اردوغان چگونه در انتخابات پیروز شد؟
رجب طیب اردوغان از انتخابات ریاست جمهوری که با مشارکت ۶۰ میلیون نفری انجام شد، به قدرت و صلابتی بیش از گذشته خارج شده و خود را بعنوان یک رهبر بلامنازع مطرح کرد که از زمان پایان عصر سلاطین عثمانی ترکیه نظیر او را به خود ندیده بود. مبالغه نکرده ایم اگر بگوییم محبوبیت اردوغان از محبوبیت اتاتورک نیز بیشتر است.
رویداد۲۴رای الیوم نوشت: اردوغان همه مخالفانش در داخل و خارج ترکیه را ناامید کرده و ۵۳ درصد اراء را کسب کرد؛ در حالی که هفت رقیب دیگر او تنها ۴۶ درصد آراء را به دست آوردند و نتوانستند به هدف خود در مورد انتقال به دور دوم برسند.
پیروزی حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان در انتخابات و کسب ۵۳ درصد از کرسی های پارلمان توسط ائتلاف او نیز از اهمیت زیادی برخوردار است و محبوبیت بیشتری به او می دهد که می تواند با استفاده از آن، سیاست داخلی و خارجی خود را بدون هیچ مانعی اجرایی کرده و از صلاحیتهای مطلقی برخوردار باشد. نتایج این انتخابات نشان داد اردوغان یک سیاستمدار زیرک و صاحب دیدگاهی نافذ است، همانطور که از محبوبیت زیادی بهره مند است و دعوت او به اجرای انتخابات زود هنگام یک ماجراجویی حساب شده و دقیق بود.
معارضان ترک به رهبری حزب جمهوری شکست خوردند، چرا که ائتلافی ناهمگون از احزابی را در خود داشت که تنها هدف آنها نابودی اردوغان و حزب او بود. این ائتلاف هیچ برنامه واضحی نداشت، علاوه بر اینکه از وجود یک رهبر قدرتمند با کاریزمای بالا نیز محروم بودند.
تنها عامل مثبت در مورد معارضان که می توان از بین انبوه شکستهای آنها رصد کرد، دست یافتن محرم اینجه، نامزد معارض به انتخابات ریاست جمهوری، به ۳۱ درصد اراء بود، که نسبتی عالی برای او محسوب می شود و می تواند او را به رقیبی دشوار برای اردوغان در انتخابات پنج سال آینده تبدیل کند.
اردوغان به پیروزیهای خود در میدان ترکیه ادامه می دهد، از طریق صندوقهای رأی گیری، در میان خیل عظیم دشمنان در داخل و خارج، و چه بسا این دشواریها او را پایدار تر کرده و بر صلابتش بیفزاید؛ آنچه که موجب جمع شدن اغلب مردم ترکیه در حلقه حمایت از او در این مرحله سخت از تاریخ ترکیه شده است.
بزرگترین چالشی که پس از این پیروزی محوری در برابر اردوغان قرار دارد، آن است که باید :۱-بعنوان رئیس جمهور ۸۰ میلیون ترک رفتار کند، نه بعنوان رئیس حزب عدالت و توسعه، و ۲-حفظ اقدامات اقتصادی که ترکیه را در رده ۱۷ نردبان قدرتمندترین اقتصادی جهان قرار داده است.
اردوغان در اولین سخنرانی خود پس از اعلام نتایج انتخابات گفت:برنده حقیقی در این انتخابات، دموکراسی و اراده ملی است. این توصیف واقعا به جا و درست است؛ امری که اردوغان را ملزم به حفظ این دموکراسی و مظاهر آن، یعنی آزادی بیان، نشر فرهنگ تسامح و بالاخره، آزادی زندانیان سیاسی می کند...
پیروزی حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان در انتخابات و کسب ۵۳ درصد از کرسی های پارلمان توسط ائتلاف او نیز از اهمیت زیادی برخوردار است و محبوبیت بیشتری به او می دهد که می تواند با استفاده از آن، سیاست داخلی و خارجی خود را بدون هیچ مانعی اجرایی کرده و از صلاحیتهای مطلقی برخوردار باشد. نتایج این انتخابات نشان داد اردوغان یک سیاستمدار زیرک و صاحب دیدگاهی نافذ است، همانطور که از محبوبیت زیادی بهره مند است و دعوت او به اجرای انتخابات زود هنگام یک ماجراجویی حساب شده و دقیق بود.
معارضان ترک به رهبری حزب جمهوری شکست خوردند، چرا که ائتلافی ناهمگون از احزابی را در خود داشت که تنها هدف آنها نابودی اردوغان و حزب او بود. این ائتلاف هیچ برنامه واضحی نداشت، علاوه بر اینکه از وجود یک رهبر قدرتمند با کاریزمای بالا نیز محروم بودند.
تنها عامل مثبت در مورد معارضان که می توان از بین انبوه شکستهای آنها رصد کرد، دست یافتن محرم اینجه، نامزد معارض به انتخابات ریاست جمهوری، به ۳۱ درصد اراء بود، که نسبتی عالی برای او محسوب می شود و می تواند او را به رقیبی دشوار برای اردوغان در انتخابات پنج سال آینده تبدیل کند.
اردوغان به پیروزیهای خود در میدان ترکیه ادامه می دهد، از طریق صندوقهای رأی گیری، در میان خیل عظیم دشمنان در داخل و خارج، و چه بسا این دشواریها او را پایدار تر کرده و بر صلابتش بیفزاید؛ آنچه که موجب جمع شدن اغلب مردم ترکیه در حلقه حمایت از او در این مرحله سخت از تاریخ ترکیه شده است.
بزرگترین چالشی که پس از این پیروزی محوری در برابر اردوغان قرار دارد، آن است که باید :۱-بعنوان رئیس جمهور ۸۰ میلیون ترک رفتار کند، نه بعنوان رئیس حزب عدالت و توسعه، و ۲-حفظ اقدامات اقتصادی که ترکیه را در رده ۱۷ نردبان قدرتمندترین اقتصادی جهان قرار داده است.
اردوغان در اولین سخنرانی خود پس از اعلام نتایج انتخابات گفت:برنده حقیقی در این انتخابات، دموکراسی و اراده ملی است. این توصیف واقعا به جا و درست است؛ امری که اردوغان را ملزم به حفظ این دموکراسی و مظاهر آن، یعنی آزادی بیان، نشر فرهنگ تسامح و بالاخره، آزادی زندانیان سیاسی می کند...
