رویداد۲۴ گزارش می‌دهد؛
صاحبخانه اما آواره!/ ماجرای تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران چیست؟
تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران از حدود ۱۰ سال پیش با هدف خانه دار کردن کارگران اتوبوسرانی تشکیل شد. حاشیه‌های بسیار باعث شد بعد از گذشت سال‌ها علیرغم پرداخت پول خانه‌ها، هنوز مسکن اعضا تحویل داده نشود.
رویداد۲۴ شادی مکی: صاحبخانه شدن اگر چه برای بسیاری از مردم ایران تبدیل به رویایی دست نیافتنی شده اما ماجرا وقتی دردناک‌تر است که فرد عضو تعاونی مسکن سازمان متبوع خود بوده و مبالغی را نیز در راه این رویا صرف کرده باشد، اما با گذشت سال‌ها همچنان در آرزوی خانه‌دار شدن باشد، اتفاقی که برای تعدادی از پرسنل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران رخ داده و آنها بارها و بارها با اعتراض و تجمع سعی در احقاق حقوق خود داشته‌اند.
سال ۸۷ شهرداری تهران در پاسخ به مطالبات معیشتی کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی، ۷۵ میلیارد تومان حاصل از فروش زمین شرکت واحد اتوبوسرانی واقع در منطقه هنگام را در اختیار شرکت واحد می‌گذارد تا این مبلغ در اختیار رانندگان و کارگران اتوبوسرانی قرار بگیرد و از این رهگذر آنها صاحبخانه شوند.
مدیرعامل وقت با معرفی ۳۰ نفر به عنوان هیات موسس، تعاونی مسکن کارکنان اتوبوسرانی تهران را به ثبت رساند و در اطلاعیه‌ای از کارکنان این شرکت دعوت کرد که برای رسیدن به رویای صاحبخانه شدن به عضویت این تعاونی درآیند.
داستان پر حاشیه مسکن اتوبوسرانی تهران از تشکیل همین تعاونی شروع شد؛ حدود ۵ هزار نفر از رانندگان به عضویت تعاونی در آمدند و هر کدام مبلغ ۱ میلیون تومان آورده اولیه و ۱۰۰ هزار تومان هم حق عضویت پرداختند که این رقم به ۷۵ میلیارد تومان ابتدایی اضافه شد. آنگونه که اعضای تعاونی مسکن اتوبوسرانی می‌گویند این مبالغ به مدت ۸ ماه در حساب می‌ماند و سودهنگفتی به این حساب تعلق می‌گیرد. این در حالی بوده که تنها ۲ نفر یعنی سردار حسین بیژنی (اردشیر قاسمی) مدیرعامل وقت شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و احمد کشاورزیان مدیر وقت خدمات رفاه شرکت واحد و رئیس فعلی هیئت مدیره تعاونی مسکن مرکزی این نهاد حق برداشت از آن را داشتند.
بلاتکلیفی پروژه سهیل تعاونی مسکن اتوبوسرانی
رضا سرلک نماینده اتوبوسرانان در پروژه سهیل به رویداد۲۴ می‌گوید: یکی از پروژه‌هایی که برای صاحبخانه شدن رانندگان و کارگران اتوبوس روی آن سرمایه‌گذاری شد، پروژه‌ای موسوم به مجتمع سهیل بود. عضوگیری برای خرید واحدها هنوز ادامه داشت که سردار بیژنی از پروژه جدا شد. از زمانی که پیمان سنندجی جایگزین او شد، کار ساخت پروژه [۱۰۲۴ واحد مسکونی و ۱۵۰ واحد تجاری] منطقه پاسگاه نعمت آباد و سایر پروژه‌ها به مشکل خورد.
سرلک می‌گوید ابهام زیادی در پروژه ایجاد شد؛ مثلا به خاطر عدم تملک زمین پروژه [که خلاف قوانین تعاونی مسکن بود] ماجرای ۴۰ هزار متر نقض قوانین ساخت و ساز بر مبنای طرح تفصیلی ایجاد شد. همچنین ایرادی دیگری که به پروژه گرفته شد، این بود که به جای ساخت ۱۵۰ واحد تجاری، ۵۰۰ واحد تجاری در همان زمین شده و مقررات ساختمانی پارکینگ عمومی و سرویس بهداشتی در آن تعبیه نشده است.
نماینده کارگران تاکید می‌کند: درحال حاضر زمینی که برای ساخت این پروژه در نظر گرفته شده، به جای اینکه به نام تعاونی مسکن شرکت واحد باشد به نام تعاونی مسکن کارکنان منطقه ۱۹ شهرداری تهران است که این موضوع نیز خلاف مقررات است.
او می‌افزاید: تا کنون ۸۰۰ نفر از رانندگان اتوبوس در واحدهای مسکونی سهیل ساکن شده‌اند اما مابقی هنوز تعیین تکلیف نشده‌اند. این در حالی است که مشکل پایان کار واحد‌هایی که تحویل داده شده هنوز حل نشده است؛ ضمن اینکه سازمان آتش‌نشانی بارها نسبت به ناایمن بودن و احتمال مرگ و مصدومیت درصورت بروز حادثه در این مجتمع اخطار‌هایی داده است.
او می‌افزاید: تا کنون ۸۰۰ نفر از رانندگان اتوبوس در واحدهای مسکونی سهیل ساکن شده‌اند اما مابقی هنوز تعیین تکلیف نشده‌اند. این در حالی است که مشکل پایان کار واحد‌هایی که تحویل داده شده هنوز حل نشده است؛ ضمن اینکه سازمان آتش‌نشانی بارها نسبت به ناایمن بودن و احتمال مرگ و مصدومیت درصورت بروز حادثه در این مجتمع اخطار‌هایی داده است.
سرلک می‌گوید: براساس قوانین تعاونی، تنها افرادی می‌توانند عضو تعاونی مسکن باشند که اولا خود یا همسر و فرزندانشان صاحبخانه نباشند و دوما با شرکت متبوع تعاونی رابطه کاری داشته باشند اما کسانی عضو تعاونی شدند که شرایط لازم را نداشتند؛ مثلا پیمان سنندجی مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی و احمد کشاورزیان ارتباط کاری با این سازمان نداشتند اما عضو هیات مدیره ساختمان شدند. همچنین برای اعضا این سوال پیش آمده بود که آیا واقعا سنندجی و کشاورزیان فاقد مسکن هستند که عضو تعاونی شدند.
نماینده کارگران اتوبوسرانی تصریح می‌کند: پس از پیگیری‌های قانونی رایی گرفتیم که ادعا‌های ما را تایید می‌کرد، اما اعتراض تعاونی مسکن در دادگاه پذیرفته و نهایتا براسای این اعتراض، رای قطعی توقف عملیات اجرایی صادر شد. در ادامه ما تمام ابهام‌ها را به مدیریت شهری تهران و به شهردار کنونی منطقه ۱۹ آقای توکلی اطلاع دادیم، اما با بیان اینکه این موارد مربوط به زمان مسئولیت آنها نبوده از قبول مسئولیت و پیگیری مسائل سرباز می‌زنند.
پروژه سپیدار ۲ و ۳ تعاونی مسکن اتوبوسرانی همچنان در انتظار ساخت
به گزارش رویداد۲۴، پروژه سپیدار ۲ و ۳ هم یکی دیگر از پروژه‌هایی است که برای صاحبخانه شدن رانندگان اتوبوسرانی در نظر گرفته شده، اما از اوخر دهه هشتاد تاکنون نیمه کاره مانده است.
داوود رضوی نماینده اعضای این پروژه به رویداد۲۴ می‌گوید: سپیدار ۲ و ۳ در منطقه فردیس کرج واقع شده و قرار بود در ۴ بلوک ساخته شود و ۲۷۰ عضو دارد. بنا بود سال ۹۲ خانه‌ها را از متری ۶۵۰ هزار تومان به ما تحویل بدهند و درحالیکه ما تاکنون حدود ۸۰ درصد مبلغ ساخت مسکن را پرداخت کرده‌ایم، خانه‌ها را تحویل نمی‌دهند.
وی می‌افزاید: با طولانی شدن فرایند ساخت واحدهای مسکونی از ما خواسته‌اند متری ۲ میلیون تومان دیگربرای ادامه ساخت و ساز پرداخت کنیم ؛این درحالی است که پیش از این و در سالهای ابتدایی برای هر متر ۶۵۰ هزار تومان پرداخت کرده‌ایم، یعنی پروژه‌ای با ۴۰ واحد اضافی و امکانات تجاری می‌توانست در همان سال‌ها با حدود ۱۶ میلیارد تومان به اتمام برسد که به دلیل تعلل و سهل انگاری مدیران وقت، امروز اتمام هر بلوک آن حدود ۱۴ میلیارد تومان هزینه دارد.
مدیریت شهری نسبت به وضعیت مسکن اتوبوسرانی سلب مسئولیت می‌کند
رضوی خاطرنشان می‌کند: کار اتمام این پروژه‌ها درحالی نیمه‌کاره مانده که از یک سو پیمان سنندجی مدیرعامل شرکت واحد و عضو هیات رئیسه سازمان می‌گوید پرداخت مبالغ مرتبط با ادامه این ساخت و ساز‌ها ارتباطی با شرکت واحد ندارد. شهرداری تهران نیز خود را کاملا کنار کشیده و می‌گوید تعاونی مستقل است. این یعنی هم محسن هاشمی رئیس شورای شهر و هم پیروز حناچی شهردار تهران در برابر اعتراض‌های ما از خود سلب مسئولیت می‌کنند.
وی تصریح می‌کند: اعضای هییات مدیره تعاونی نفری ۳۰ هزارتومان به عنوان حق عضویت داده‌اند و در حال حاضر میلیارد‌ها تومان در حساب این تعاونی وجود دارد. مگر غیر از این است که این منابع به خاطر کارگران در اختیار این مدیران قرارداده شده است؟ اما بخاطر شهردار که مقام بالادستی مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی است، می‌گویند به ما ارتباطی ندارد؟
به گزارش رویداد۲۴ موضوعی که سرلک و رضوی هر دو آن را مورد تایید قرار می‌دهند آن است که رانندگان اتوبوس که روزی به عنوان اعضای این تعاونی ثبت نام شده و حق عضویت پرداخت کردند امروز به عنوان خریدار و نه اعضای تعاونی تلقی می‌شوند و هیات مدیره تعاونی تنها ۳۰ نفر هیات موسس را اعضای تعاونی محسوب می‌کنند.
موضوعی که با این ایراد اساسی مواجه است که بر اساس قانون تعاونی‌ها، تعاونی مسکن تنها می‌تواند برای اعضای خود اقدام به ساخت مسکن کند، بنابراین اگر کارگرانی که برای خرید مسکن ثبت نام کرده و مبالغی هم پرداخت کرده‌اند عضو تعاونی محسوب نمی‌شوند، باید پرسید دلیل دریافت مبالغ از آنها چه بوده است.
از سوی دیگر رانندگان اتوبوس و کارگرانی که امروز در انتظار به تحویل واحدهای مسکونی خود هستند، طی رایی که از دادگاه گرفتند به عنوان اعضای رسمی هیات رئیسه شناخته شدند و امروز می‌خواهند براساس قوانین موجود هیات رئیسه فعلی را عزل و خود امور تعاونی خود را به دست بگیرند؛ با این حال این موضوع هنوز نتیجه نداده است.
از سوی دیگر شهرداری تهران به عنوان نهاد بالادستی شرکت واحد قطعا وظیفه نظارت بر عملکرد سازمان‌های تابعه خود را نیز برعهده دارد و به نظر می‌رسد این مسئولیت شامل تمام ابعاد فعالیت این سازمان شود از سوی دیگر کارکنان اتوبوسرانی خود بخشی از پرسنل شهرداری تهران محسوب می‌شوند و قطعا مسائل آنان که می‌تواند بر مسائل شهر نیز تاثیرگذار باشد به شهرداری تهران بی‌ارتباط نیست. عدم پاسخگویی به پرسنل سازمانی که زیرمجموعه شهرداری تهران است تنها می‌تواند نشان سهل‌انگاری نهادی باشد که داعیه مدیریت یک شهر را دارد.
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
