گرانی ارز و خداحافظی با فرصت‌های مطالعاتی/ دانشجویانی که جای هند و مالزی به ایران می‌آیند

رویداد۲۴ احسان قبول با اشاره به افزایش مداوم نرخ ارز در بازار ایران بیان کرد:در چنین شرایطی از دو منظر بایستی دیپلماسی علمی را مورد بررسی قرار داد. موضوع اول، مسئله برقراری ارتباط بین ایران و سایر کشورهاست. این برقراری ارتباط نیز در حقیقت شامل فرصت مطالعاتی اساتید، برگزاری همایش‌های بین‌المللی وخرید کالاهای آزمایشگاهی می‌شود.
وی اضافه کرد: اگر از این منظر به مسئله دیپلماسی علمی توجه کنیم، می‌توان گفت که افزایش مداوم نرخ دلار ارتباط علمی ما با سایر کشورها را مختل کرده و به طور مثال دیگر توانایی اعزام اساتید جهت فرصت مطالعاتی به دانشگاه‌های دیگر امکان پذیر نخواهد بود.
مدیر همکاری‌های علمی بین‌المللی و امور دانشجویان غیرایرانی دانشگاه فردوسی با اشاره به فرصت‌های پیش‌آمده برای دانشگاه‌ها با وجود افزایش نرخ دلار اظهار کرد: افزایش مداوم نرخ ارز فرصت‌هایی نیز برای دانشگاه ایجاد کرده است. هنگامی که ارتباط از سوی دانشگاه‌های دیگر کشورها با دانشگاه‌های ایران صورت بپذیرد، بحث ورود ارز به کشور را خواهیم داشت که در شرایط فعلی بسیار برای دانشگاه‌ها مفید فایده خواهد بود.
وی ادامه داد: در حال حاضر و با توجه به هزینه ریالی دانشجویان خارجی، هزینه‌های تحصیلی دانشجویان به ارزهای بین‌المللی بسیار کاهش یافته است. این مسئله سبب شده که دانشگاه‌های ایران نسبت به دانشگاه‌های رقیب مانند دانشگاه‌های مالزی و هند، دارای متقاضی بیشتری شود.
قبول با اشاره به مهاجرت برخی از دانشجویان افغان به ایران، تصریح کرد: بخشی از دانشجویان عراقی و افغان که ساکن کشورهای خود هستند همچنان ترجیح می‌دهند که برای تحصیل به ایران بیایند اما آن دسته از افغان‌هایی که درآمد ریالی دارند، با توجه به افت شدید ارز ریال اکنون تصمیم به مهاجرت از ایران گرفته‌اند.
مدیر همکاری‌های علمی بین‌المللی و امور دانشجویان غیرایرانی دانشگاه فردوسی با اشاره به شرایط اقتصادی دانشگاه‌های کشور خاطرنشان کرد: افزایش پذیرش دانشجویان بین‌الملل یک سیاست راهبردی و شاید تنها راه نجات دانشگاه است. اما مسائل زیرساخت‌ها مانند خوابگاه و غیره... حتی برای دانشجویان داخلی نیز دچار نقصان است. بایستی با راهبردهایی مشکلات مذکور را حل و فصل کرد.  
وی اضافه کرد: مشکلات اسکان و نظایر آن قابل حل است اما مشکل اصلی زمانی رخ خواهد داد که دانشگاه‌های محلی، منطقه‌ای و غیرانتفاعی اقدام به جذب دانشجویان خارجی کنند. چون سطح علمی دانشجویان خارجی با سطح علمی دانشجویان ایرانی بسیار متفاوت است، اگر زیرساخت‌های علمی دانشگاه‌ها به قدر کافی مناسب نباشد، ممکن است موجبات پایین آمدن شان مدرک دانشگاهی در ایران را فراهم کند.  
قبول گفت: به عقیده من در شرایط فعلی فرصت بسیار مناسبی جهت پذیرش بیشتر دانشجویان خارجی به وجود آمده است و اکنون دانشگاه‌های برتر ایران هم از نظر زیرساخت‌های فیزیکی و هم زیرساخت‌های علمی در شرایط مطلوبی به سر می‌برند.  
مدیر همکاری‌های علمی بین‌المللی و امور دانشجویان غیرایرانی دانشگاه فردوسی در خصوص شرایط دانشجویان ایرانی مایل به اعزام به خارج از کشور تصریح کرد: طبیعتا با شرایط فعلی، تحصیل دانشجویان ایرانی در خارج از کشور بسیار دشوار شده است اما این مسئله را می‌توان از دو دیدگاه مورد برسی قرار داد. دیدگاه اول، عدم اعزام دانشجویان در رشته‌هایی که دانشگاه‌های ایرانی در جایگاه مناسبی قرار دارند، است. زمانی که دانشگاه‌های ما در این رشته‌ها دانشجویانی با کیفیت علمی مناسب پرورش می‌دهند، سیاست اعزام دانشجویان صحیح نیست. در شرایط فعلی و اختصاص بودجه دولتی ممکن است که رانت و فساد نیز ایجاد شود.
وی تاکید کرد: اما در خصوص رشته‌هایی که دانشگاه‌های ایران در سطح پایین‌تر قرار دارند یا رشته‌هایی که جدید هستند، بایستی دولت با اختصاص یک ردیف بودجه به حمایت از دانشجویان بپردازد و توجه داشته باشد که هر دانشجویی پس از فراغت تحصیل به کشور بازگردد، یک علم و فناوری در سطح بین‌الملل را به کشور تزریق خواهد کرد.
قبول با اشاره به جایگاه اول دانشگاه فردوسی در پذیرش دانشجویان بین‌الملل بیان کرد: با توجه به شروع روند پذیرش دانشجویان بین‌الملل توسط سایر دانشگاه‌های سطح شهر مشهد و استان خراسان رضوی، با افزایش تعداد دانشجو روبه‌رو هستیم. دانشگاه فردوسی با توجه به سبقه و شهرت علمی خود هیچگاه استانداردهای آموزشی خود را جهت جذب دانشجوی بیشتر تغییر نخواهد داد.
وی افزود: دانشگاه فردوسی در سطح کشور بیشترین تعداد دانشجوی بین‌الملل را داراست و به دنبال افزایش دانشجویان بین‌الملل تا پایان سال به ۱۵۰۰ دانشجو هستیم. در حال حاضر دانشگاه فردوسی تعداد ۱۴۰۰ دانشجوی بین‌الملل پذیرش کرده است.
قبول در خصوص عدم تخصیص ارز دولتی به دانشگاه‌ها عنوان کرد: اگر برای نان و چای ارز دولتی اختصاص می‌دهیم یا این دسته کالاها را تحت عنوان کالای اساسی قرار می‌دهیم، بایستی دانش و فناوری را نیز کالای اساسی قلمداد کنیم. نبایستی دانش را کالای دسته‌دوم و بدون ارزش تلقی کرد. دولت بایستی از دانشگاه‌ها برای اعزام اساتید جهت فرصت مطالعاتی یا خرید کالاها و لوازم آزمایشگاهی حمایت کند.