بازگشت به عصر سلطنت!/ چگونه سلاطین فساد در ایران ظهور پیدا کردند؟

بدینانه‌ترین نگاه‌ها هم به انقلاب ایران هم نمی‌توانست تصور کند در چهل سالگی انقلاب، به جای جشن دستاورد‌های بزرگ، باید شاهد دادگاه‌های پیاپی فساد بود؛ فساد‌هایی که ارقام آن‌ها هر کدام برای عمران یک استان در کشور کافی است. عجیب‌تر آنکه کمتر کسی تصور می‌کرد بخش عمده این حجم فساد در دولتی اتفاق بیفتد که با هدف مقابله با بی‌انضباطی مالی دولت قبل بر سر کار آمده بود.

علی تاجرنیا در گفت‌وگوی خود با رویداد۲۴ زمینه بروز سلطان‌های فساد را بررسی کرده و این موضوع را تحلیل کرده که به لحاظ اجتماعی و اقتصادی چه شرایطی پیش آمده که حجم فساد به شکل باورنکردنی رشد کرده است.

تاجرنیا معتقد است دستگاه‌های قضایی و نظارتی مستقل در کشور وجود ندارد و این موضوع باعث شده برخی افراد احساس کنند با وجود «رابطه» از برخی جرایمی که مرتکب شده‌اند مبرا می‌شوند.

او می‌گوید: ارتباط‌های ناسالمی در سطح جامعه وجود دارد که برای برخی افراد حاشیه امن ایجاد می‌کند. مجموعه این عوامل باعث می‌شود تا در کشور فساد به صورت سیستماتیک نهادینه شود.

نماینده مجلس ششم می‌گوید مجلس به بخش عمده‌ای از مسائل اقتصادی نظارت ندارد. این مجموعه‌ها باید کنار بروند و قانون مناسب اجرا و با متخلفین بدون در نظر گرفتن نسبت‌ها و جهت گیری‌های جناحی برخورد شود. همیشه سعی داشتیم برخی از بنیاد‌ها را از نظارت مصون کنیم، همین مسائل باعث شده نهاد‌هایی غیر اقتصادی دست به فعالیت‌های اقتصادی بزنند.

تاجرنیا معتقد است عدم وجود قوانین شفاف نسبت به فعالیت احزاب، جریان‌های سیاسی را وادار می‌کند به سمت نوعی دلالی بروند تا بتوانند از این راه هزینه‌های انتخاباتی خود را فراهم کنند.

او می‌گوید: از معاونت سیاسی وزارت کشور شنیدیم که در انتخابات‌های گذشته به طور مشخص رد پای فساد دیده شده است! وقتی مفسدان این‌ها را می‌شنوند و می‌بینند برخوردی نمی‌شود طبیعتا راه برای آن‌ها باز می‌شود. هرچند اصلاح طلبان مخالف فساد هستند، ولی باید بپذیریم که متاسفانه این مشکلات در عمده جناح‌های سیاسی کشور وجود دارد.

نماینده پیشین مجلس در توضیح اینکه چرا برخورد با مفسدان برای مردم باور پذیر نیست، می‌گوید: متهمانی که احکام سنگین می‌گیرند و مجازات می‌شوند، مهره‌های اصلی نیستند و این احساس همواره میان مردم وجود دارد. مردم زمانی که می‌بینند با افرادی که منتسب به برخی از جریان‌های سیاسی و نظام هستند هیچ برخوردی صورت نمی‌گیرد و بالعکس با افراد دسته چندم برخورد می‌شود دیگر اعتمادشان را از دست می‌دهند و برایشان مبارزه با فساد باور پذیر نیست و اعتقادشان بر این است که اگرعزمی برای مبارزه با فساد و متهمان بود این مسائل تا این اندازه تکرار نمی‌شد.

سازمان ملل در آخرین بررسی خود از فساد کشورها، رتبه ۱۳۰‌ام از میان ۲۰۵ کشور را به ایران داده است! شاید بهتر است این آمار را در کنار آمار وضعیت رسانه‌های جهان قرار دهیم؛ در سال ۲۰۱۷ ایران یکی از ۵ زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران بوده و به عنوان یکی از بدترین کشور‌ها در آزادی رسانه‌ها رتبه ۱۶۴ جهان را به خود اختصاص داده است.