رادوشوویچ: ۴ برابر اروپا از پرسپولیس پول می‌گیرم

با تغییر تیم، شماره پیراهنت ضرب در ۲ شد و قراردادت هم نسبت به دبرسن مجارستان چهار برابر شد؟
(با خنده) خوب ضرب می‌کنید! در تیم دبرسن من شماره «۲۲» را به تن می‌کردم و در پرسپولیس حالا شماره «۴۴» را در اختیار دارم و بله درست می‌گویید قراردادم هم چهار برابر شده است. از دلایلی که باعث شد به پرسپولیس بروم حضور ایگور پانادیچ، مربی دروازه‌بان‌های پرسپولیس که از تیم هایدوک او را می‌شناسم و البته پروفسور برانکو ایوانکوویچ، سرمربی این تیم بود. باشگاه پرسپولیس علیرضا بیرانوند (دارنده رکورد گینس برای پرتاب توپ تا ۸۵ متر) را درون دروازه‌اش دارد اما آن‌ها به دنبال دروازه‌بان باتجربه دیگری بودند و من را انتخاب کردند چون باید در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا، جام‌حذفی و لیگ برتر ایران شرکت می‌کردند.

زندگی در تهران چطور است؟
کلاً زندگی آرامی در تهران داریم. ضمن اینکه انجمن کوچک کروات هم در باشگاه پرسپولیس داریم چون سرتن چوک، دستیار برانکو و مارکو استیلینوویچ، مربی بدنساز پرسپولیس هم حضور دارند. ایگور پراهیچ هم هست که برای نفت تهران بازی می‌کند. ما اغلب دور هم جمع می‌شویم و با هم شام می‌خوریم.

شرایط فوتبال ایران چطور است؟
در بازی‌های عادی معمولاً تا ۸۰ هزار هوادار در ورزشگاه حضور پیدا می‌کنند و زمانی که به دربی تهران می‌رسیم، صد هزار هوادار به ورزشگاه می‌آیند. بازیکنان ایران مستعد هستند و دستمزدهای خوبی هم دریافت می‌کنند، از این‌رو خیلی برای بازی در کشورهای دیگر جهان عجله‌ای ندارند.

در بازی با صنعت نفت هم درون دروازه پرسپولیس بودی و اجازه ندادی دروازه‌ات باز شود
در بازی با صنعت نفت، ۲ یا ۳ بار دروازه‌ام را از باز شدن نجات دادم و در نهایت بازی را بردیم و به صدرنشینی‌مان تداوم بخشیدیم و تماشاگران حاضر در ورزشگاه هم با شعار «رادو، رادو» من را مورد تشویق قرار دادند. این هم لقب جدید من است چون هواداران پرسپولیس نامم را مختصر کرده‌اند.

چطور پرسپولیس را برای ادامه فوتبالت انتخاب کردی؟
زمانی که متوجه شدم پرسپولیس من را می‌خواهد، به دوستم ماریو برکلیچا که در هایدوک بود زنگ زدم تا در مورد ایران تحقیق کنم. تا حدود زیادی از ایران شناخت پیدا کردم اما در مورد خونگرمی و مهربانی آن‌ها چیزی نمی‌دانستم که آن را هم با رفتن به ایران حس کردم. پیش از اینکه به پرسپولیس بروم به من می‌گفتند باشگاه تا چند ماه حقوق بازیکنان را پرداخت نمی‌کند و در واقع حقوق‌شان عقب می‌افتد اما تا به اینجا تمامی حقوقم را به طور مرتب دریافت کرده‌ام. باشگاه خانه‌ای در اختیار من قرار داده و حتی راننده شخصی دارم که این خوب است چون زمانی که در کرواسی و مجارستان بودم پلیس بارها متوقفم می‌کرد.

کمی هم از مشکلاتت در ایران بگو؟
در ایران زنان مجوز حضور در ورزشگاه‌ها را ندارند که پذیرفتن این موضوع برای همسرم، میرلا، سخت است. در برخی باشگاه‌ها مانند باشگاه نفت تهران بازیکنان باید خالکوبی‌های خود را بپوشانند، برای مثال دوستم، ایگور پراهیچ باید برای پوشاندن خالکوبی‌هایش پیراهن آستین بلند بپوشد. اخیراً زمانی که در زمین مجبور شدم پیراهنم را عوض کنم، پس از درآوردن پیراهنم، آن‌ها دوره‌ام کردند تا خالکوبی‌ام معلوم نشود. من به این موضوع احترام می‌گذارم.