شکستن کباده ادب آقای وزیر/ کلوخ انداز را هم دیگر جواب سنگ نیست جناب نمکی!

رویداد۲۴  به گزارش سایت جامعه ۲۴ - ادبیات مسئولان وزارت بهداشت روزبه‌روز بدتر می‌شود؛ اگر تا چند روز قبل «پفیوز» خطاب کردن منتقدان واکسیناسیون عمومی کرونا از سوی کیانوش جهانپور، مسئول روابط عمومی وزارت بهداشت و سخنگوی سازمان غذا و دارو موجب واکنش جامعه شد، اینبار خود وزیر بهداشت که ادعای فضل و ادب دارد و کباده شاعری به دوش می‌کشد در یک نشست که به صورت زنده از تلویزیون پخش شد، فحشی بدتر از مدیر روابط عمومی‌اش حواله برخی افراد می‌کند.

آغاز ماجرا

ماجرا از آنجا آغاز شد که فداحسین مالکی نماینده زاهدان در مجلس در جلسه ستاد کرونا در حضور سعید نمکی گفت که «برخی سخنان وزیر بهداشت دارای ماهیت قضایی است» که این موضوع با واکنش نمکی مواجه شد و وی خطاب به مالکی گفت: «ما را «نترسانید»، ما روی مین آمده‌ایم! من روزی که روی مین آمدم برای تکه تکه شدن آمدم».

در همین اثنا نماینده زاهدان در مجلس از وزیر بهداشت خواست در مورد اظهارنظر چند روز پیشش در مورد فوت شدن یک نفر در استان سیستان و بلوچستان، عذرخواهی کند که آقای وزیر همچنان بر آماری که اعلام کرده بود پافشاری کرد.

فداحسین مالکی نیز خطاب به وزیر بهداشت تاکید کرد که در مورد بحران کرونا، آمار غلط به وزیر ارائه شده است. وزیر بهداشت نیز در پاسخ اعلام کرد: «اگر در آن تاریخ در حوزه جنوب سیستان و بلوچستان تعداد فوتی‌ها به‌جز یک نفر باشد و رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر آمار غلط داده باشند، فردا صبح کامران کردی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر را عزل می‌کنم».

در ادامه این ماجرا مالکی در واکنش به اظهارات نمکی گفت که «اجازه نمی‌دهیم هر کسی به مردم استان توهین کند» و این اظهارات نماینده با واکنش تند وزیر بهداشت و استفاده از یک لفظ نامناسب «.. می‌خورد کسی که توهین کند» مواجه شد.

با این حال نمکی پس از این ماجرا و انتقاداتی که به وی بابت ادبیاتش شد، گفت: «من از وزیرانی نیستم که زیر بار این فشار‌ها بروم. اگر رئیسی کارش نادرست است و کارش خوب نیست به من منعکس کنند. هیچوقت ایشان (مالکی) در مورد کمبود‌ها با من حرف نزده است و اگر مکاتبه‌ای به تاریخ آن زمان، در دفتر من ثبت شده که من پاسخ نداده‌ام من گردنم را گرو می‌گذارم. هر سه بار از من درخواست تغییر رئیس دانشگاه را داشته‌اند، رئیس هم آدمی باشد که دفتر وی هماهنگ کند. من نمایندگان را با هر اعتقادی که دارند می‌ستایم، مطلقا حرف‌های من گوشه و کنایه نبود و این موضوع سوء تعبیر شد».

پزشکی که باید اسوه اخلاق باشد

این ادبیات در حالی از سوی وزیر بهداشت جمهوری اسلامی خطاب به منتقدانش بکار گرفته شد که بهداشت و درمان هر کشوری بر اساس اخلاق جهان‌شمول پزشکی بنیاد گذاشته شده است. در تاریخ ایران هم همواره پزشکانی بوده‌اند که اسوه اخلاق بوده‌اند، از ابوعلی سینا و جرجانی تا نمونه‌های متأخر آن مانند پروفسور یلدا، دکتر قریب و دکتر مزدا همه آن‌ها علاوه بر تبحری که در پزشکی داشتند بیش از هر چیزی نام و اخلاق نیکویشان موجب ماندگاری نامشان بوده است؛ چه بسیار پزشکان جوان دیگری نیز که هم‌اکنون راه آن‌ها را ادامه می‌دهند.

در میان دولتمردان پزشک در دولت‌های مختلف هم علی‌رغم عملکرد سیاسیشان کسی بدگویی یا فحاشی را سراغ ندارد. از منافی و مرندی و فاضل گرفته تا ملک‌زاده، فرهادی، پزشکیان، لنکرانی، وحید دستجردی، طریقت منفرد و قاضی‌زاده هاشمی همه این‌ها کسانی بودند که هر یک زمانی بر مسند صدارت بهداشت و درمان کشور نشستند که هر یک گرایش‌های مختلف سیاسی داشتند گاه برخی مانند قاضی‌زاده برخورد‌های تندی با دیگران داشته‌اند، اما کسی فحاشی از سوی او یا معاونانش را به یاد ندارد.

پزشکی در کلاسیک‌ترین تعریف ایرانی و اسلامی، درمانگری روح و بدن تعریف شده است بدین جهت آنان را طبیب و حکیم می‌نامند چرا که آنان پیش از داشتن دانش طبی باید از حکمت هم بهره‌مند باشد و در برخورد با بیمارش مراقب باشد چه واژه‌ای به کار می‌برد و چه رفتاری نشان می‌دهد. این موضوع نه تنها بر بالین بیمار که باید در برخورد‌های عمومی و حتی سیاسی‌اش نیز نمود پیدا کند.

طنز ماجرا آنجاست که خود نمکی پس از جنجال فحش جهانپور در توئیتر برای او نوشت: «صبوری، تاب‌آوری و خوشرویی در کردار و بهره‌گیری از واژگان نفیس و پاکیزه در گفتار، انتظار همه فرهیختگان، بزرگان و مردم شریف و نجیب و قدرشناس کشور از همه ماست».

البته دست تقدیر چنان کرد که یک هفته بعد از این نامه، خود نمکی واژه‌ای سنگین‌تر از مرئوسش را به کار ببرد.

سابقه فحاشی در میان سیاست‌مداران

به گزارش جامعه ۲۴، در میان سیاست‌مداران نیز این فحاشی‌ها و ادبیات زشت از زمان دولت احمدی نژاد و پس از انتخابات ۸۸ آغاز شد؛ از جایی که وی مردم معترض را «خس و خاشاک» خواند تا ادبیاتی نظیر «آن ممه را لولو برد»، «آب را بریز همانجا که می‌سوزد» و بعد از آن کاربرد لفظ «بزغاله» برای منتقدان.

حسن روحانی نیز بهتر از او نبود «بروید به جهنم»، «ناقص‌العقل»، «بی شناسنامه» و .. نیز توسط او به کاربرده شده است. حتی فحاشی برخی از نماینده‌های مجلس نیز از این دو نفر کمتر نبود و توهین‌های تند برخی از آنان به وزرا مانند ظریف یا صالحی از یاد کسی نمی‌رود. البته گاهی کار برخی از آنان به کتک‌کاری نیز رسیده است. هنوز زمان زیادی از سیلی یکی از نمایندگان به صورت سرباز ناجا از یاد کسی نرفته است.

عیسی کلانتری عضو دیگر کابینه روحانی نیز اگر نه با کلام که با رفتار و نحوه نشستنش در زمان مواجهه با خبرنگاران آسیب دیده حوزه محیط زیست در اثر سقوط اتوبوس، چنین رفتاری را از خود نشان داد.

گویا ادبیات فحاشی کم‌کم در حال رخنه در میان سیاست‌مداران ایرانی است، آن‌هم در شرایطی که مردم هم از کرونا رنج می‌برند و هم از مشکلات متعدد اقتصادی می‌نالند، اما نباید پاسخشان بی‌ادبی و فحاشی باشد.