احکام سنگین کارگران هفت تپه کارنامه تلخ قوه قضاییه است/ زندانی کنید، چرا برچسب امنیتی می‌زنید!

رویداد۲۴ روی کارآمدن ابراهیم رئیسی به عنوان ریاست قوه قضائیه در ابتدای امر واکنش‌های مثبت زیادی به دنبال داشت، اقدامات او باعث شد افکار عمومی از او به عنوان فردی یاد کنند که در مبارزه با فساد ب کسی تعارف ندارد؛ این تلقی با دستگیری دو نماینده مجلس به اتهام فساد اقتصادی و دستگیری معاون اجرایی حوزه ریاستِ رئیس پیشین قوه قضاییه و مدیر عامل ایران خودرو و رییس سازمان خصوصی سازی و ... بیش از پیش قوت گرفت تا از او به عنوان آغاز فصل جدیدی از انصاف در دستگاه قضا یاد شود.

 

رئیسی همچنین در سخنانش وضعیت کارگران را یاد نبرد و در دیدار با اعضای کمسیون اجتماعی مجلس و کمیسیون مشترک رسیدگی به لایحه اصلاح قانون مدیریت خدمات کشوری گفته بود کارگری که واقعا به دلیل مشکلات کارگری اعتراض می‌کند، باید مورد تقدیر قرار گیرد. هفته گذشته نیز او با حضور در جمع کارگران ناراضی در زنجان پای درد و دل آن‌ها نشست و از رئیس کل دادگستری استان زنجان خواست تا با پیگیری موضوع نسبت به حل هر چه سریع‌تر مشکلات کارگران اقدام شود. اما درست چند روز بعد از این دیدار و گفتگو ورق برگشت سعید مرتضوی در نیمه راه روزگار حبس خود در تاریخ ۱۶ شهریور از زندان آزاد و در همین روز احکام کارگران هفت تپه به آن‌ها ابلاغ شد، احکامی سنگین که براساس آن‌ها اسماعیل بخشی به ۱۴ سال و سپیده قلیان به ۱۹ سال و ۶ ماه حبس محکوم شدند، موضوعی که انتقادات بسیاری را متوجه قوه قضاییه کرد و این سوال برای همه ایجاد شده بود که چرا مجازات‌ها نامتناسب است و مثلا سعید مرتضوی هنوز دو سال زندانش را نکشیده آزاد شده یا حکم اخلالگران سکه ده یا پانزده سال بود اما برای فعالان مدنی و کسانی که به تخلفات واگذاری هفت تپه اعتراض کردند احکام سنگین صادر شده است!

 

غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی در اینباره به رویداد ۲۴ می‌گوید: در مسائل صنفی براساس قوانین اساسی کشور‌ها اگر افراد تقاضا‌های صنفی داشته و در راستای این تقاضا‌ها اقداماتی انجام دهند که برای حاکمیت ناخوشایند باشد، در جهت تنبیه این افراد آن‌ها را با حداقل مجازات تنبیه می‌کنند، زیرا این فعالیت‌ها برای منافع شخصی نیست بلکه برای منافع عمومی است.

او ادامه می‌دهد:، اما در احکام صادره برای فعالان کارگری نه تنها احکام سنگین بود، بلکه برچسب امنیت ملی نیز بر آن‌ها زده شده است که این سوال را ایجاد می‌کند که فعالیت این افراد چه مشکل امنیتی ایجاد کرده است. در این پرونده به جای برخورد با افرادی که سوءاستفاده، کلاهبرداری و اختلاس کردند، با کارگران برخورد کردند که این موضوع تبدیل به کارنامه‌ای تلخ برای قوه قضائیه شد؛ البته خوشبختانه خود آقای رئیسی متوجه این قضیه شد و شخصا دستور رسیدگی منصفانه صادر کرده است.

این نماینده مجلس دهم می‌افزاید: امیدواریم با توجه به اقدامات مثبتی که رئیسی در حال انجام آن است، تخفیف حداکثری برای مجازات در نظر گرفته شود، نه اینکه یک وصله امنیتی نیز به این افراد بزنند چراکه این حکم هیچ توجیه عقلی، منطقی و اخلاقی و اجتماعی آنهم در بازه زمانی ایام تاسوعا و عاشورا که ایام آزادیخواهی و عدالت‌خواهی است، ندارد.

ایمن آبادی با اشاره به اقدامات اولیه رئیسی در مبارزه با فساد که بسیاری را امیدوار کرد، می‌گوید: آثار مبارزه با فساد باید دیده شود و تناقض‌ها از بین برود؛ برای مثال آقای رئیسی از یک سو در سفر استانی پای درد و دل کارگران می‌نشینند و از سوی دیگر زیرمجموعه ایشان چنین آرایی صادر می‌کند بنابراین باید این تناقضات از بین برود، زیرا با این برخورد‌ها دیگر کسی جرات درد و دل و اعتراض پیدا نمی‌کند، چون هر لحظه امکان صدور رای حبس برای او وجود دارد.

این نماینده مجلس می‌گوید: آقای رئیسی باید از تصویری که هم اکنون جامعه از او ساخته بسیار مراقبت کند، زیرا اقداماتش به عنوان فصل جدید در قوه قضائیه تلقی شده است. در این شرایط هر اقدام نانسنجیده در قوه قضاییه می‌تواند سیر مبارزه با فساد را تحت الشعاع خود قرار دهد و آن تصویر ضد فساد را از بین ببرد؛ مثلا کارگران به دلیل تقاضا‌های صنفی به زندان می‌افتند، اما از سوی دیگر سعید مرتضوی که هنوز دوران حبسش به پایان نرسیده، با یک مفر قانونی آزاد می‌شود یا آنکه حسن عباسی به دلیل سخنرانی‌اش زندانی می‌شود، اما برای ادامه دادن به سخنرانی‌هایش مرخصی می‌گیرد.

ایمن آبادی می‌گوید: رئیس قوه قضائیه باید با قضاتی که مرتکب تخلف شده‌اند یا رای ناعادلانه داده‌اند برخورد کند چراکه نمی‌شود اتفاقات خوب را قبول کرد، اما در زمان اتفاقات ناخوشایند بگوییم قاضی مستقل است.

او با بیان اینکه «نمی‌گویم این کارگران مرتکب تخلف نشدند، اما جرم این افراد واقعا امنیتی نیست»، اظهار می‌کند: گاهی از کلمه امنیت سوءاستفاده می‌شود و هر وقت می‌خواهیم کسی را نابود کنیم برچسبی به او می‌زنیم که نتواند از جا برخیزد، آیا واقعا این کارگران با عوامل خارجی و منافقین و... در ارتباط بودند؟ چه کسی این حرف‌ها را باور می‌کند؟ اگر می‌خواهند به زندان ببرند این کار را انجام دهند، چرا وصله می‌زنند؟