چگونه پوتین از ضعف آمریکا برای حمله به اوکراین بهره برد؟

رویداد۲۴ نیوزمکس رسانه محافظه کار آمریکایی در مقاله‌ای نوشت: حمله روسیه به اوکراین یک واقعیت غیرقابل انکار و دردناک است. با این حال، ارزیابی عواملی که روس‌ها را به انجام چنین حرکتی تشویق کرده است، مهم است. در این راستا موارد زیر را پیشنهاد می‌کنم:

اول، هزینه ناکارآمد بودجه نظامی ما. ایالات متحده تریلیون‌ها دلار برای لشگرکشی‌های نظامی هزینه کرده است، مانند اعزام سربازان به افغانستان و سپس عراق در آنچه ما آن را جنگ جهانی علیه تروریسم می‌نامیم.

علیرغم هزینه‌های هنگفت، طالبان یک بار دیگر افغانستان را کنترل می‌کند و داعش دوباره ظهور می‌کند و یک بار دیگر جنایات فجیعی را مرتکب می‌شود، ایدئولوژی قاتل آن هنوز زنده و در حال گسترش است.

اگر ایالات متحده دلار‌های مالیات دهندگان خود را به طور مؤثرتری برای شکست ایدئولوژی اسلام رادیکال و جهاد خشونت آمیز خرج می‌کرد، شاید تریلیون‌ها می‌توانست بهتر به سمت بهبود فناوری نظامی ما به سطحی هدایت شود که می‌توانست روس‌ها را حتی از فکر ماجراجویی فعلی خود در اوکراین منصرف کند.

دوم، عدم انجام عملیات روانی مناسب در زمان خروج ما از افغانستان. بله، خروج از افغانستان یک اقدام عاقلانه و دیرهنگام بود. اما نحوه انجام آن برای تصویر ما به عنوان یک قدرت جهانی و حافظ صلح تحقیرآمیز بود. عقب نشینی ناشیانه، هرج و مرج و بزدلانه به طالبان اجازه داد تا با اشغال کاخ ریاست جمهوری و به دست گرفتن کنترل بر انبار عظیمی از سلاح‌های آمریکایی، پیروز به نظر برسند. اگر ایالات متحده آن سلاح‌ها را نابود می‌کرد و پیام‌رسانی مؤثری انجام می‌داد، تصویر ما در سطح بین‌المللی تا این حد ضعیف به نظر نمی‌رسید. ضعف ما در تشویق حریفان به استفاده از خلاء قدرتی که ایجاد کرده ایم، نقش داشته است.

سوم، ما اختلافات داخلی جدی را نشان می‌دهیم. همانطور که آبراهام لینکلن هشدار داد، اختلافات داخلی موجب فروپاشی می‌شود. متأسفانه، ما به جهان، از جمله روسیه، این تصور را دادیم که دولت ما به راحتی قابل تقسیم است. این اتفاق برای مثال زمانی رخ داد که یکی از فرماندهان ارشد ارتش آمریکا گفت که در صورتی که از سوی ارتش غیرقانونی تشخیص داده شود، از دستور دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای حمله هسته‌ای عقب نشینی خواهد کرد. شاید همینطور باشد. اما گفتن چنین چیزی در ملاء عام در نهایت عاقلانه نبود.

چهارم، رسانه‌های اجتماعی آمریکایی اقتدار ناروا و احتمالاً غیرقانونی بر رئیس جمهور ایالات متحده دارند. صرف نظر از اینکه چه کسی دفتر کنگره را اشغال می‌کند، او نماینده و خواست اکثر مردم آمریکا است. مسدود کردن رئیس‌جمهور، همانطور که شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، توییتر و یوتیوب انجام داده‌اند، و در نتیجه مانع از صحبت مستقیم او با مردم آمریکا شده‌اند، پیام ضعف دیگری را به متحدان و دشمنان ما ارسال کرده است - به‌ویژه زمانی که این شرکت‌ها همچنان به دیگر رهبران جهان که دشمن آمریکا هستند اجازه می‌دهند به استفاده از پلتفرم‌های خود ادامه دهند.

تعجب آور نیست که سایر کشور‌های مستقل چنین اقدامی را علیه رهبران خود نمی‌پذیرند. با این حال، این واقعیت که ما چنین می‌کنیم، سلطه جهانی ما بر رسانه‌های اجتماعی را کاهش می‌دهد و سایر کشور‌ها را تشویق می‌کند تا اقدامات تهاجمی علیه ما انجام دهند.

روسیه علیرغم هشدار‌های دولت بایدن به اوکراین حمله کرده است. چین در حال حاضر چشم به تهاجم به تایوان دارد. هند موضع روشنی در برابر روسیه اتخاذ نمی‌کند و عربستان سعودی در نظر دارد به جای دلار آمریکا از ارز چین استفاده کند.

پنجم، وابستگی مداوم اقتصادی ما به چین برای تولید بسیاری از محصولاتی که در ایالات متحده می‌فروشیم، توانایی ما را برای انجام اقدامات قوی‌تر برای جلوگیری از حمایت چین از روسیه در درگیری اوکراین محدود کرده است.

ششم، ما استقلال انرژی خود را هدر داده ایم.

اگر استقلال خود را از نفت خارجی حفظ می‌کردیم، همانطور که در دولت ترامپ انجام می‌دادیم - در واقع، اگر می‌توانستیم با روسیه برای بازار نفت و گاز طبیعی اروپا رقابت کنیم، می‌توانستیم فشار بسیار بیشتری بر ولادیمیر پوتین وارد کنیم، تلاش او برای بازسازی وسعت اتحاد جماهیر شوروی قدیم را خنثی می‌کرد - و او بودجه لازم برای دنبال کردن ماجراجویی خود را نداشت.

به طور خلاصه، تهاجم روسیه به اوکراین در خلأ رخ نداد. عادلانه است که اشتباهات خود را بپذیریم که باعث شد این اتفاق بیفتد تا در آینده آن‌ها را تکرار نکنیم.