پشت در آهنی آزادی/ فدراسیون چه نقشی در ممانعت از ورود زنان به ورزشگاه دارد؟

به سرعت خود را به ورودی بانوان رساندم. بازی زیرنظر فدراسیون جهانی والیبال برگزار می‌شد؛ پس انتظار داشتم با یک گیت ورودی در شأن بازی‌های جهانی روبرو شوم، اما اینطور نبود. گیت ورودی در آهنی ورزشگاه بود که مأموران و تماشاگران را از یکدیگر جدا می‌کرد. در آهنی هر از گاهی به اراده مامور ورودی تا نیمه باز می‌شد و یک نفر که اسم‌اش تأیید شده بود به داخل ورزشگاه هدایت می‌شد.

 جمعیت پشت در به ۱۰۰ نفر می‌رسید. مأموران مرتب اعلام می‌کردند که «باید کارت ملی خود را نشان دهید، اگر نامتان در سیستم ثبت شده باشد اجازه ورود دارید.»

 

علاقمندان به تماشای والیبال باید از چند روز قبل برای تماشای بازی در سایت فدراسیون ثبت نام می‌کردند.

نیروهای انتظامی خانم، لیستی از اسامی در دست داشتند و نام علاقه مندان به تماشای والیبال را با کارت‌های ملی مطابقت می‌دادند. علاوه بر این‌ها، نماینده ای از فدراسیون والیبال هم اسامی کارت ملی را با لیست تأیید شده‌ی فدراسیون تطابق می‌داد. شرایط برای ورود به ورزشگاه آزادی بسیار سخت و طاقت فرسا بود و لحظه به لحظه به جمعیت پشت در افزوده می‌شد.

«آقا من هم بلیت خریدم هم کد پی‌گیری دارم! باید بروم داخل!» این را خانمی با صدای بلند و درحالی که کارت ملی در دست داشت به مأمور حراست آن سوی در آهنی گفت و در جواب شنید: «اسمتان در سیستم ثبت نشده!»

من و بسیاری از بانوانی که در آنجا حاضر بودیم، مبلغ ۲۰ هزار تومان برای خرید بلیت پرداخته بودیم و حالا با وجود در دست داشتن بلیت، اجازه ورود به داخل ورزشگاه را نداشتیم. سوالی که ذهنم را درگیر کرد این بود که اگر با وجود بلیت اجازه ورود نداریم، پس تکلیف هزینه‌‌ای که پرداخت کرده‌ایم چه می‌شود؟ فدراسیون کی و چگونه این مبالغ را به حساب مردم بر می گرداند؟ آیا اصلا چنین برنامه ای وجود دارد؟ اما سوال اصلی این بود که اگر به ما زنان اجازه ورود به ورزشگاه را نمی‌دهند، اصلا بر چه اساس بخشی را برای بلیت فروشی بانوان در سامانه فدراسیون راه اندازی شده است؟

 

البته این سوال‌ها را از مأمور حراست هم می‌پرسیم اما تنها پاسخی که می‌شنویم این است:« فردا خودتان به فدراسیون والیبال مراجعه کنید و وضعیتتان را پیگیری کنید!»

کمی آن طر‌ف‌تر و در ورودی آقایان اما شرایط کاملا متفاوت بود. مردان به راحتی با ارائه بلیت و کارت شناسایی وارد ورزشگاه می‌شدند؛ حتی برخی از آن‌ها صرفا با نشان دادن کارت ملی و بدون داشتن بلیت از گیت عبور کرده و وارد سالن شدند. موضوعی که خشم همه بانوان حاضر در محل را برانگیخته بود.

 

شائبه وجود لیست‌های از پیش تعیین شده، ثبت نشدن اسامی بانوانی که بلیت خریده بودند و سخت‌گیری بیش از اندازه برای ورود ثبت نام شدگان، نشان دهنده ادامه رویه قبلی در ممانعت از ورود زنان به ورزشگاه بود.

نازنین هفت ساله با صورتی که پرچم ایران روی آن نقش بسته، ناامیدانه به ورزشگاه چشم دوخته بود. مخالفت‌ مأموران برای ورود او و خانواده‌اش، نازنین را به گریه انداخت. پدرش به مأمور حراست التماس می‌کرد: «به خاطر اشک‌های دخترم بگذارید برویم داخل!»، اما گویا قوانین نانوشته بی‌رحم‌تر از آن‌اند که اشک‌های نازنین را ببینند.

عقربه‌ها ساعت شش و نیم را نشان می‌داد. دو تیم وارد سالن و بازی شروع شده بود و همزمان به جمعیت پشت در افزوده می‌شد، اما هنوز هیچ یک موفق به ورود نشده بودیم.

به نظر می‌رسید ورزشگاهی با گنجایش ۱۲ هزار نفر، که در بازی روز گذشته تنها ۵۰۰ صندلی از آن پر شده بود، تا اطلاع ثانوی نه تنها برای نازنین بلکه برای بسیاری از دختران این سرزمین جایی ندارد.

 

 

در ادامه برای روشن شدن چرایی منع ورود زنانی که علی رغم تهیه بلیت موفق به تماشای بازی در ورزشگاه نشدند، با علی فتاحی، دبیر فدراسیون والیبال گفت وگو کردیم.

 

فتاحی در پاسخ به سوال خبرنگار رویداد۲۴ درباره علت عدم اجازه ورود به بانوانی که بلیت تهیه کرده بودند گفت: هنوز شکایت مکتوبی در این باره به ما ارسال نشده است و در صورت دریافت هرگونه شکایت از سمت کسانی که بلیت تهیه کرده‌اند و به دلیل نبود جا و تکمیل ظرفیت نتوانستند وارد شوند، رسیدگی خواهد شد.

 

فتاحی ادامه داد: کسانی که از بابت این مسئله شکایت دارند می‌توانند به ساختمان فدراسیون والیبال واقع در مجموعه ورشی آزادی مراجعه کنند.

 

دبیر فدراسیون والیبال درباره استمرار حضور بانوان در بازی‌های بعدی گفت: باتوجه به استقبال زیاد و روزافزون بانوان برای تماشای بازی‌ها، این امکان در بازی‌های بعدی هم برایشان فراهم می‌شود.

 

او درباره تعداد زنانی که اجازه ورود به ورزشگاه را خواهند داشت نیز گفت: تعداد تخصیص بلیت برای بانوان مشخص نیست، اما هر تعداد که شورای تأمین دستور دهد ما ظرفیت را برای حضور آنان فراهم می‌کنیم.