دولت سیزدهم نقشه راه ندارد/ فراجناحی بودن در کابینه رئیسی بی‌مفهوم است

رویداد۲۴ محمد آیتی: روزی و پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، سیدابراهیم رئیسی عنوان کرد که برای تشکیل کابینه‌اش از سلایق مختلف استفاده خواهد کرد، اما با گذشت یک ماه و نیم از عمر دولت جدید شاهد این هستیم که پست‌ها نه تنها شامل حال افراد اصولگرا شده که در این بین، برخی معتقدند دولت سیزدهم را باید دولت سوم احمدی نژاد نامید.

پرسش اصلی این است که شعار فراجناحی بودن دولت‌ها که در این دو، سه دهه بسیار شنیده شده، شعاری تنها پرزرق و برق است و یا امکان تبدیل آن به واقعیت هم وجود دارد؟

مسعود پزشکیان نماینده تبریز در مجلس یازدهم معتقد است وقتی رقبا از رقابت در انتخابات ریاست جمهوری منع شدند، دیگر پیگیری این شعار‌ها معنی ندارد. او به رویداد۲۴ می‌گوید:  یک سیستمی از قبل معلوم بود که می‌خواهد آقای رئیسی را رییس جمهور کند. آن‌ها حتی اجازه ندادند جناح و سلایق دیگر برای رقابت وارد این صحنه سیاسی شوند.

این چهره اصلاح طلب مجلس یازدهم افزود: مدیریت یک علم است. اگر بنا داریم کشور را بسازیم باید عالمانه عمل کنیم. در سیستم مدیریت عالمانه، گماشتن افراد در سمت‌های مختلف برای مدیریت نه جناح سیاسی می‌شناسد نه حتی مذهب. به طور مثال وقتی بیماری درد دارد دنبال پزشک نمازخوان می‌رود یا در جستجوی دکتری می‌رود که بتواند مشکلش را حل کند؟ پس برای مدیریت کشور، لزوماً افراد نباید همفکر و هم‌عقیده رییس دولت و تشکیلات تصمیم‌گیر باشند.

بیشتر بخوانید: دولت مدعیان ریاست قوه مجریه/ اداره کابینه روسای جمهور ساده نیست، منتظر اختلافات باشید

وی در پاسخ اگر شما رییس جمهور بودید دولتی فراجناحی تشکیل می‌دادید؟ گفت: حتماً دنبال افراد تکنیکال می‌رفتم. حال در این مسیر هر فردی را لایق می‌دانستم فارغ از اصلاح طلب و اصولگرا بودنش او را برای مدیریت به دولت دعوت می‌کردم. اگر رییس دولت نقشه راه داشته باشد، دیگر جناح بندی‌های سیاسی معنای خود را از دست می‌دهند و همه مجبورند برای رسیدن به هدف، برنامه زمان بندی شده را دنبال کنند.

پزشکیان در پایان خاطرنشان کرد: در خصوص دولت سیزدهم باید بگویم این حرف‌ها معنا پیدا نمی‌کند، چون اساساً نقشه راهی وجود ندارد. مثلاً شعار ساخت یک میلیون مسکن در سال را می‌دهند، اما معلوم نیست کجا این واحد‌ها ساخته می‌شوند؟ خریدار کیست؟ با چه کیفیتی؟ خدمات بعدی آن چیست؟ آن افراد آنجا چگونه زندگی خواهند کرد؟ امکانات مهیا شده برای آن‌ها در چه حدی است؟ رفت و آمد ساکنین به چه شکلی انجام خواهد شد؟ و... هرچند در گذشته واحد‌هایی با بی‌برنامگی ساخته شد و دیدیم که کارگری برای رفت و آمد مجبور شد بخش عمده‌ای از حقوقش را خرج کند. پس در دولتی که نقشه راه نیست، روی کار آمدن افراد با سلایق مختلف امکان‌پذیر نیست.