مشخصات تانک لئوپارد ۱ آلمان

رویداد۲۴ حسین فلاحی: تانک اصلی نبرد لئوپارد ۱ اولین تانک آلمان پس از جنگ بود که در آلمان غربی طراحی و ساخته شد. متفقین پس از تسلیم بی قید و شرط آلمان در می ۱۹۴۵ اطمینان حاصل کردند که تمامی تأسیسات تولید نظامی این کشور به طور کامل برچیده شده است؛ بنابراین آلمانی‌ها باید از صفر شروع به طراحی و ساخت تانک لئوپارد می‌کردند.

تاریخچه تانک لئوپارد ۱ آلمان

در سال ۱۹۵۵، ده سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، جمهوری فدرال آلمان اجازه یافت تا دوباره مسلح شود و به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) دعوت شد. در سال ۱۹۵۷ آلمان و فرانسه و بعداً ایتالیا توافق کردند که در طراحی و ساخت تانک اصلی نبرد با یکدیگر همکاری کنند. دو تیم طراحی در آلمان و یک تیم در فرانسه تشکیل شد. اولین نمونه‌های اولیه تانک، هر دو از تیم‌های آلمانی، برای آزمایش در سال ۱۹۶۰ آماده شدند.

در سال ۱۹۶۲ آزمایشاتی بین طرح فرانسوی، AMX-۳۰ و نمونه‌های اولیه تانک آلمانی انجام شد. سال بعد، دولت آلمان طرح شرکت آلمانی "استاندارد پنزر" که اکنون به عنوان لئوپارد شناخته می‌شود را برگزید و به مشارکت طراحی با فرانسوی‌ها پایان داد.

فرانسه AMX-۳۰ را به تولید فرستاد. ایتالیا ابتدا به فکر طراحی و ساخت تانک اصلی نبرد خود افتاد، اما سپس تصمیم گرفت تا تانک اصلی نبرد M-۶۰ آمریکایی را به عنوان جایگزینی برای تانک‌های متوسط ​​M-۴۷ خود خریداری کند.

بیشتر بخوانید: 

سلاح ضد تانک پانزرفاست 3 آلمان

سیستم دفاع هوایی اسکای رنجر آلمان

با توجه به سابقه تولید و استفاده موفق تانک آلمان، منطقی به نظر می‌رسد که تانک اصلی نبرد لئوپارد ۱ توسعه فناوری توسعه یافته برای سری تانک‌های پانتر و تایگر باشد.

طراحی تانک لئوپارد ۱

لئوپارد ۱ یک تانک اصلی نبرد از مشتقات دهه ۱۹۶۰ است. این تانک به شدت مسلح و زره پوش است. لئوپارد ۱ دارای یک بدنه معمولی است که توسط یک دیوار نسوز به یک محفظه موتور در عقب و یک محفظه خدمه به جلو تقسیم شده است. کل برجک به صورت یک تکه ریخته می‌شود.

فرمانده و توپچی در برجک سمت راست هستند. لودر در سمت چپ در برجک قرار دارد و گلوله‌ها را به دریچه اسلحه اصلی وارد می‌کند، که باز می‌شود و پوسته خالی را در صورت پس زدن به بیرون پرتاب می‌کند. راننده در جلوی بدنه در سمت راست است. مخزن را می‌توان برای استفاده در یک محیط جنگ هسته ای-بیولوژیکی-شیمیایی آب بندی و تحت فشار قرار داد.

تجهیزات اصلی تانک نبرد لئوپارد ۱

لئوپارد ۱ تانک اصلی نبرد آلمان غربی نیز توسط ارتش استرالیا، بلژیک، کانادا، یونان، ایتالیا، لیبی، هلند، نروژ و ترکیه مورد استفاده قرار گرفته است. تانک اصلی نبرد لئوپارد ۱ دارای حداکثر زره ۲.۷۵ اینچی و حداقل ۰.۳۳ اینچ در بالای بدنه است. زره برجک از ۲ اینچ در جلو تا ۲.۴ اینچ در طرفین و عقب متغیر است. مانتلت برجک که محافظت زرهی اضافی را برای جلوی برجک فراهم می‌کند نیز ۲.۴ اینچ ضخامت دارد.

موتور لئوپارد ۱

یک موتور دیزلی ۸۳۰ اسب بخاری دایملر-بنز V-۱۰ به تانک اصلی نبرد لئوپارد ۱ نسبت قدرت به وزن تقریباً برابر با  تانک اصلی نبرد AMX-۳۰ فرانسوی می‌دهد، اگرچه تانک دومی ۴.۴ تن سبک‌تر است.

لئوپارد ۱ قادر است سرعت جاده‌ای پایدار ۴۰ مایل در ساعت را داشته باشد و برد آن ۳۷۲ مایل است. موتور به گونه‌ای طراحی شده است که می‌توان آن را در مدت ۲۰ دقیقه در میدان خارج و جایگزین کرد.

تسلیحات لئوپارد ۱

تسلیحات اصلی لئوپارد، تفنگ اصلی ۱۰۵ میلی متری L/۷ بریتانیایی است که می‌تواند یک پرتابه زره پوش را با سرعتی نزدیک به ۴۵۰۰ فوت در ثانیه شلیک کند. این تانک همچنین دو مسلسل ۷.۶۲ میلی متری ناتو را حمل می‌کند که یکی کواکسیال و دیگری بر روی یک توپ در بالای برجک برای استفاده ضد هوایی نصب شده است.

مسلسل کواکسیال که در اصل برای تخمین برد اسلحه اصلی در نظر گرفته شده بود، بعداً با یک دوربین دید تفنگ نوری جایگزین شد. لئوپارد ۱A۲، مدل دوم، دارای برجک فولادی قوی‌تر، سیستم حفاظت هسته‌ای-بیولوژیکی-شیمیایی ارتقا یافته و تجهیزات تقویت‌کننده تصویر دید در شب است.

در مجموع ۶۳۲۵ تانک لئوپارد ۱ از تمام پیکربندی ها، از جمله خودرو‌های بازیابی زرهی، خودرو‌های مهندسی زرهی، لایه‌های پل، خودرو‌های ضد هوایی و خودرو‌های آموزشی ساخته شد که ۳۶۰۲ تانک تنها برای آلمان غربی ساخته شد.

مشخصات کلی تانک نبرد اصلی لئوپارد ۱

ورود به خدمت: ۱۹۶۵

کشور سازنده: جمهوری فدرال آلمان

نوع: تانک اصلی نبرد

ابعاد: طول ۷.۰۹ متر؛ عرض ۳.۲۵ متر؛ ارتفاع ۲.۶ متر

وزن رزمی: ۴۲۴۰۰ کیلوگرم مدل ۱A۴

موتور: دایملر-بنز MTU MB ۸۳۸CaM۵۰۰ ده سیلندر دیزل

تسلیحات: یک اسلحه اصلی ۱/۷، ۱۰۵ میلی متری؛ دو مسلسل ۷.۶۲ میلی متری ناتو

خدمه: ۴

سرعت: ۶۴ کیلومتر در ساعت

برد: ۶۰۰ کیلومتر