدرنشین فعلی مسابقات لیگ چه سناریویی را برای پایان لیگ تایید می‌کنند و نسبت به آن معترض نخواهند بود؟ بر اساس الگوی بین المللی در صورت لغو مسابقات چند پیشنهاد طبق آیین‌نامه و حتی مشورت با کارشناسان فیفا و کنفدراسیون‌های قاره‌ای مطرح شده است. ابتدا معرفی صدرنشین لیگ به عنوان قهرمان که البته موافقان و مخالفانی دارد. دومین سناریو معرفی قهرمان دوره قبل مسابقات است که باز هم طبیعتا مخالفانی در بعضی کشور‌ها داشته است. سومین سناریو این است که قهرمان نیم فصل به عنوان قهرمان فصل معرفی شود.
در هر سه صورت شرایط فعلی لیگ برتر فوتبال ایران رای به قهرمانی پرسپولیس خواهد داد چرا که هم صدرنشین فعلی، هم قهرمان نیم فصل و هم مدافع عنوان قهرمانی در دو فصل گذشته به شمار می‌رود و هیچ گزینه دیگری برای معرفی به عنوان قهرمان وجود نخواهد داشت. آیا چهار باشگاه فوق بدون چانه‌زنی، وارد کردن اتهام و زیر سؤال بردن این تصمیم قهرمانی صدرنشین فعلی در صورت لغو مسابقات را می‌پذیرند؟
در صورتی که پاسخ این سؤال از جانب چهار باشگاه فوق منفی باشد سؤال هفتم این است که پیشنهاد مالک دو باشگاه تبریزی برای معرفی نمایندگان ایران در فصل آینده رقابت‌های آسیایی چه خواهد بود؟ چگونه ممکن است ۴ تیم برتر جدول با وجود فاصله نزدیک در پله‌های بالایی انتخاب شوند، اما قهرمان فصل با فاصله دو رقمی در صدر معرفی نشود؟
هشتمین سؤال به مالک باشگاه شهر خودرو بازمی‌گردد که اگر به ادامه برگزاری مسابقات لیگ معترض است در قبال تصمیم AFC برای ادامه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا چه خواهد کرد؟ از سویی کنفدراسیون بر ضرورت برگزاری این مسابقات تاکید دارد و این تصمیم تغییر نخواهد کرد. از سویی حضور در این بازی‌ها بدون برگزاری تمرینات و آماده سازی مطلوب تیم ممکن است؟ اگر قرار به از سرگیری مسابقات، سفر به یک کشور خارجی و برگزاری مسابقات در این کشور است چطور امکان از سرگیری تمرینات در داخل کشور و شرکت در رقابت‌های لیگ وجود دارد؟
نهمین سؤال به مبنا و دلیل این اعتراض بازمی‌گردد. اگر دلیل این اعتراض ادعای برخی از باشگاه‌ها در خصوص مثبت اعلام شدن نتیجه آزمایش بعضی از بازیکنان و مربیان است آیا علت ابتلا به بیماری از سرگیری لیگ بوده یا طبیعتا این موارد پیش از این تصمیم و در مرحله آزمایش شناسایی شده است؟ بر این اساس، تصمیم به از سرگیری لیگ و انجام آزمایشات لازم اتفاقا به اهالی فوتبال کمک کرده که منجر به شناسایی موارد مبتلا یا حتی مشکوک شده است.
دهمین سؤال این است که آیا اگر هر کدام از این ۴ باشگاه برای رسیدن به عنوان قهرمانی شانس قابل توجهی برای خود قائل بودند یا در صدر جدول و در آستانه قهرمانی قرار داشتند باز هم چنین درخواستی را مطرح می‌کردند؟
به نظر می‌رسد نامه این ۴ باشگاه صرفاً برای رفع تکلیف بوده چرا که هیچ راهکاری داده نشده و فقط نامه‌ای برای از سر باز کردن بوده است.
منبع: تسنیم
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
