ایران و آمریکا در آستانه درگیری؟/ کار به جا‌های باریک می‌کشد؟
با ترور سردار سلیمانی توسط واشنگتن، خطوط قرمز، از میان رفت و این یک اقدام بی سابقه از سوی آمریکا بود. پاسخ تهران به اقدام آمریکا نیز هدف گرفتن عین الاسد با موشک و به صورت مستقیم بود
رویداد۲۴ عبدالقادر فایز مدیر دفتر الجزیره در تهران در رشته توئیتی طولانی به تحلیل تحولات جدید در روابط ایران و آمریکا پرداخت.
از زمانی که ترامپ وارد کاخ سفید شد، ۳ نشانه، تغییر در رابطه بین ایران و ایالات متحده را شکل داد:
۱-پایان معادله «نه جنگ و نه صلح» که ۴۰ سال پایدار مانده بود.
۲-سیاست هجومی‌تر آمریکا که به دنبال واداشتن ایران به واگذاری برگ‌های برنده استراتژیکش در سه حوزه است:
-بخش حیاتی برنامه‌های هسته‌ای
-برنامه‌های موشکی
-نفوذ منطقه‌ای
-برنامه‌های فضایی
بیشتر بخوانید: سردرگرمی‌های واشنگتن در مورد تهران/ سیاست آمریکا در قبال ایران به کجا می‌رسد؟
با ترور سردار سلیمانی توسط واشنگتن، خطوط قرمز، از میان رفت و این یک اقدام بی سابقه از سوی آمریکا بود. پاسخ تهران به اقدام آمریکا نیز هدف گرفتن عین الاسد با موشک و به صورت مستقیم بود؛ آنچه که در طول ۴۰ سال گذشته تهران به آن فکر نکرده بود.
این تغییر بزرگ، در قواعد درگیری، نبرد بین تهران و واشنگتن را براساس ضرورت ایجاد حالت بازدارندگی جدید استوار کرد و به نظر می‌رسد این حالت بازدارندگی، در وهله اول حول محور جغرافیای سیاسی می‌چرخد:
-آمریکا از تهران می‌خواهد به طور کلی از نفوذ منطقه‌ای خود چشم پوشی کند و این به معنای امنیت ملی شکننده برای ایران است.
-شعار ایران، بیرون رفتن نیرو‌های آمریکایی از منطقه است؛ که این به معنای مشروع نشان دادن هدف گرفتن حضور آمریکا در مرحله آینده است، که می‌تواند ضرورتا به شکل مستقیم و از طریق ایران نباشد.
این دو شعار، نمی‌توانند تنها با اتکا به قدرت نرم، محقق شوند و لزوما قدرت سخت وارد میدان می‌شود؛ بدین معنا:
۱-مرحله آینده سخت‌تر و خشونت آمیز‌تر خواهد بود.
۲-خروج رویارویی از میدان‌های قدیمی آن، به سمت میدان‌های دیگر.
۳-نگرانی دولت‌های متعددی در منطقه، از انجاکه ایستادن در نقطه‌ای متوزان، برای آن‌ها دشوار است؛ از این رو اغلب آن‌ها تلاش می‌کنند نقش میانجی را ایفا نمایند.
۴-عقب نشینی ملموس از اصل مذاکره، که این مقوله را در اذهان تداعی می‌کند: «زمانی که مذاکره پایان یابد، جنگ شروع می‌شود، نه زمانی که صدای اولین گلوله را بشنویم».
طبق ارزیابی من، راه حل آوردن دو کشور پای میز مذاکره، نیازمند دو امر است:
۱-قبول این نکته از سوی تهران که آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شده و درخواست توافق جدیدی را دارد.
۲-پذیرش این تفکر از سوی واشنگتن که ایران هرگز بعنوان یک شکست خورده مذاکره نخواهد کرد و آمریکا باید در مورد تحریمها، امتیاز متوزان و واقعی بدهد.
از زمانی که ترامپ وارد کاخ سفید شد، ۳ نشانه، تغییر در رابطه بین ایران و ایالات متحده را شکل داد:
۱-پایان معادله «نه جنگ و نه صلح» که ۴۰ سال پایدار مانده بود.
۲-سیاست هجومی‌تر آمریکا که به دنبال واداشتن ایران به واگذاری برگ‌های برنده استراتژیکش در سه حوزه است:
-بخش حیاتی برنامه‌های هسته‌ای
-برنامه‌های موشکی
-نفوذ منطقه‌ای
-برنامه‌های فضایی
بیشتر بخوانید: سردرگرمی‌های واشنگتن در مورد تهران/ سیاست آمریکا در قبال ایران به کجا می‌رسد؟
با ترور سردار سلیمانی توسط واشنگتن، خطوط قرمز، از میان رفت و این یک اقدام بی سابقه از سوی آمریکا بود. پاسخ تهران به اقدام آمریکا نیز هدف گرفتن عین الاسد با موشک و به صورت مستقیم بود؛ آنچه که در طول ۴۰ سال گذشته تهران به آن فکر نکرده بود.
این تغییر بزرگ، در قواعد درگیری، نبرد بین تهران و واشنگتن را براساس ضرورت ایجاد حالت بازدارندگی جدید استوار کرد و به نظر می‌رسد این حالت بازدارندگی، در وهله اول حول محور جغرافیای سیاسی می‌چرخد:
-آمریکا از تهران می‌خواهد به طور کلی از نفوذ منطقه‌ای خود چشم پوشی کند و این به معنای امنیت ملی شکننده برای ایران است.
-شعار ایران، بیرون رفتن نیرو‌های آمریکایی از منطقه است؛ که این به معنای مشروع نشان دادن هدف گرفتن حضور آمریکا در مرحله آینده است، که می‌تواند ضرورتا به شکل مستقیم و از طریق ایران نباشد.
این دو شعار، نمی‌توانند تنها با اتکا به قدرت نرم، محقق شوند و لزوما قدرت سخت وارد میدان می‌شود؛ بدین معنا:
۱-مرحله آینده سخت‌تر و خشونت آمیز‌تر خواهد بود.
۲-خروج رویارویی از میدان‌های قدیمی آن، به سمت میدان‌های دیگر.
۳-نگرانی دولت‌های متعددی در منطقه، از انجاکه ایستادن در نقطه‌ای متوزان، برای آن‌ها دشوار است؛ از این رو اغلب آن‌ها تلاش می‌کنند نقش میانجی را ایفا نمایند.
۴-عقب نشینی ملموس از اصل مذاکره، که این مقوله را در اذهان تداعی می‌کند: «زمانی که مذاکره پایان یابد، جنگ شروع می‌شود، نه زمانی که صدای اولین گلوله را بشنویم».
طبق ارزیابی من، راه حل آوردن دو کشور پای میز مذاکره، نیازمند دو امر است:
۱-قبول این نکته از سوی تهران که آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شده و درخواست توافق جدیدی را دارد.
۲-پذیرش این تفکر از سوی واشنگتن که ایران هرگز بعنوان یک شکست خورده مذاکره نخواهد کرد و آمریکا باید در مورد تحریمها، امتیاز متوزان و واقعی بدهد.
منبع: انتخاب
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
