میردامادی: انتخابات ۱۴۰۳ رقابتی و گامی به سوی انتخابات آزاد است
رویداد ۲۴ | محسن میردامادی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در یک رشته توییت نوشت: انتخابات فعلی برخلاف سه انتخابات گذشته، رقابتی هست که نتیجه آن از قبل تعیین نشده. این تغییر به معنای پذیرش عدم موفقیت ایده حاکمیت یکدست هست. در گذشته به این سمت رفتند که انتخابات را هرچه بسته‌تر کنند و به جای مشارکت بالای مردم، با نتیجه تضمین شده حاکمیت را یکدست کنند، با این تصور که فایده‌های چنین رویکردی بیش از هزینه‌های آن خواهد بود. نتیجه این شد که ما سه انتخابات متوالی با مشارکت زیر ۵۰٪ داشتیم. ولی نتیجه‌ای که در عمل به دست آمد این بود که هرچه انتخابات بسته‌تر شد، کارآمدی نهاد‌های انتخابی هم کمتر شد.
شاید تصور اولیه این بود که با حکومت یکدست، علیرغم هزینه‌های مهم سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن، در میان‌مدت نتایج ملموس برای مردم خواهد داشت که جبران هزینه‌ها می‌کند و از آن پس با بازگشتن اقبال مردم، انتخاباتی متعارف با درصد شرکت‌کنندگان خوبی خواهیم داشت.
ولی این تصورات محقق نشد و هر چه جلوتر آمدیم، هم مشارکت پایین‌تر آمد و هم کارآمدی کمتر شد. بعد از این تجربه‌ها و هزینه‌های گزاف آن برای کشور، آن اتاق فکر به این نتیجه رسیده که این رویکرد جواب نداده و احتمالاً در آینده هم جواب نخواهد داد و باید برای انتخابات فکر دیگری کرد؛ از این انسداد_شدید کاست و باز به سمت دعوت مردم به مشارکت در انتخابات رفت. کما اینکه سخنان مسئولین کشور هم کاملا نشان می‌دهد که دوباره بیش از انتخابات‌های گذشته و به‌خصوص بیش از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ تأکید و دعوت به مشارکت مردم هست.
عملکرد جبهه اصلاحات در سال گذشته و هماهنگی و هم‌افزایی با آقای خاتمی هم مؤثر بود. آقای خاتمی برای اولین بار در انتخابات مجلس رأی نداد و از این تصمیم که از قبل نامزد‌هایی معرفی شدند و جبهه اعلام کرد که در صورت وجود این نامزد‌ها در رقابت‌ها شرکت می‌کند حمایت کردند.
این مسأله از این جهت اهمیت داشت که معنای ضمنی آن این بود که اگر از این نامزد‌ها کسی در رقابت نباشد، ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم. برای تصمیم‌گیرندگان هم روشن بود که مشارکت قابل قبول که انتخابات اقلیتی تلقی نشود، بدون حضور آقای خاتمی در انتخابات محقق نخواهد شد.
احتمالاً گسترش و تعمیق نارضایتی‌های داخلی و آسیب‌های آن، و تهدید‌های محتمل خارجی هم درنظر گرفته شده. به خصوص که اگر در انتخابات آینده امریکا، ترامپ مجدداً انتخاب شود، مشکلات بیشتری برای کشور ما خواهد داشت؛ یا تبعات درگیری اسرائیل و فلسطینی‌ها.
با این دلایل، انتخابات فعلی با دو سه انتخابات گذشته و به طور خاص با انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ متفاوت شده. رسیدن به انتخابات آزاد
مسیری طولانی است. ولی یکی از مؤلفه‌های مهم انتخابات آزاد که رقابتی بودن انتخابات هست با حضور آقای دکترپزشکیان محقق شده، و اگر بتوانیم از این فرصت خوب استفاده کنیم و آنرا به نتیجه برسانیم، امید هست که در ادامه بتوانیم گام‌های بیشتری در جهت انتخابات آزاد برداریم. باید توجه داشته باشیم که میدان سیاست، عرصه نتایج نسبی هست و در آن نمی‌توانیم با کمال‌گرایی حرکت کنیم.
نمی‌توانیم بگوییم تا انتخابات آزاد نداشته باشیم، در انتخابات شرکت نمی‌کنیم. اگر بتوانیم یک گام هم در جهت انتخابات آزاد هم برداریم مغتنم است؛ باید از آن استفاده کنیم و سپس سعی کنیم گام‌های بعدی را هم برداریم. به هر حال این مسیر، مسیر تدریجی و گام به گام هست که نمی‌شود در آن جهش و پرش داشت و استفاده نکردن از فرصت‌های اولیه، باعث می‌شود نتوانیم به گام‌ها و نتایج بعدی برسیم. امروز
انتخابات رقابتی شده و نامزدی داریم که در
حوزه اختیارات خودش کشور را عقلانی اداره کند و به دنبال جنگ و ستیز با دنیا و تقابل با مردم کشور نباشد.
با شناختی که از گذشته نسبت به دکترپزشکیان هست و با آنچه که ایشان در طول این رقابت‌های کوتاه انتخاباتی نشان دادند، مشخص هست که به دنبال اداره کشور با روش‌های علمی و کارشناسی، و نه بدنبال جنگ و دعوا با دیگران و بی‌مهری با مردم هستند. ما باید به این شرایط جدید توجه کنیم.
کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند» جوامع متعددی را مورد مطالعه قرار می‌دهد که شرایط تاریخی مشابه یا تاریخ یکسانی داشتند، ولی برخی از آن‌ها #پیشرفت کردند و شرایط خوبی پیدا کردند درحالیکه برخی دیگر پیشرفت نداشتند و درجا زدند.
وقتی جوامع در سیر تاریخی با بزنگاه‌ها و فرصت‌های مهم تاریخی مواجه می‌شوند؛ اگر از بزنگاه‌های تاریخی خوب استفاده کنند، گامی به جلو حرکت می‌کنند و به سمت پیشرفت می‌روند؛ اما اگر نتوانند از بزنگاه‌های تاریخی پیش روی خود استفاده کنند، درجا می‌زنند یا پسرفت خواهند داشت.
این یک قاعده کلی هست که کمابیش همه جا مصداق دارد. ما در گذشته کشورمان بزنگاه‌های تاریخی مهمی داشته‌ایم: در مشروطه؛ در دهه ۱۳۲۰؛ در دوران دکتر مصدق؛ در انقلاب ۱۳۵۷؛ و همچنین در دوران اصلاحات. ولی نتوانستیم از این بزنگاه‌ها استفاده مؤثرتر کنیم؛ و یا نتوانستند تحولات تاریخی را در بزنگاه‌ها طوری مدیریت کنند که نتایج پایدارتر و دستاورد‌های مستمرتری داشته باشد و بازگشت به عقب صورت نگیرد.
به نظر می‌آید که امروز هم در یک بزنگاه مهم تاریخی هستیم و می‌توانیم در این انتخابات، شرایط جدیدی برای جامعه بوجود بیاوریم. اقلیت و اکثریت هر کدام حقوقی دارند و باید در جایگاه_خودشان از این حقوق بهرمند باشند؛ اما این مسأله امروز در ساختار کشور ما وارونه شده است.
اگر در این انتخابات، موفق شویم و آقای دکترپزشکیان رئیس جمهور شوند، عملاً زنجیره حکومت اقلیت بر اکثریت پاره می‌شود و این روال حکومت اقلیت بر اکثریت که در پنج شش سال گذشته شکل گرفته و هرچه جلوتر آمدیم تقویت شده، می‌تواند با این انتخاباتی #متوقف شود.
طبعاً این مسیر بدون دست‌انداز نیست. اقلیت که در این مدت طعم حاکمیت بر اکثریت را چشیده، همه تلاش خود را می‌کند که این اتفاق نیافتد. از استراتژی‌های مهم‌شان اینست که با حیله‌های مختلف مردم را از صندو‌های رأی دور کنند؛ چون موفقیت اقلیت تنها با مشارکت پایین امکانپذیر است.
بنابراین، با یک انتخابات رقابتی مواجه هستیم که نتیجه از قبل تعیین شده نیست و رقبای اصلی که در انتخابات هستند، دو رویکرد کاملا متفاوت با هم دارند: یک رویکرد عدم توجه به حقوق ملت هست، و یک رویکرد دیگه کاملا مدافع و متکی بر حقوق ملت هست.
این انتخابات به طور نسبی معنادار شده؛ یعنی به میزانی معنادار شده که دیگر می‌شود به عنوان گام اول در مسیر درست در آن انتخابات شرکت کرد، و پس از آن می‌توان گام‌های بعدی را هم تعریف، و برای تحقق آن‌ها تلاش کرد.
معتقدم در این انتخابات باید هر طور می‌توانیم فعالیت و تلاش کنیم که إن‌شاءلله دکترپزشکیان موفق شوند و در داخل کشور، حقوق ملت که مدت‌ها است در حاشیه قرار گرفته یا به فراموشی سپرده شده، و در خارج هم تعامل با دنیا درجهت منافع ملی و منافع مردم مجدداً رویکرد_اصلی_دولت شود.
طبق شواهد و نظرسنجی‌ها، رقابت اصلی بین آقایان دکتر پزشکیان و قالیباف هست. با توجه به این مطلب، ما برای ریاست جمهوری مُخیّر هستیم بین انتخاب یک نظامی یا یک استاد دانشگاه و متخصص که در پاکدستی و صداقت خوشنام هست و بر مدیریت علمی و کارشناسی در کشور تکیه دارد.
ما همیشه منتقد این بودیم که نظامی‌ها در امور سیاسی (داخلی و خارجی)، اقتصادی، فرهنگی، و امثال این‌ها که اموری هستند که به منتخبین مردم در دولت و مجلس مربوط می‌شوند - دخالت کنند. ولی امروز نظامی‌ها در همه این زمینه‌ها بیشترین فعالیت و دخالت را دارند.
با انتخاب یک رئیس‌جمهور نظامی، بخش اصلی امور اجرایی کشور که بخش بسیار مهم و قابل توجهی هست را هم خودمان در اختیار نظامی‌ها قرار می‌دهیم. این با هیچ منطقی سازگار نیست و تحقق آن مشکلی از مشکلات را حل نمی‌کند و شاید به مشکلات اضافه هم بکند.
به این دلایل اگر به طور نسبی و واقع‌بینانه، نه آرمان‌گرایانه، نگاه کنیم، در شرایط رقابتی فعلی و نامزد‌های حاضر، چنانچه تلاش کنیم و دکتر پزشکیان انتخاب شود، حتماً گامی مهم در جهت مطلوبتر که حرکت بسوی انتخابات آزاد هست برداشته‌ایم که برای آینده امیدوارکننده است.
امیدوارم که با تلاش همهما، بتوانیم این گاممهم را برداریم.
بزک نمیر بهار میاد 
