پیش‌بینی اشپیگل از سرنوشت ترامپ

  رویداد۲۴ یک رئیس‌جمهور عازم نبرد در نقطه‌ای از این دنیا برای کسب پیروزی است، اما او فکر می‌کند که از پیش بازنده است. این فیلمنامه برای عاشقان سینه‌چاک سینما آشنا است. ولی رئیس‌جمهوری آمریکایی، کسی که تهدید می‌کند به جنگ تک تک شهر‌ها خواهد رفت تا نتیجه کارزار انتخاباتی را در گوشه و کنار این کشور تغییر دهد، تقریبا داستانی ناشناخته است. دست‌کم تاکنون اینگونه بوده است. به نوشته هفته نامه اشپیگل، در میان ابر‌هایی از گاز اشک‌آور، پلیس‌های فدرالی ناشناس که با تجهیزات جنگی به میدان آمده‌اند، نارنجک‌هایی را به میان جمعیت معترض پرتاب می‌کنند و معترضان را در خیابان‌ها بدون حکم قانونی دستگیر می‌کنند. ویدئو‌ها نشان می‌دهد که سربازان نظامی در خیابان‌ها مستقر شده‌اند و صحنه‌ها همچون بازی جنگی «Call of duty» است. اما این‌ها صحنه‌های واقعی هستند.

دونالد ترامپ سربازان فدرال از وزارتخانه امنیت داخلی را در پورتلند، در سواحل غربی، همچون نیرو‌های شبه‌نظامی به کار گرفته است؛ جایی که هزاران هزار نفر از مردم معترض به دلیل جنبش ضدنژادپرستی با شعار «جان سیاهان اهمیت دارد» به خیابان‌ها آمده‌اند و چندین هفته شده که اعتراض‌هایشان قطع نشده است. این حجم استفاده از نیرو‌های امنیتی عموما برای موارد شبیه حملات تروریستی یا قاچاق سنگین مواد مخدر به کار گرفته می‌شوند. این نیرو‌ها هیچ برچسب شناسایی ندارند و خودرو‌های آن‌ها نیز بدون نام‌ونشان است. هر روزه صد‌ها مادر صلح‌طلبانه در مقابل مقامات می‌ایستند. آن‌ها خود را «دیوار مادران» نامیده‌اند و یک صدا و موزون با همدیگر می‌خوانند: «لطفا به ما شلیک نکنید.»، اما نیرو‌های امنیتی هیچ توجهی به آن‌ها ندارند. جاسلین مریل، یکی از مادران معترض در یک گفت‌وگوی تلفنی گفت: «هر شب صد‌ها مادر با اشک‌آور مسموم می‌شوند. چند نفر از آن‌ها بازداشت می‌شوند یا شاهد برخورد خشونت‌آمیزی هستند.» مریل یکی از کهنه‌سربازان نیروی هوایی آمریکا است و سه فرزند دارد.

---

بیشتر بخوانید: سی ان ان: ترامپ تنها بیست درصد شانس پیروزی دارد

---

مریل می‌گوید: «یکی از همراهان معترض ما که از قضا جزو مقامات عالی‌رتبه شهر نیز هست، با گاز اشک‌آور مسموم شده است.» او ادامه می‌دهد: «فعالان کمک‌های درمانی نیز هدف قرار گرفته‌اند. این‌ها افراد داوطلبی هستند که در خیابان‌ها می‌مانند تا مطمئن شوند معترضان صحیح و سالم به خانه هایشان باز می‌گردند. این چیز‌هایی که شاهد رخ‌دادنش هستیم بسیار شوک‌آور است.» مریل تصریح می‌کند که به‌عنوان یک کهنه‌سرباز نیروی هوایی قسم خورده است، اما هرگز فکر نمی‌کرده که چنین چیز‌هایی را در داخل خاک این کشور شاهد باشد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور مستقر که در نظرسنجی‌ها از جو بایدن بسیار عقب افتاده است، کار‌هایی انجام می‌دهد که هیچ‌کدام از پیشینیان این پست و مقام تاکنون انجام نداده‌اند: او شهر‌های آمریکا را به اشغال خود در می‌آورد. ترامپ می‌گوید: «ما باید کاری انجام دهیم.» او می‌افزاید: «نیویورک، شیکاگو، فیلادلفیا، دیترویت و بالتیمور به حاکمیت لیبرال دموکرات‌ها و چپ‌های رادیکال در آمده است.» او استدلال می‌کند که اگر بایدن پیروز انتخابات شود، چنین شرایطی به سایر نقاط دیگر آمریکا سرایت خواهد کرد. او می‌گوید: «کل کشور به جهنم خواهد رفت و ما اجازه نخواهیم داد که کشور به جهنم برود.»

پورتلند شروع کار است. رئیس‌جمهوری حالا قصد دارد روی شهر‌هایی که وی مدعی است جرم و جنایت در آن‌ها در دوران موسوم به عصر بیماری پاندمی بالا رفته است، متمرکز شود. اما برخورد با جرم و جنایت معمولا به عهده نیرو‌های محلی است و نیرو‌های فدرالی زمانی وارد عمل می‌شوند که مقامات محلی درخواست کمک کرده باشند. روز چهارشنبه دونالد ترامپ از یک اصطلاح نظامی استفاده کرد: «تشکیل موج‌های عظیم.» این اصطلاح را جورج بوش در زمان جنگ عراق برای افزایش نیرو‌ها استفاده کرد، اما ترامپ این اصطلاح را با هدف آرام کردن کشور استفاده می‌کند. در حال حاضر صد‌ها نیروی نظامی در حال اعزام به شهر‌هایی همچون شیکاگو هستند.

منتقدان می‌گویند که ترامپ در حال بالا بردن هرج و مرج‌ها است تا بتواند اینگونه خود را یک ناجی نشان دهد. اوایل هفته گذشته، میشله گلدبرگ، ستون‌نویس چپ‌گرای نیویورک‌تایمز نوشت: «اشغال شهر‌ها از سوی دونالد ترامپ آغاز شد.»

این‌گونه احساس می‌شود که رهبر شکست‌خورده آمریکا در آرزوی به وقوع پیوستن چندین حادثه است تا بتواند در انتخابات ماه نوامبر سال جاری میلادی مجددا برگزیده شود. او به دنبال جنگ‌های خیابانی یا شاید هم معجزه است.

کارزار انتخاباتی ترامپ با یک شکست تاریخی داغدار خواهد شد. مردی که خود را یک مدیر ذاتی می‌دانست، به محض اینکه آمریکا با بزرگ‌ترین بحران خود روبه‌رو شد، از هم پاشید. کووید-۱۹، استعداد‌های ترامپ را به‌عنوان رئیس‌جمهور زنده زنده خاک کرد، به عبارت دیگر وی را کاملا خلع سلاح کرد. این امر همچنین برخی از رای‌دهندگان سابق وی را به وحشت انداخت.

وی آشکارا گفته بود که تزریق ضدعفونی‌کننده می‌تواند به محافظت از ویروس کمک کند و بعدا نیز گفت که از مقامات- وزارت بهداشت- خواسته است سرعت آزمایش کرونا را کاهش دهند. به گفته وی بالا رفتن این آمار در آمریکا به دلیل کم‌کاری وی نیست، بلکه تعداد آزمایش‌ها بالا رفته است. میزان مرگ و میر در آمریکا به دلیل بیماری کووید-۱۹ نزدیک به ۱۵۰ هزار نفر است. بیماری پاندمی کووید-۱۹ نزدیک به ۳۰ میلیون نفر را در آمریکا به سوی بیکاری سوق داده و ۵ میلیون نفر نیز فاقد بیمه‌های درمانی شده‌اند. با افزایش تعداد مبتلایان که مانع بازگشت اقتصاد آمریکا روی ریل می‌شود، طبقه متوسط در آمریکا روز به روز بیشتر آب می‌رود. این ایده که آمریکا یک کشور ویژه است، به شدت در جان و روح آمریکایی‌ها نفوذ کرده است. با این وجود در زمان مدیریت ترامپ، اصطلاح «ویژه بودن آمریکایی» معنای جدیدی پیدا کرده است. هیج کشور توسعه‌یافته‌ای به اندازه آمریکا تا این حد در برابر کووید-۱۹ بد عمل نکرده است: این کشور ۳۳۰ میلیونی روزانه تا ۶۶ هزار مبتلا دارد. در قاره اروپا که ۴۴۶ میلیون نفر جمعیت دارد میزان ابتلا در روز به ۵ هزار نفر می‌رسد. آنتونی فاوچی، متخصص برجسته بیماری عفونی در آمریکا، یکی از آخرین صدا‌های باقی‌مانده در دولت ترامپ شرایط فعلی را به یک «کابوس» تشبیه کرده است. این گفته تیم کارزار انتخاباتی ترامپ را بر انگیخت تا جنگ آشکاری علیه این ایمونولوژیست آغاز کنند و مدعی شوند که وی کار علمی‌اش را به اندازه کافی انجام نداده است. همین جملات به اندازه کافی برای برانگیختن عصبانیت ترامپ کافی بود.

 

بیماری پاندمی ویروس کرونا می‌توانست یک فرصت برای ترامپ باشد تا نشان دهد وی مرد روز‌های بحرانی است و اقدامات وی فراحزبی است. در پایان، اما واقعیت چیز دیگری بود. ترامپ جنگ با ویروس را به جنگ مقدس تبدیل کرد که ماسک یکی از نماد‌های آن است. برای ماه‌ها، ترامپ در برابر زدن ماسک مقاومت می‌کرد. پیغامی که او فرستاد، روشن بود: «فقط لیبرال‌های بی‌بنیه که تحت تاثیر پروپاگاندای رسانه‌های چپ‌گرا قرار دارند، ماسک می‌زنند.» ویدئو‌های بی‌شمار آنلاین نیز وجود دارد که نشان می‌دهد حامیان ترامپ از حق «ماسک نزدن» دفاع می‌کنند.

جنگ صلیبی که ترامپ علیه ماسک به راه انداخت، بیشتر موجب شد تا وی پس زده شود. راهکار‌های کمی وجود دارد تا مانع رشد این ویروس شود و یکی از آن‌ها ماسک زدن است که بیشتر آمریکایی‌ها از آن امتناع کردند. بسیاری از فرمانداران، به ویژه در ایالت‌های جمهوری‌خواهان، از ترس برخورد با طرفداران متعصب ترامپ، در پوشش ماسک اجباری به خرج ندادند. همین بی‌احتیاطی‌ها به انفجار تعداد مبتلایان در آمریکا کمک کرد؛ به‌عنوان مثال جفرسون پریش، جامعه‌ای در حاشیه نیو اورلئان به همین درد دچار شد.

موج اول این بیماری در ماه مارس در میان جمعیت غوغا به پا کرد. سینیتا لی شنگ، به‌عنوان شهردار با تحمیل تعطیلی و قرنطینه کاری کارستان کرد و تعداد مبتلایان را به شدت کاهش داد. او گفت: «حالا احساس می‌کنم که ویروس را در کنترل خود داریم.»، اما به محض اینکه رستوران‌ها و کسب و کار‌ها باز شدند، آمار مجددا بالا رفت، به ویژه اینکه بسیاری از آمریکایی‌ها از زدن ماسک امتناع کردند. در حال حاضر، لوئیزیانا از لحاظ افزایش مبتلایان پس از ایالت فلوریدا در رده دوم قرار دارد. از آنجا که نه رئیس‌جمهور و نه فرماندار دموکرات نمی‌خواستند که پوشش ماسک را تبدیل به یک امر عمومی اجباری کنند، شهردار لی شنگ مجبور شد، راسا وارد عمل شود. در بیست و نهم ژوئن، او پوشش ماسک را اجباری کرد. این یک تصمیم جنجالی بود. او می‌گوید: «واکنش‌ها عمدتا احساسی بود و مردم در مقابل دفتر کار من دست به اعتراض زدند. اما وظیفه من محدود کردن رشد این ویروس است و برای این کار نیاز به اجباری شدن پوشش ماسک داریم.» لی شنگ یک جمهوری‌خواه است و او یک عقیده روشن در برابر خط مشی‌های ویروسی دونالد ترامپ دارد: «هر کسی به‌عنوان یک الگو، صرف‌نظر از دیدگاه‌های حزبی، باید از ماسک استفاده کند.»

آیا رئیس‌جمهوری با این سوابق، فردی است که قابلیت انتخاب مجدد دارد؟ اگر عقل سلیم و حاکمیت قانون معنی می‌دهند، ترامپ باید در انتخابات سوم نوامبر بازنده باشد. موقعیت وی در نظرسنجی‌ها، از زمانی که روی کار بوده، در پایین‌ترین شکل ممکن بوده است. از زمان کارتر هیچ رئیس‌جمهوری تا این حد با ارقام فاجعه‌بار در نظرسنجی‌ها روبه‌رو نبوده است. در نظرسنجی‌های ملی ترامپ به‌طور متوسط با ۹ امتیاز از بایدن، رقیب دموکرات خود عقب‌تر است. با توجه به شرایط فعلی بایدن همچنان برنده انتخابات در ایالت‌های مهمی مانند پنسیلوانیا، ویسکانسین و اوهایو است. عمدتا اکثر رای‌دهندگان سالمند و سفیدپوستان با تحصیلات عالیه، علیه ترامپ شده‌اند. هسته مرکزی رای‌دهندگان به ترامپ، سفیدپوستان فاقد تحصیلات عالیه، همچنان به وی وفادارند، اما حتی در این نظرسنجی‌ها مشخص شده است که در بخشی از همین آرا نیز وی با ریزش مواجه شده است. اگر ترامپ موجب ناامیدی به رای‌دهندگان وفادار به خود شود، آنگاه ترامپ با یکسری مسائل جدی روبه‌رو است. میکاه کوهن، یکی از سردبیران ارشد «FiveThirtyEight» که یک وب‌سایت پیشرو آمارگیری در آمریکا است، می‌گوید: «نظرسنجی‌ها دقیق نیستند و به همین دلیل باید در تفسیر آن‌ها محتاط بود. عوامل دیگری نیز در این میان باید لحاظ شوند.» او می‌افزاید: «ترامپ در نظرسنجی‌های سال ۲۰۱۶ نیز رتبه خوبی نداشت و توسط آن‌ها مدام جزو بازنده‌ها قرار می‌گرفت.»

ترامپ پیش‌تر یک‌بار توسط طبقه سیاسی دست‌کم گرفته شده بود و همین طبقه با این رویکرد آسیب بدی دید. در پاییز سال ۲۰۱۶، تنها افراد معدودی خارج از حزب بر این باور بودند که گرگ بالان دیده املاک و مستغلات آمریکا که درباره زنان بد حرف می‌زد، می‌تواند کلید کاخ‌سفید را به دست آورد. حتی در روز انتخابات، روزنامه نیویورک‌تایمز عکس تمام صفحه از هیلاری کلینتون آماده کرده بود که در نهایت مجبور به تغییر صفحه اول خود شد.

خطا‌های موجود در پیش‌بینی‌های نادرست فراتر از مدل‌های آماری است. آن‌ها روایتگر بخش کوچکی از یک خطای بزرگ بودند و نشان داده شد که ارتباط سیاسیون با مردم کاملا قطع شده است. آیا حالا تاریخ در سال ۲۰۲۰ تکرار خواهد شد؟ دست‌کم ترامپ که امید به آن دارد. در یک مصاحبه ترامپ درباره آمار‌های سال ۲۰۱۶ گفته بود آن‌ها «جعلی» هستند و آمار‌های امروزی از آن سال نیز بیشتر و بیشتر مبتنی بر جعلیات هستند. او مدعی است که افراد زیادی هنوز مشتاق وی هستند، اما طرفداران وی می‌ترسند آن را آشکارا بیان کنند. او اخیرا نیز گفته است: «جمعیت خاموش از هر زمانی قوی‌تر است.» آیا او واقعا به این اعتقاد دارد؟ قدرت‌نمایی ترامپ در شهر‌ها و رفتار اخیر وی به شدت این موضوع را مورد تردید قرار می‌دهد.

این یک دونالد ترامپ جدید بود که سه‌شنبه هفته گذشته در جلسه مطبوعاتی کاخ‌سفید حضور پیدا کرد. او به‌عنوان فردی که بیش از هر کس دیگری ماسک را در آمریکا یک مساله سیاسی کرده بود، گفت: «من مشکلی با ماسک ندارم.»، اما حالا لحن صدایش تغییر کرده است: «هر چیزی که بتواند بالقوه کمک کند، چیز خوبی است.» او تصریح کرد که خودش ماسک دارد و هر وقت سوار بر آسانسور است، از آن استفاده می‌کند.

صدای ترامپ منطقی، آرام و حتی خسته‌کننده بود. مونتیور کنار دست وی میزان آمار مبتلایان را نشان می‌داد؛ تصویری که هر روز ناخوشایندتر از روز قبل می‌شود. او دوست داشت در جلسه مطبوعاتی بی سر و صدا از کنار آن عبور کند. در این شرایط باید این سوال را مطرح کرد که آیا آمریکا به یک‌باره صاحب یک رئیس‌جمهوری شده که دست به اصلاح رفتاری‌اش زده است؟ رهبری که قابل اعتماد است و کشورش را می‌تواند از توفان حوادث به سلامت عبور دهد؟ این ترامپ جدید را می‌توان یک ترامپ بازیگر دانست، بازیگری که به نمایشی که دیگران برایش نوشته‌اند، گوش می‌دهد و خط به خط آن را اجرا می‌کند. او در سال ۲۰۱۶ نیز متهم شده بود که وی از چنان مهارتی برخوردار است که می‌تواند «ترامپ واقعی» را در راستای هدف‌هایش، مخفی کند.

حالا ترامپ بازیگر مجددا سه‌شنبه قبل روی صحنه آمد و درخصوص بیماری پاندمی صحبت کرد. اوایل بیماری پاندمی کووید-۱۹ که افسار پاره کرده بود، در مقابل دوربین‌ها قرار گرفت و خطرناک بودن این بیماری را به کل منکر شد و از نظر مشاورانش به‌قدری در جلسه مطبوعاتی ماه آوریل به خود ضربه وارد کرد که مجبور شد جلسه را نیمه‌کاره رها کند. اما حالا بازیگر برگشته‌است. تجارب قبلی نشان می‌دهد که ترامپ چندان در ایفای این نقش نمی‌تواند دوام بیاورد. اگر گونه جدید جلسه مطبوعاتی را مورد داوری قرار دهیم، باید بگوییم که خود رئیس‌جمهوری از شکست به‌شدت ترسیده است.

در روز‌های اخیر، ترامپ فقط از جانب نظرسنجی‌ها ضربه نخورده است. ظاهرا او وارد وادی روز‌های آخرالزمانی شده است. پس از اینکه مدیر اجرایی «گویا» که یک کمپانی اسپانیایی و تولید کنسرو لوبیا است از ترامپ حمایت کرد و وی را رهبری لایق توصیف کرد، سیاستمداران چپ لاتین‌تبار گفتند که محصولات کمپانی گویا را به دلیل اینکه ترامپ با آن‌ها عکس انداخته است، بایکوت می‌کنند. همچنین انتشار کتاب جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق ایالات‌متحده اوضاع را برای ترامپ فاجعه‌بارتر کرد و هر دو طیف ترامپ را از لحاظ ذهنی فردی نالایق معرفی کرده‌اند.

در نهایت ترامپ با کریس والاس مجری محبوب خود در فاکس نیوز مصاحبه‌ای کرد و در آن لحظه‌ای نادر رقم خورد و یک نفر از آن ایستگاه خبری با سوالات دقیق خود عملکرد رئیس‌جمهوری را زیر سوال برد. همین سوالات رئیس‌جمهور را ناشکیبا و خسته کرد. ترامپ در این جلسه مشخص کرد که ممکن است نتیجه انتخابات را نپذیرد و والاس نیز رئیس‌جمهور را با این ادعا که گفته بود بایدن نیروی پلیس را منحل خواهد کرد، به چالش کشید. ترامپ همچنین گفت که از یک امتحانی عبور کرده است که بایدن در آن شکست خواهد خورد. موسسه ارزیابی شناختی مونترال، یک آزمون برای شناسایی اولیه زوال عقل برای بیماران طراحی کرده است که به‌عکس گفته ترامپ آزمون هوش نیست. این خبرنگار به ترامپ خاطرنشان کرد این آزمون بسیار ساده است و فقط باید یک نفر به یاد بیاورد که چگونه یک فیل را بکشد. با این وجود در یک مصاحبه دیگر گفت که وی یک تست دیگر را با موفقیت پاس کرده است و در آن کلمات «فرد»، «زن»، «مرد»، «دوربین» و «تلویزیون» را از بر کرده و در مقاطع زمانی مختلف بی‌کم و کاست آن‌ها را بیان کرده است. البته این آزمون نیز جزو آزمون‌های هوش به حساب نمی‌آید و بیشتر برای سنجش حافظه است.

افراد ترامپ می‌دانند که او بدون بهبودی اقتصادی نمی‌تواند بر مشکلاتی که ویروس در آمریکا ایجاد کرده است، فائق آید و در انتخابات پیروز شود، به همین دلیل است که ترامپ اکنون بیش از هر زمان دیگری از بازار کار با خوش‌بینی صحبت می‌کند. از ماه مه تا ژوئن اوضاع بازار کار کمی بهتر شده است. او چند روز پیش در جلسه کاخ‌سفید پیش‌بینی کرد که اقتصاد آمریکا دوباره اوج خواهد گرفت. او گفت اقتصاد همچون یک موشک اوج خواهد گرفت. اما اقتصاددانان نظر دیگری دارند. مایکل بسکین، اقتصاددان استنفورد می‌گوید که باید یک سقوط سریع و بهبودی آرام و آهسته را انتظار کشید. بوسکین که زمانی پیش‌بینی کرده بود که ترامپ یک پیروزی آسان در پیش دارد، حالا می‌گوید عدم قطعیت‌ها بیشتر شده است. او می‌گوید که رشد سریع اقتصاد به وضعیت سلامت آمریکا بستگی دارد. در حال‌حاضر وضعیت سلامت آمریکا فاجعه است و هر روز نیز به تعداد مبتلایان این کشور افزوده می‌شود. او می‌گوید: «اقتصاد نمی‌تواند با این همه افرادی که مریض می‌شوند، بهبودی حاصل پیدا کند.» با این حال وی می‌گوید که رای‌دهندگان در حوزه اقتصاد هنوز به ترامپ بیشتر از بایدن اعتماد دارند. این فقط سناریوی اقتصادی است که می‌تواند ترامپ را نجات دهد: اگر رئیس‌جمهوری و کنگره بتوانند کمک‌های اضطراری و پرداخت‌های محرک‌گونه خود را فراتر از ماه ژوئیه تمدید کنند و اقتصاد مجددا بازگشایی شود، شانس ترامپ برای پیروزی افزایش خواهد یافت. اما بوسکین بعید می‌داند این شرایط به این زودی مهیا شود. بازار کار در ماه ژوئن با رشد ایجاد ۸/ ۴ میلیون شغلی یک رکورد شگفت‌انگیز از خود به جای گذاشت، اما هنوز ۱۵ میلیون شغل کمتر از ماه فوریه است.

دفتر بودجه کنگره که یک آژانس دو حزبی است، تخمین می‌زند که اقتصاد آمریکا تا سال ۲۰۲۸ نمی‌تواند به مشکلاتی که بیماری پاندمی به آمریکا تحمیل کرده است، به‌طور کامل فائق آید. این آژانس همچنین پیش‌بینی می‌کند که نرخ بیکاری تا ۱۱ درصد تا زمان انتخابات باقی بماند که رقمی بالا و فاجعه‌بار است و تا سال ۲۰۳۰ نیز این رقم پابرجا خواهد ماند.