تحلیل روزنامه اصولگرا؛ بازگشت لاریجانیها
رویداد۲۴| «فرهیختگان» پیام سیاسی سفر علی لاریجانی به سوریه و لبنان و ورود آملیلاریجانی به موضوع FATF را بازگشت لاریجانیها میداند.
این روزنامه اصولگرا نوشته: «آخرین بار در پرونده چین در سال ۹۹ بود که علی لاریجانی بهعنوان مشاور رهبر انقلاب، راهی پکن شد؛ حالا، اما بعد از وقفهای چهارساله، در میانه شرایط پیچیده منطقه، لاریجانی بهعنوان فرستاده ویژه رهبر انقلاب راهی دمشق شد. سفر لاریجانی به دمشق در این سطح چه از لحاظ منطقهای و چه از لحاظ داخلی، حائز اهمیت است. سفر یک مقام ایرانی در این سطح به دمشق آن هم در شرایطی که صهیونیستها سوریه را تحت فشار قرار دادهاند تا دست از حمایت از مقاومت بردارد، پیام روشنی دارد. در فضای داخلی، اما حضور علی لاریجانی در سطح یک مقام رسمی در منطقه در شرایطی که ماجرای انتخابات و ردصلاحیتها توسط شورای نگهبان حاشیهساز شد و تصور این بود که لاریجانی از عرصه سیاست کنار رفته و در قهر سیاسی به سر میبرد. این تصویر را برهم ریخت و نشان داد که نباید مناسبات سیاسی را تکخطی دید و تفسیر کرد. همچنین ورود مشخص آملیلاریجانی به پرونده افایتیاف نیز نشان میدهد، بعد از حاشیههایی که در چند سال اخیر رخ داده، برادران لاریجانی از موضع انفعال در عرصه سیاسی خارج شدهاند و دوباره به عرصه سیاست بازگشتهاند.»
«فرهیختگان» در ادامه با اشاره به مواضع آیتالله آملی لاریجانی درباره FATF و پالرمو نوشت: «نکته مهمی که در واکنش آملیلاریجانی به این ماجرا مورد توجه قرار دارد، رفتار او در مواجهه با قراردادهای بینالمللی است که موافقان و مخالفان زیادی در داخل کشور دارد، لاریجانی، اما در میانه این نظرات میایستد و موضعی که در این رابطه میگیرد، برمبنای اصول و مصالح ملی است و بیان میکند آنچه در تأیید یا رد این قراردادها اهمیت دارد، نفع و سود مردم ایران است. این موضعگیری منطقی لاریجانی و همزمانی آن با سفر علی لاریجانی و واکنشها در داخل، نشان میدهد برخلاف حواشی و اتفاقاتی که در یکی دو سال اخیر رخ داد و قرار گرفتن برادران لاریجانی در موضع انفعال بعد از اتفاقاتی که در فضای سیاسی کشور رخ داد، آنها حالا در موضع خروج از انفعال در سیاست قرار دارند. اثر مهم و اولیه این کنشها در عرصه سیاسی، القای تصویر همدلی و همراهی در فضای سیاسی کشور است، همچنین نوع مواجهه برادران لاریجانی و مسائل رخ داده نیز این گزاره را اثبات میکند، اصل بر سیاستورزی برمبنای مصالح و منافع ملی بوده و مبنا بر کنشگری صحیح به دور از اختلافات شخصی و سیاسی است.»