نکاتی از انتخابات اسرائیل/ اتحاد ۷ نفر برای پایین کشیدن نتانیاهو
جنبش «اتحاد برای اسراییل» برای انتخابات اصرار می‌کند اختلافات خود را کنار بگذارند و به نیرو‌های دیگر بپیوندند. ۷۹ درصد از حامیان این جنبش یعنی یک میلیون رای دهنده بزرگسال، خواستار اتحاد این نیرو‌ها هستند.
رویداد۲۴ آکیوا الدار در المانیتور نوشت: در جریان انتخابات اسرائیل یک فعال تبلیغات انتخاباتی با صدای بلند اعلام می‌کند «آن‌هایی که در انتخابات شرکت می‌کنند و به سنتریست‌ها رای می‌دهند، احمق نیستند». شعار کمپین تبلیغاتی آنها این است: «بدون اتحاد، رای خود را باخته‌اید»، شعاری که قصد دارد هفت چهره سیاسی در اسراییل را به اتحاد در زیر یک چتر متقاعد کند.
جنبش «اتحاد برای اسراییل» که از بیستم ژانویه کار خود را آغاز کرد، به آنها اصرار می‌کند که اختلافات خود را کنار بگذارند و به نیرو‌های دیگر در نبرد بپیوندند. نظرسنجی صورت گرفته توسط اعضای این جنبش نشان می‌دهد که ۷۹ درصد از حامیان این هفت نفر یعنی حدود یک میلیون رای دهنده بزرگسال، خواستار اتحاد این نیرو‌ها هستند.
در ادامه این مطلب آمده است: می‌پذیریم که سنتریست‌ها و چپ‌های اسراییلی احمق نیستند، اما بی‌تردید دچار سردرگمی شده و مسیر خود را گم کرده‌اند. اشتیاق زیاد به برکنار کردن نتانیاهو و تیمش از جمله وزیر فرهنگ، میری رگف به تنها آرزوی آنها تبدیل شده است. به بیان دیگر در مواجهه با چالش‌های سیاسی، دیپلماتیک و اجتماعی پیش روی اسراییل، ذهن برترین اندیشمندان این رژیم را آرزوی کنار زدن نتانیاهو و دولتش مغشوش کرده است.
این جبهه از نخبگان سیاسی، متشکل از چهار نفر است که آشکارترین وجه مشترک آنها، تعداد ستاره‌هایی است که هنگام رهبری ارتش اسراییل بر دوش می‌کشیدند. پرتره‌های عظیمی از ژنرال ایهود باراک از حزب کارگر، ژنرال بنی گانتس از جبهه تازه شکل گرفته اسراییل، گابی اشکنازی و موشه یعلون در کنار تصاویری از یاییر لاپید، تزیپی لیونی و آوی گابای از حزب کارگر، بیلبورد‌ها و تبلیغات روزنامه‌ای را پر کرده است. این کمپین تحت حمایت مالی تاجر سرشناس، ایلان شیلوا، ژنرال موشه کاپلینسکی، ژنرال گیورا اینبار، کارآفرین اجتماعی نوا الیاساف و یوناتان بن-آرتصی، نوه نخست‌وزیر پیشین ایتژاک رابین قرار دارد. این گروه در پی متحد کردن هفت چهره شاخص در قالب یک جبهه هستند. پاسخ آنها به اینکه رهبر این جنبش کیست، این است: «اهمیتی ندارد، اسرائیل ما را رهبری می‌کند». این نشانه دیگری از سردرگمی در گفتمان احزاب اسراییل است.
در حقیقت، این شهروندان هستند که باید رهبری را برگزینند که اهداف و احتیاجات مشترکی با آنها داشته باشد. اما به نظر می‌رسد که در چند سال اخیر، رویکرد منطقی از جامعه اسراییل دور شده و جای آن را دو رویکرد احساسی متضاد، تنفر و انزجار در یک طرف و عشق و وحشت در طرف دیگر پر کرده است.
یعلون، تأسیس حکومت فلسطینی را تهدیدی موجودیتی برای اسراییل می‌داند، اما لیونی معتقد است وضعیت جاری، تهدیدی علیه اندیشه صهیونیزم است. پس آنها چه وجه مشترکی می‌توانند داشته باشند؟ لاپید، گابای، باراک و اشکنازی چه هدف مشترکی دارند؟ آیا کسی نظر اشکنازی درباره ازدواج غیرشرعی را می‌داند که رویکردی ضد مذهبی و تحت حمایت لاپید تلقی می‌شود؟
گانتس موقعیت خود را در نظرسنجی‌ها بدون اشاره کوچکی به تفکر و ارزش‌هایش بالا برده است. تنها بیانیه‌ای که او منتشر کرده، وعده‌ای بوده که چهاردهم ژانویه برای تغییر قانون اعطای تابعیت به اقلیت دروزی به منظور کسب امتیازات برابر داده است. بیستم ژانویه طی میهمانی ناهار اعلام کمپین اتحاد، حزب گانتس از شعارش پرده برداشت: «فقط آنکه قدرتمند است برنده می‌شود».
در مجموعه‌ای از ویدیو‌ها که این حزب جدید روی فیسبوک منتشر کرد، گانتس به تمجید از ترور احمد جباری از رهبران شاخه نظامی حماس، بمباران اهداف در غزه و کشتن ۱۳۶۴ فلسطینی در عملیات لبه حفاظتی در سال ۲۰۱۴ می‌پردازد. کلیپ مرتبط با حمله به غزه که در دوران ریاست گانتس بر نیرو‌های ارتش رخ داد، حاوی تصاویری از بمباران محله‌های غزه است که در کنار آن نوشته شده، ۶۲۳۱ هدف منهدم شده و بخش‌هایی از غزه به عصر حجر بازگشته است.
در بیست و یکم ژانویه، اوریان موریس، یاداشت نویس هاآرتص نوشت که تقریبا در تمام طول عمرش به حزب کارگر رای داده است، اما حالا قصد دارد به حزب گانتس رای بدهد. او می‌نویسد: «ما در موقعیتی بی‌سابقه قرار گرفته‌ایم. یک دسته تبهکار به رهبری فرشته مرگ (لقبی که به نتانیاهو داده شده) در حال نابود کردن نهاد‌های دولت ساز ماست». طبق گفته او، صرفنظر از نگاه گانتس به اشغالگری، حمله به غزه، تخلیه شهرک‌ها و طرح صلح عربی ۲۰۰۲، رای دادن به گانتس تنها راه پیروزی است. موریس تنها یک عقیده را راهنمای خود می‌داند: «اگر می‌خواهید فرزندان یا نوه‌هایتان جایی برای زیست داشته باشند، در این انتخابات چاره دیگری غیر از پیروز شدن نداریم».
تفکر عمومی در اسراییل در سیطره دو جبهه رقیب است. در یک طرف همه مردم غیر از نتانیاهو قرار دارند که شعارشان این است: «بدون اتحاد رای خود را باخته‌اید» که در زبان عبری معنای باختن همه چیز را نیز می‌دهد و در طرف دیگر بیلبورد‌های حزب لیکود قرار دارد که با جملاتی مانند «آنها تصمیم نمی‌گیرند. شما تصمیم‌گیرنده هستید. تنها نتانیاهو» به جنگ روزنامه‌نگاران رفته‌اند.
یک میلیون اسراییلی به قمار بر سر عقاید غیرشفافی درباره اوضاع اجتماعی و اقتصادی، دیپلماسی و دفاعی خواهند پرداخت. این ارزش‌ها و اصولی که ساده‌انگارانه ترسیم شده‌اند، منعکس کننده اضطراب و نگرانی در جبهه لیبرال است. اتحادی که بر بنیان‌های مستحکمی شکل بگیرد، ممکن است برای تصرف اقامتگاه خیابان بالفور در بیت‌المقدس لازم باشد، اما بعید است برای تشکیل دولتی باثبات و موثر کافی باشد. نخست‌وزیر بعدی اسراییل باید به سختی تلاش کند تا خرابی‌هایی که نتانیاهو طی دهه گذشته به بار آورده را ترمیم کند. در واقع یکی از چالش‌های رهبران آینده اسراییل، بازگرداندن اصول اساسی به گفتمان عمومی در {سرزمین‌های اشغالی} است.
در ادامه این مطلب آمده است: می‌پذیریم که سنتریست‌ها و چپ‌های اسراییلی احمق نیستند، اما بی‌تردید دچار سردرگمی شده و مسیر خود را گم کرده‌اند. اشتیاق زیاد به برکنار کردن نتانیاهو و تیمش از جمله وزیر فرهنگ، میری رگف به تنها آرزوی آنها تبدیل شده است. به بیان دیگر در مواجهه با چالش‌های سیاسی، دیپلماتیک و اجتماعی پیش روی اسراییل، ذهن برترین اندیشمندان این رژیم را آرزوی کنار زدن نتانیاهو و دولتش مغشوش کرده است.
این جبهه از نخبگان سیاسی، متشکل از چهار نفر است که آشکارترین وجه مشترک آنها، تعداد ستاره‌هایی است که هنگام رهبری ارتش اسراییل بر دوش می‌کشیدند. پرتره‌های عظیمی از ژنرال ایهود باراک از حزب کارگر، ژنرال بنی گانتس از جبهه تازه شکل گرفته اسراییل، گابی اشکنازی و موشه یعلون در کنار تصاویری از یاییر لاپید، تزیپی لیونی و آوی گابای از حزب کارگر، بیلبورد‌ها و تبلیغات روزنامه‌ای را پر کرده است. این کمپین تحت حمایت مالی تاجر سرشناس، ایلان شیلوا، ژنرال موشه کاپلینسکی، ژنرال گیورا اینبار، کارآفرین اجتماعی نوا الیاساف و یوناتان بن-آرتصی، نوه نخست‌وزیر پیشین ایتژاک رابین قرار دارد. این گروه در پی متحد کردن هفت چهره شاخص در قالب یک جبهه هستند. پاسخ آنها به اینکه رهبر این جنبش کیست، این است: «اهمیتی ندارد، اسرائیل ما را رهبری می‌کند». این نشانه دیگری از سردرگمی در گفتمان احزاب اسراییل است.
در حقیقت، این شهروندان هستند که باید رهبری را برگزینند که اهداف و احتیاجات مشترکی با آنها داشته باشد. اما به نظر می‌رسد که در چند سال اخیر، رویکرد منطقی از جامعه اسراییل دور شده و جای آن را دو رویکرد احساسی متضاد، تنفر و انزجار در یک طرف و عشق و وحشت در طرف دیگر پر کرده است.
یعلون، تأسیس حکومت فلسطینی را تهدیدی موجودیتی برای اسراییل می‌داند، اما لیونی معتقد است وضعیت جاری، تهدیدی علیه اندیشه صهیونیزم است. پس آنها چه وجه مشترکی می‌توانند داشته باشند؟ لاپید، گابای، باراک و اشکنازی چه هدف مشترکی دارند؟ آیا کسی نظر اشکنازی درباره ازدواج غیرشرعی را می‌داند که رویکردی ضد مذهبی و تحت حمایت لاپید تلقی می‌شود؟
گانتس موقعیت خود را در نظرسنجی‌ها بدون اشاره کوچکی به تفکر و ارزش‌هایش بالا برده است. تنها بیانیه‌ای که او منتشر کرده، وعده‌ای بوده که چهاردهم ژانویه برای تغییر قانون اعطای تابعیت به اقلیت دروزی به منظور کسب امتیازات برابر داده است. بیستم ژانویه طی میهمانی ناهار اعلام کمپین اتحاد، حزب گانتس از شعارش پرده برداشت: «فقط آنکه قدرتمند است برنده می‌شود».
در مجموعه‌ای از ویدیو‌ها که این حزب جدید روی فیسبوک منتشر کرد، گانتس به تمجید از ترور احمد جباری از رهبران شاخه نظامی حماس، بمباران اهداف در غزه و کشتن ۱۳۶۴ فلسطینی در عملیات لبه حفاظتی در سال ۲۰۱۴ می‌پردازد. کلیپ مرتبط با حمله به غزه که در دوران ریاست گانتس بر نیرو‌های ارتش رخ داد، حاوی تصاویری از بمباران محله‌های غزه است که در کنار آن نوشته شده، ۶۲۳۱ هدف منهدم شده و بخش‌هایی از غزه به عصر حجر بازگشته است.
در بیست و یکم ژانویه، اوریان موریس، یاداشت نویس هاآرتص نوشت که تقریبا در تمام طول عمرش به حزب کارگر رای داده است، اما حالا قصد دارد به حزب گانتس رای بدهد. او می‌نویسد: «ما در موقعیتی بی‌سابقه قرار گرفته‌ایم. یک دسته تبهکار به رهبری فرشته مرگ (لقبی که به نتانیاهو داده شده) در حال نابود کردن نهاد‌های دولت ساز ماست». طبق گفته او، صرفنظر از نگاه گانتس به اشغالگری، حمله به غزه، تخلیه شهرک‌ها و طرح صلح عربی ۲۰۰۲، رای دادن به گانتس تنها راه پیروزی است. موریس تنها یک عقیده را راهنمای خود می‌داند: «اگر می‌خواهید فرزندان یا نوه‌هایتان جایی برای زیست داشته باشند، در این انتخابات چاره دیگری غیر از پیروز شدن نداریم».
تفکر عمومی در اسراییل در سیطره دو جبهه رقیب است. در یک طرف همه مردم غیر از نتانیاهو قرار دارند که شعارشان این است: «بدون اتحاد رای خود را باخته‌اید» که در زبان عبری معنای باختن همه چیز را نیز می‌دهد و در طرف دیگر بیلبورد‌های حزب لیکود قرار دارد که با جملاتی مانند «آنها تصمیم نمی‌گیرند. شما تصمیم‌گیرنده هستید. تنها نتانیاهو» به جنگ روزنامه‌نگاران رفته‌اند.
یک میلیون اسراییلی به قمار بر سر عقاید غیرشفافی درباره اوضاع اجتماعی و اقتصادی، دیپلماسی و دفاعی خواهند پرداخت. این ارزش‌ها و اصولی که ساده‌انگارانه ترسیم شده‌اند، منعکس کننده اضطراب و نگرانی در جبهه لیبرال است. اتحادی که بر بنیان‌های مستحکمی شکل بگیرد، ممکن است برای تصرف اقامتگاه خیابان بالفور در بیت‌المقدس لازم باشد، اما بعید است برای تشکیل دولتی باثبات و موثر کافی باشد. نخست‌وزیر بعدی اسراییل باید به سختی تلاش کند تا خرابی‌هایی که نتانیاهو طی دهه گذشته به بار آورده را ترمیم کند. در واقع یکی از چالش‌های رهبران آینده اسراییل، بازگرداندن اصول اساسی به گفتمان عمومی در {سرزمین‌های اشغالی} است.
منبع: انتخاب
خبر های مرتبط
