برای سالروز تولد ناصر حجازی/ لعنت بر سیگار، لعنت بر ما
وداع دردناک با حجازي در بهار 90 و خداحافظي غمبار با پورحيدري در پاييز 95؛ دو اتفاق تلخی که شباهت‌هاي زيادي با هم دارند. دو بزرگي که در دهه 60 کاري مي‌کردند ورزشگاه امجديه، 90 دقيقه در فرياد تماشاگران غرق شود، حالا در دهه 90 غايب هستند تا در ورزشگاه آزادي به احترامشان يک دقيقه سکوت کنند؛ يکي در 62 سالگي رفت و ديگري در 70 سالگي. يکي حالا در پنجمين سالگرد نبودش هستيم و ديگري در آستانه چهلمين روز غياب. فرقي ندارد. چه تلخ که ما در تاريخ، ورزشکاران زيادي داريم که زودتر از تصورمان از بين رفتند. هم ناصر، هم منصور در تقويم ورزشکارهاي حرفه‌اي، جوانمرگ شده‌اند. شايد فقط يک دليل براي اين وداع زودهنگام به ذهن ما برسد: سرطان؛ بيماري مهلکي که اين روزها ورزشکار، سينماگر، فقير و دارا نمي‌شناسد اما سرطان هم علتي نيست که بتوان سفر هميشگي حجازي و پورحيدري را به آن ارتباط داد. سرطان بيش از اينکه علت باشد، خود معلول است.
زمان خوبي نيست در سالروز تولد ناصرحجازي از «نقش سيگار در افزايش احتمال به ابتلا به سرطان» بنويسيم اما شايد زمان بدي نباشد که بنويسيم چرا دو ورزشکار حرفه‌اي بايد در روزهاي ميانسالي به‌خاطر مصرف بالاي سيگار به مشکل بخورند؛ دو ورزشکاري که در جواني، سمبل زندگي سالم بودند، چرا بايد در روزهاي پاياني زندگي، با آن حالت غم‌انگيز در بستر بيماري، درد را تحمل کنند؟ دو ورزشکاري که از خانواده‌دوست‌ترين فوتباليست‌ها به حساب مي‌آمدند و بي‌حاشيه‌ترين زندگي را داشتند و از محترم‌ترين چهره‌هاي تاريخ فوتبال ايران هستند، چرا بايد با ابتلا به اين بيماري‌هاي تلخ از بين بروند؟ چرا هر دو بايد پس از روزهاي اوج دوران فوتبال، در دوران بازنشستگي سراغ مرهمي بروند که اين‌طور به کابوس ما تبديل شود؟
جواب اين سؤال را شايد بتوان در سال‌هاي غمگين دهه 60 جست؛ دوراني که حجازي به‌عنوان محبوب‌ترين فوتباليست استقلال با حکمي فرافوتبالي از تيم ملي کنار گذاشته شد و منصور پورحيدري به‌عنوان سرمربي استقلال با صدها مشکل فرافوتبالي روي نيمکت بدون سرپناه ورزشگاه آزادي مي‌نشست. ما که حالا به احترام هر يک از اين بزرگان بارها يک دقيقه ساکت ايستاده‌ايم، کاش بخواهيم تا بدانيم چه بر ستاره‌هاي دهه 60 فوتبال ايران گذشته است.
ستاره‌هايي که تحصيلات دانشگاهي داشتند، مؤدب بودند، زود ازدواج کردند و سرشان با خانواده گرم شد، چرا اين‌طور بايد غمبار از ميان ما بروند؟ اين فوتبال بي‌رحم با آنها چه‌کار کرد که به سراغ مرهمي رفتند که اين‌طور ذره‌ذره ما و خودشان را آب کنند. فوتبال ايران، روايت‌هاي زيادي دارد که بايد نوشته شود. بايد نسل‌هاي بعد بفهمند که اسطوره‌هاي اين فوتبال چگونه از بين ما رفتند اما تا پيش‌ازآن ما به نيکي از نامشان ياد مي‌کنيم؛ اين‌بار به بهانه سالروز تولد ناصر حجازي در 23 آذر 1328. تولدتان مبارک گلر دوست‌داشتني و ما را ببخش که اين‌قدر بي‌رحم با شما تا کرديم.
