رفیق‌دوست: در اعتراضات سال گذشته کسی با اسلحه و گلوله ماموران کشته نشد/ اگر سپاه نباشد، ایران نخواهد بود

رویداد۲۴ خلاصه  گفت‌وگوی تجارت‌نیوز با محسن رفیق‌دوست را بخوانید.

بخشی از اعتراضات سال گذشته، اعتراضات بحق مردم معترضی بود که نسبت به مسائل اقتصادی انتقاد داشتند. آن‌ها نه خرابکار بودند و نه جایی را آتش می‌زدند و نه آدم می‌کشتند؛ تنها می‌خواستند نسبت به وضعیت زندگی خود اعتراض کنند.

اما مجموعه‌ای که امروز در پاریس گرفتار هستند و مجموعه کشور‌هایی نظیر انگلیس، آلمان و فرانسه و در رأس آن‌ها آمریکا و مشوق اصلی آن‌ها یعنی رژیم صهیونیستی فوراً سوار بر موضوع مهسا‌ امینی شدند.

بعد از فروکش کردن اعتراضات و تظاهرات، نظام فوراً عده‌ای را آزاد و سپس انبوهی از منافقان و سلطنت‌طلبان را شناسایی کرد.

کسانی که صاحبان واقعی حق اعتراض بودند امروز مطالبه دارند و باید به زندگی آن‌ها از هر نظر رسیدگی شود. این افراد هم از منظر کار‌های زیربنایی و هم از منظر سفره منتظر نتایج هستند، اما  اغتشاش نمی‌کنند.

جریانی هم امروز در کشور وجود دارد که از اول انقلاب نتوانست با ما بسازد و ما هم بی‌توجه به شرایطی که در کشور وجود دارد به حال بسیاری جوان‌های بعد از انقلاب نرسیدیم؛ این طیف اگر فرصت پیدا کند اغتشاش می‌کند ولی دولت با آن‌ها برخورد می‌کند.

برخی می‌گویند ما از اساس قانون اساسی را قبول نداریم؛ اما این پذیرفتنی نیست، قانون اساسی باید مورد قبول همه باشد. اصلاحاتی که درون نظام اجرا می‌شود برای رسیدگی به وضع مردم و توجه به درخواست‌های منطقی آن‌هاست.

در جریان «اغتشاشات سال گذشته»، مجروحان نیروی انتظامی از مجروحان مردمی بیشتر بود؛ مجموعه نیروی انتظامی کشور اعتراضات را تحمل کرد و از هیچ اسلحه‌ای استفاده نکرد.

تمام کشته‌شده‌های در خیابان با تیر غیرنظامی کشته شدند و به تور کسانی افتادند که کشته می‌خواستند؛ آن‌ها به تعداد زیادی مهسا‌ امینی نیاز داشتند که ساختند.

درگذشت مهسا‌ امینی اتفاق زیبایی نبود. در مجموع با همه مماشاتی که با او شده بود همان اول که دیدند حالش خوب نیست او را به سرعت به بیمارستان بردند و مشخص شد که از نظر جسمی مشکل دارد. در مجموع دختر جوانی از دنیا رفت و مسأله تمام شده بود.

دولت در اغتشاشات سال گذشته با عطوفت با مردم برخورد کرد، اما زمانی این رفتار تغییر کرد که عده‌ای اصل نظام را هدف گرفتند.

امروز در پاریس چه خبر است؟ چرا امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، با همه قدرت به میدان آمده است؟ هر چند ما اعتراضات مردمی را حق می‌دانیم. آن‌ها خواسته‌های قانونی دارند، البته که در اعتراضات فرانسه کاملاً دیده شد که اعتراض مردم شنیده نمی‌شود و دستگیری‌ها در فرانسه از روزی ۸۰ نفر به ۵۰۰ نفر رسید. اما برخورد دولت ایران با مردم در سال گذشته منطقی بود.

جامعه امروز سه بخش است؛ یک بخش رده‌های بالا هستند که ثروت انباشته زیادی دارند و برایشان مهم نیست چه کالایی به چه قیمت است و تقریباً ۲۰ درصد جامعه را تشکیل می‌دهند.

حدود ۴۵ درصد جامعه کسانی هستند که می‌توانند خودشان را با شرایط تطبیق دهند. آن‌ها صاحب کالا هستند و به محض گران شدن کالایی، کالای خود را گران می‌کنند.

۲۵ درصد سوم را هم کارگران و کارمندان تشکیل می‌دهند که گروه حقوق‌بگیر هستند. هر کسی که دارای حقوق ثابت باشد در شرایط تورمی جامعه آزار می‌بیند و سفره او کوچک می‌شود.

امروز دولت با تمهیداتی نظیر کالابرگ الکترونیکی و افزایش یارانه و تشویق به کمک‌های مؤمنانه نهاد‌های انقلابی که تقریباً حجم بالایی را گرفته شرایط را کنترل می‌کند. اما باید به سرعت ۲۵ درصد جامعه را به تعادل برساند و حداقل زندگی را برای آنها فراهم کند و سپس باید به سراغ دسته ۴۵ درصدی برود و بر این گروه تسلط داشته باشد تا هر روز هر کالایی را گران نکنند.

در نهایت دولت باید به سراغ دسته اول بیاید و با گرفتن مالیات‌های مضاعف، ارزش‌افزوده و ثروت انباشته‌شده برای دهک‌های پایین هزینه کند.

(در پاسخ به سوال . مغز متفکر اقتصادی دولت رئیسی کیست؟)من هم مثل شما به دنبال او می‌گردم و فعلاً پاسخی برای آن پیدا نکرده‌ام.

مدتی است که با دولت جلسه ندارم. درخواست ملاقات می‌کنم، ولی شاید چون خیلی سوال دارم و در واقع «فضولی» می‌کنم، به من وقت نمی‌دهند.

کل وزن ایران در سیاست خارجی هر روز قدرتمندتر و قوی‌تر می‌شود؛ آمریکایی‌ها بار‌ها این بهانه را مطرح کردند که به دلیل استفاده حزب بعث عراق از سلاح جمعی به عراق آمده‌اند، اما این صرفاً یک بهانه بود و علت اصلی حضور آن‌ها تحکیم حضورشان در منطقه به حساب می‌آید.

زمانی که من رئیس بنیاد مستضفعان بودم، معاونت عمران ما در پاکستان برنده مزایده ساخت یک جاده شد؛ «بی‌نظیر بوتو»، نخست وزیر وقت پاکستان، به ایران آمد و مرا به پاکستان دعوت کرد تا از آن جاده بازدید کنم. وقتی با وزیر راه پاکستان برای بازدید رفتیم، خودرو را نگه داشت، پیاده شد و دیوار پادگان بزرگی را نشان داد و گفت: ما این پادگان را به آمریکایی‌ها داده‌ایم و در این پادگان دانشجویان افغانستانی را آموزش می‌دهند.

دانشجوی افغانستانی [در آن پادگان] هم یعنی طالب؛ طالبان آموزش‌دیده‌های توسط آمریکایی‌ها هستند که در خاک پاکستان آموزش دیدند. وقتی آمریکا تصمیم گرفت افغانستان را تحویل طالبانی بدهد که خودش تربیت کرده در عرض یک هفته افغانستان را به طالبان دادند.

امروز مشخص شده که القاعده هم به آمریکایی‌ها تعلق دارد.

در مورد داعش هم وقتی جورج بوش از کاخ سفید رفت و باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا شد، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه او، رسما اعلام کرد با چهار میلیارد دلار هزینه نیرویی به نام داعش در منطقه ایجاد کرده‌اند که خواسته‌هایشان را انجام دهند.

از نظر سیاست خارجی وزنه ایران بسیار بالاتر رفته است؛ وقتی غرب در جنگ بین اوکراین و روسیه کم می‌آورد به ایران تهمت می‌زند و این نشان می‌دهد ایران در مسیر ابرقدرت شدن است.

از آن گذشته، پیمان‌های منطقه‌ای بلافاصله درخواست ایران را می‌پذیرند و در ۱۳ تیرماه عضویت رسمی ایران در پیمان شانگ‌های اعلام شد.

برای پیمان بریکس، ۲۰ کشور درخواست عضویت کرده‌اند، اما به درخواست ایران به سرعت رسیدگی شد. همه این موارد ثابت می‌کند که وزن خارجی ایران روز به روز سنگین‌تر و کشور روز به روز قدرتمند‌تر می‌شود. این موضوع بر وضعیت داخل تأثیر‌گذار است.

در شرایط فعلی آمریکا فهمیده در میدان بازی عقب افتاده است. سیاست ما مطابق با سه اصلی که مقام معظم رهبری اعلام کرده‌اند، آماده‌ایم که هر زمان آن‌ها دست از زیاده‌خواهی بردارند با آن‌ها مذاکره کنیم. در نهایت من معتقدم که اتفاقاتی می‌افتد و تحریم‌ها برداشته می‌شود.

به برجام ۲۰۱۵ نیاز دارد، اما زیر بار برجام جدید نمی‌رود؛ آن زمان ما با برنامه رفتیم و همه توافق‌هایمان را انجام دادیم. ولی آن‌ها به هیچ کدام از وظایفشان عمل نکردند.

بیشتر بخوانید: معاون اول قوه قضاییه: دشمن در حال زمینه سازی برای فتنه انگیزی در شهریور ماه امسال است

ما آماده توافقیم؛ به این شرط که این بار یکی آن‌ها و یکی ما. ما دیگر صبر نمی‌کنیم که همه کار‌هایمان را انجام بدهیم و آن‌ها به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکنند. مشکلات بانکی و بیمه‌ای و همه این موارد باید برطرف شود. ایران حاضر است به برجام ۲۰۱۵ برگردد.

بخشی از مشکلات اقتصادی از تحریم نشات می‌گیرد؛ اما مشکل اصلی اقتصاد در دولتی بودن آن است. در سال ۱۳۶۰ به دعوت مرحوم فاضل هرندی، نماینده امام در هیأت‌های ۷ نفره، در جلسه‌ای که همه بزرگان جمع بودند سخنرانی کردم. همان زمان هم مشکل اقتصادی داشتیم و گفتم مشکل اقتصادی ایران کلمه‌ای پنج حرفی است؛ یعنی تولید. تولید که با این توزیع ۱۰۰ دردصد به دست مردم باشد. با این اهداف که افزایش کمیت و بهبود کیفیت و تولید برای صادرات و نوآوری در تولید بدون افزایش قیمت.

باید تأکید داشت که سپاه فقط در پیمانکاری و فروش نفت در اقتصاد دخالت دارد و در تأمین مایحتاج عمومی، واردات کالا، ساخت مسکن و … دخالتی ندارد.

به اعتقاد من فروش نفت همواره باید در اختیار دولت بماند. پیشنهاد من در مورد فروش نفت این است که دولت برای خارج شدن از تحریم نفت و مشکلات فروش آن تعداد زیادی پالایشگاه‌های ۴۰ هزار بشکه‌ای در روز را در مسیر دو سه خط لوله نفت در سرتاسر کشور به بخش خصوصی بدهد و نفت را به دلار به آن‌ها بفروشد و به آن‌ها اجازه بدهد محصولات خود را بعد از تأمین نیاز مصرف داخلی صادر کنند و دلار به دست بیاورند. مشکل نفت با این طرح حل می‌شود.

سپاه کاملاً و صرفاً نهادی نظامی است و باید گفت که اگر نبود کشور هم نبود. امام هم به این نکته اشاره کرده‌اند که امروز اگر سپاه نباشد کشور نخواهد بود.

سپاه پاسداران حق دخالت در انتخابات را ندارد. برخی بسیج را با سپاه اشتباه می‌گیرند. در صورتی که سپاه چندصدهزار نفر جمعیت دارد، اما بسیج در ایران حداقل ۲۰ میلیون نفر است.

روحانی، کارگر، استاد دانشگاه یا حتی پزشک بسیجی هم داریم. کسانی که خودشان را انقلابی نشان می‌دهند و ممکن است نماینده انتخاب کنند بسیجی‌ها هستند نه سپاهی‌ها.

امام خمینی فرمان داد سپاه در سیاست دخیل نباشد و من در آن لحظه کنار امام بودم. مقام معظم رهبری هم همین را می‌گوید. حتی ارتش هم باید سیاست را بداند، ولی در سیاست دخالت نکند، وقتی گفته می‌شود سپاه در انتخابات دخالت می‌کند اشتباه است؛ چراکه آن‌ها قطعاً نیروی ۲۰ میلیون نفری بسیج هستند.

در التهابات اخیر نقد‌هایی به سپاه و بسیج شد و گفته می‌شد کشته‌شده‌ها تا حدی به سپاه و بسیج مرتبط بودند و همین موضوع مورد بدبینی در جامعه شده است. اصلاً این موضوعات به سپاه ربطی نداشت ومردم هم چنین نظری ندارند.

طبق اخباری که به من رسیده می‌دانم که در انتخابات پیش رو فضا باز‌تر خواهد بود و رقابت‌ها شکل می‌گیرد. علاوه بر این، امکان رقابت همه گروه‌ها وجود خواهد داشت، اما برای مشارکت بیشتر مردم هم شرایط سیاسی باید باز‌تر شود و هم شرایط اقتصادی باید بهبود پیدا کند. البته اطمینان دارم که دولت در این امر موفق خواهد شد؛ چراکه دولت در حدی که روی کار آمده سرمایه اجتماعی دارد.