برترین‌های کنکور ۱۴۰۲؛ سهم شهرستان‌ها فقط ۱۷.۵ درصد!
رویداد۲۴خراسان نوشت: این آمار به خودی خود، شاید چندان مهم به نظر نیاید، اما بررسی آماری در لابه‌لای آمار برترین‌های امسال و سال‌های قبل نشان می‌دهد، مراکز استان‌ها سهمی کاملا غالب نسبت به شهرستان‌ها در تعداد قبولی‌های برتر دارند؛ و این یعنی عدالت آموزشی همچنان غایب بزرگ «نظام آموزشی» کشور است.
این اعداد فقط برای امسال از سهم ۸۲.۵ درصدی رتبه‌های برتر کنکور در مراکز استان‌ها نسبت به قبولی‌های ۱۷.۵ درصدی شهرستان‌ها خبر می‌دهد.
اگرچه همواره بیان می‌شود تفاوت امتیاز‌های رتبه‌های برتر کاملا میلی‌متری است و برای نمونه رتبه ۱۰ با ۱۵ تفاوت معناداری ندارد، اما بررسی آماری ۴۰ نفر برتر کنکور، نوعی ملاک سنجش عملکرد آموزشی شهرستان‌ها و مراکز استان‌ها از دیدگاه رسانه‌ها تلقی می‌شود. ما در ادامه آمار‌های بیش از یک دهه اخیر را بررسی کرده ایم.
تکرار برتری مراکز استان‌ها نسبت به شهرستان ها
اما در میان آمار متعددی که از نفرات برتر در پنج رشته مدنظر آزمون، می‌توان بررسی کرد، طبیعتا نسبت قبولی‌های مراکز استان‌ها نسبت به شهرستان‌ها می‌تواند قابل تامل باشد. این آمار در بررسی خراسان طی یک دهه از سال ۱۳۹۰ تا سال ۱۴۰۰ از برتری ۷۸ درصدی مراکز استان‌ها نسبت به ۲۲ درصد قبولی‌ها از شهرستان‌های استان‌ها حکایت می‌کند.
کاهش سهم شهرستان‌ها نسبت به مراکز استان‌ها
همچنین این بررسی‌ها در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ نشان می‌دهد، سهم شهرستان‌ها حتی از دهه ۹۰ هم کمتر شده و در سال ۱۴۰۱ این رقم به ۱۵ و امسال (۱۴۰۲) به ۱۷.۵ درصد رسیده است.
علاوه بر این، بررسی‌های دو دهه اخیر تا سال ۱۴۰۰ هم نشان می‌دهد که در مجموع، مراکز استان‌ها ۸۳ درصد و شهرستان‌ها فقط ۱۷ درصد رتبه‌های برتر را کسب کرده‌اند.
حال وضعیت افت رتبه‌های برتر در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ نیز حاکی از این واقعیت تلخ است که یعنی شهرستان‌ها و استان‌های کم برخوردار از نظر آموزشی و امکانات، در شاخص عدالت آموزشی نه تنها شرایط بهتری نیافته‌اند بلکه مسیر افول را تجربه کرده‌اند.
۸۰ به ۲۰ به نفع مراکز استان‌ها
برترین‌های کنکور ۱۴۰۲؛ سهم شهرستان‌ها فقط ۱۷.۵ درصد/ عدالت آموزشی همچنان غایب بزرگ است مرور جدول و آمار سهم حضور داوطلبان کنکور در مراکز استان‌ها در میان رتبه‌های برتر نسبت به شهرستان‌ها نشان می‌دهد، این عدد ۸۰ به ۲۰ است و معنای واضح آن، بی‌عدالتی آموزشی طی بیش از دو دهه و عدم اقدام مناسب از سوی نهاد آموزش و پرورش است.
