معرفی فناوری سلاح پیشرفته هایپرسونیک آمریکا

در این مطلب به بررسی فناوری سلاح پیشرفته مافوق صوت خواهیم پرداخت.

رویداد۲۴ حسین فلاحی: سلاح پیشرفته مافوق صوت (AHW) یک وسیله نقلیه دوربرد است که قادر است در اتمسفر سیاره با سرعت مافوق صوت پرواز کند. برنامه فناوری سلاح پیشرفته مافوق صوت توسط فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده / ستاد فرماندهی راهبردی ایالات متحده آمریکا به اجرا درآمد.

این فناوری با تلاش مشترک وزارت دفاع ایالات متحده برای ارزیابی قابلیت حمله سریع جهانی به اهداف حساس به زمان با ارزش بالا توسعه یافته است.

در نوامبر 2011، سلاح پیشرفته مافوق صوت آمریکا از تاسیسات برد موشکی اقیانوس آرام در کائوآی، هاوایی، به سایت آزمایش ریگان در جزایر مارشال پرتاب شد. این وسیله نقلیه با موفقیت به هدف که درفاصله 3700 کیلومتری محل پرتاب برخورد کرد. مشخصات پروازی این وسیله نقلیه از فضا، هوا/دریا و سکوهای زمینی جمع آوری شده است.

این آزمایش برای نشان دادن فناوری‌های مافوق صوت بوست-گلاید و آزمایش قابلیت پرواز اتمسفری در بردهای بلند انجام شد. آزمایش پرواز مطابق با مقررات پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک یک و همچنین معاهده نیروهای هسته ای میان برد انجام شد.

سلاح پیشرفته هایپرسونیک و نقش آن در برنامه حمله سریع جهانی ایالات متحده

سیستم هدف استراتژیک برای آزمایش پرواز سلاح پیشرفته هایپرسونیک از مرکز آزمایش کائوآی مورد استفاده قرار گرفت. این سلاح پیشرفته مافوق صوت به عنوان بخشی از برنامه حمله سریع جهانی توسعه یافته است. برنامه حمله سریع جهانی به نیروهای دفاعی ایالات متحده این امکان را می دهد که در مدت یک ساعت به اهدافی درهر نقطه از زمین با سلاح های متعارف حمله کنند. این قابلیت تضمین می کند که ایالات متحده می تواند به اهداف با ارزش یا اهداف گذرا در آغاز یا در حین درگیری حمله کند.

فناوری سلاح پیشرفته هایپرسونیک

بودجه مالی سال 2010 برای برنامه سلاح پیشرفته هایپرسونیک 46.9 میلیون دلار بود. آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا) آزمایش‌های پروازی بوست-گلاید را در آوریل 2010 و آگوست 2011 تکمیل کرد. نتایج آزمایش‌ها در آزمایش پرواز سلاح پیشرفته هایپرسونیک استفاده شد.

دفتر برنامه فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده در هانتسویل برنامه سلاح پیشرفته هایپرسونیک را اجرا کرد. همچنین آزمایشگاه ملی ساندیا سیستم تقویت کننده و وسیله نقلیه گلاید را عرضه کرد. سیستم حفاظت حرارتی توسط مرکز توسعه و مهندسی تحقیقات هوایی و موشکی ارتش ایالات متحده توسعه یافت.

طراحی و قابلیت های سلاح پیشرفته هایپرسونیک

بدنه سلاح پیشرفته مافوق صوت دارای طراحی مخروطی شکل با بال است. این سلاح به گونه ای طراحی شده بود که در مجموعه محموله قرار گیرد. ساختاراین سلاح از آلومینیوم، تیتانیوم، فولاد، تانتالم، تنگستن، الیاف کربن، سیلیس و آلیاژهای دیگر از جمله کروم و نیکل تشکیل شده است.

گلایدر هایپرسونیک توسط یک باتری محرک لیتیوم یون، دو باتری لیتیوم یون و پنج باتری هیدرید منگنز نیکل تغذیه می شود. گاز نیتروژن تحت فشار به عنوان پیشرانه برای خودرو استفاده می شود. تجهیزات دیگر شامل فرستنده های فرکانس رادیویی و دستگاه های کوچک الکترو انفجاری است.

فناوری سلاح پیشرفته هایپرسونیک

این سلاح پیشرفته مافوق صوت برد 6000 کیلومتری را در مدت زمان 35 دقیقه طی کرده و دارای دقت کمتر از 10 متر است. این سلاح یک محموله معمولی را با استفاده از یک گلایدر مافوق صوت در بردهای متوسط و جهانی ارائه می دهد.

قدرت مانور بالای این سلاح به آن اجازه می دهد تا هنگام نزدیک شدن به هدف از پرواز بر فراز کشورهای ثالث جلوگیری کند. این سلاح از یک سیستم هدایت دقیق برای رسیدن به هدف استفاده می کند.

پرتاب سلاح مافوق صوت دوربرد هایپرتونیک ایالات متحده

در سال 2011، اولین شلیک سلاح پیشرفته مافوق صوت از تاسیسات برد موشکی اقیانوس آرام در هاوایی به سایت آزمایش ریگان در جزایر مارشال انجام شد. پرتاب توسط موتورهای مرحله اول و دوم Polaris A3 به علاوه موتور مرحله سوم Orbus 1a انجام شد.

عناصر اصلی سیستم هدف استراتژیک شامل سه تقویت کننده، محموله و الکترونیک کنترل بود. این سه تقویت کننده با 30541 پوند پیشران بارگیری شدند تا حدود 75000 پوند نیروی رانش تولید کنند. جداسازی ایمن گلایدر هایپرسونیک توسط سیستم کنترل وضعیت گاز سرد مرحله سوم فعال شد.

فناوری سلاح پیشرفته هایپرسونیک

سیستم پایان پرواز در صورتی فعال می شود که وسیله نقلیه پرتاب از مسیر خود در حین پرواز منحرف شود. بسته تخریب مورد استفاده در سیستم می تواند جدایی زودهنگام مراحل تقویت کننده را شناسایی کرده و فعالیت خاتمه رانش را القا کند.

هنگامی که رانش به جلو تقویت کننده پایان می یابد، وسیله نقلیه پرتاب در طول مسیر فرود می آید تا به اقیانوس بیفتد. بارهای انفجاری در نزدیکی مجموعه محموله، توانایی پرواز گلایدر هایپرسونیک را در صورت جدا شدن زودهنگام از تقویت کننده غیرفعال می کند.