هشدار جدی عباس عبدی به نمایندگان؛ مسئولیت شکست ایده وفاق با مجلس است

رویداد ۲۴ | عباس عبدی، تحلیلگر اصلاح‌طلب در روزنامه اعتماد نوشت: وفاق و توافق از نوع کنش‌های دوسویه و نسبی است. به عبارت دیگر نوعی از توافق طرفینی بر آن حاکم است و الا اگر غیر از این باشد، به معنای کوتاه آمدن و بدتر از آن تسلیم شدن است.
وفاق نوعی آتش‌بس و حرکت به سوی صلح دایمی است و واقعیتی دو و حتی چندجانبه و محصول نهایی توافق و تفاهم و سازش است. به همین علت نیز تندرو‌ها در آن جایی ندارند، چون ذهنیت آنان صفر و یک؛ همه یا هیچ است. درکی از توافق و وفاق ندارند. هر گامی به سوی وفاق را به منزله گامی برای تسلیم نهایی طرف مقابل یا سلطه خود تلقی می‌کنند.

عبدی در ادامه با اشاره به اینکه «واکنش مجلس به شعار مورد تایید مردم و نیاز جامعه، یعنی وفاق منفی بوده است» نوشت: البته این رفتار‌ها در جمع‌های محدود بوده است و احتمال دارد که در روز رای اعتماد و صحن علنی اصلاح شود ولی آقای پزشکیان باید این مساله را به خوبی شرح دهد، در صورتی که مجلس بخواهد برخلاف صلاحیت‌های حرفه‌ای وارد مسائل خطی و سیاسی شود، ایده وفاق شکست یا حداقل ترک خورده تلقی می‌شود و مسوولیت آن با مجلس و نمایندگان است. مجلس و زعمای آن به ویژه ریاست محترم مجلس باید به رای و شعار ملت احترام بگذارند. فراموش نکنیم؛ «آن که خانه نیین (ساخته شده از نی) است، بازی (بازی آتش‌اندازی) نه این است.» به این فرصت بی‌نظیری که بر اثر انتخاب آقای پزشکیان به وجود آمده احترام بگذاریم و آن را قدر بدانیم و الا امروز تحت مدیریت کسانی می‌بودید که هیچ اعتبار و احترامی برای شما قائل نبودند. این فرصت‌ها تکرار شدنی نیست. برنامه پزشکیان بسنده کردن به مطالبات ۵۰ درصد آمده پای صندوق نیست، باید آنانی که نیامدند را نیز نمایندگی کند، در حالی که این کابینه در بهترین حالت حتی نمی‌تواند همه کسانی که پای صندوق آمدند را نیز راضی کند. ولی برای گام برداشتن در مسیر وفاق و پرهیز از دعوا ضروری است. به شعار وفاق ملی پزشکیان باید لبیک گفت و اجازه نداد یک اقلیت شناخته شده که نابودی خود را در تحقق این شعار می‌بینند، علامت سوال بزرگی جلوی مجلس قرار دهند. مجلس تازه آغاز به کار کرده و نمایندگان هنوز جا نیفتاده‌اند. رییس مجلس نقش تعیین‌کننده‌ای برای عبور از این وضع دارد، نباید اجازه دهد که گروه اندک و پر سر و صدای تندرو با مخالفت خود با کابینه رهبری و اقتدار خود را به جای رییس بر مجلس تحمیل کنند.