شهلا جاهد کیست؟

رویداد۲۴| شهلا و یا همان خدیجه جاهد، در سال ۱۳۴۸ به دنیا آمد. او همسر موقت ناصر محمدخانی بود و در سال ۱۳۸۱ به اتهام قتل لاله سحرخیزان، همسر دائم ناصر محمدخانی، به اعدام محکوم شد و در آذر ماه سال ۱۳۸۹ در زندان اوین به دار آویخته شد.

قتل لاله سحرخیزان در تاریخ ۱۷ مهرماه سال ۱۳۸۱ اتفاق افتاد، زمانی که او در حال فرستادن فرزندانش به مدرسه بود و همسرش، ناصر محمدخانی، به همراه تیم پرسپولیس در اردو بود.

شهلا جاهد در آبان ماه سال ۱۳۸۱ به جرم قتل لاله سحرخیزان دستگیر شد. او پس از یازده ماه در اداره آگاهی تهران اتهام قتل لاله سحرخیزان را پذیرفت.

چگونگی آشنایی ناصر محمدخانی و شهلا جاهد

در یکی از نقاط تهران، حمید درخشان، یکی از فوتبالیست‌های معروف کشور، با شهلا جاهد روبه‌رو می‌شود. شهلا با اعلام این موضوع که آشنای ناصر محمدخانی است، شماره تلفن خود را به حمید درخشان می‌دهد تا او آن را به ناصر محمدخانی بدهد.

در آغاز، حمید درخشان فرصت مناسبی برای اشتراک گذاشتن شماره را نداشت یا تمایلی به انجام آن نشان نداد. اما پس از اینکه همسرش شماره را در جیبش پیدا کرد، در نهایت آن را به ناصر محمدخانی داد، بدون آگاهی از اینکه آن زن هیچ ارتباطی با ناصر ندارد و صرفاً یک هوادار عاشق بوده است.

ابهامات پرونده قتل لاله

قتل لاله سحرخیزان پرونده‌ای با ابهامات فراوان بود که موجب طولانی شدن روند رسیدگی به آن شد. این ابهامات به‌گونه‌ای بود که آقای شاهرودی، ریاست قوه قضائیه، عدم انطباق احکام دادگاه با شرایط شرعی را مشاهده کرد و بارها پرونده را برای بررسی مجدد به شعب دیگر ارجاع داد.

بیشتر بخوانید: مهدی پورباقی کیست؟| راوی پادکست جنایی آخرین شاهد که همسرش را مثله کرد

پیش از مشخص شدن ماهیت دقیق پرونده قتل شهلا جاهد، رسانه‌ها بدون داشتن اطلاعات کامل، به وی به‌عنوان قاتل لاله سحرخیزان اشاره کردند. این موضوع تأثیر متفاوتی در ذهنیت عموم مردم داشت.

با توجه به اینکه شهلا به‌عنوان متهم در پرونده حضور داشت، در رسانه‌ها نباید از عنوان قاتل برای نام او استفاده می‌شد و باید از عبارات متهم به قتل یا مظنون به قتل استفاده می‌کردند.

همچنین، یک ایراد دیگر این بود که در آن زمان، دادسرا حذف شده بود و یک قاضی به طور هم‌زمان به‌عنوان قاضی تعقیب و قاضی صدور حکم در پرونده مشغول بود.

پرونده قتل شهلا جاهد

مسئله معرفی شهلا بعنوان قاتل باعث شد قاضی خودش به تحقیق و بررسی پرداخته و شهلا را در رسانه‌ها به‌عنوان مظنون معرفی کند. رأی نهایی قاضی مشکلاتی را به وجود آورد که با نظم قانونی منطبق نبود.

یکی از موارد دیگری که ایراد محسوب می‌شود، حضور دو کودک زیر پانزده سال در دادگاه بود که منجر به ناامیدی و برانگیخته شدن احساسات حاضرین و حتی قاضی شد. این اقدام خلاف قوانین بود.

نقد دیگر درباره پخش فیلم بازسازی صحنه جرم توسط شهلا بود. این اقدام از جنبه‌های اخلاقی و حقوقی قابل‌قبولی برخوردار نبود، زیرا حضور کودکان به‌عنوان ناظران آن صحنه نامناسب بود.

اعترافات شهلا جاهد درباره قتل

شهلا جاهد بارها اظهار کرد که او قاتل است، اما قتل چه کسی؟ او ادعا کرد که قاتل فرزند خودش است؛ گویا شهلا جاهد فرزندی از آقای ناصر محمدخانی داشته و فرزند خود را سقط کرده است. او تأکید داشت که اگر به قتلی اعتراف کرده، تحت فشار و شکنجه بوده است.

در ابتدای ماجرا، شهلا جاهد ادعا و انکار کرده بود. این نگرانی‌ها و موضع‌گیری‌ها تا زمانی ادامه داشت که آقای ناصر محمدخانی درخواست ملاقات خصوصی با او کرد.

پس از این ملاقات، اظهارات شهلا جاهد تغییر مسیر داد و حتی به بازسازی صحنه جرم هم پرداخت، اما او بعدها بیان کرد که این تغییرات و اظهارات به دلیل فشار و تأثیر ناصر محمدخانی و عشقی که به او داشته است، بوده‌اند.

با توجه به بررسی و مطالعه دقیق پرونده و شنیدن اظهارات همه افراد مرتبط، ممکن است وجود شخص ثالثی در این پرونده موردنظر باشد که نشان‌دهنده این است که شهلا جاهد اصلاً قاتل نبوده است.

فرضیات معاونت وجود دارد. بااین‌حال، فرایند بازسازی صحنه جرم، تخریب و از بین بردن بسیاری از دلایل و ادله موجود که ممکن بود کمک کنند تا قاتل واقعی شناسایی شود وجود داشت.

همه اینها نشان می‌دهد که اظهارات مبهم شهلا جاهد، ناسازگار با واقعیت است. همچنین وجود یک حوله خیس که شاید نشانه حمام رفتن قاتل و خشک شدن او باشد، می‌توان برداشت کرد که وضعیت واقعی پرونده ممکن است متفاوت باشد.

نگاه رئیس قوه قضائیه بعدی تفاوت داشت و تمرکز بیشتری بر خدمت به نهادهای امنیتی داشت، تا استفاده از صلاحیت‌ها و اختیارات خود برای اجرای عدالت.

به عبارت دیگر، ایشان استقلال تصمیم‌گیری نداشتند و به نظر می‌رسد صدور حکم اعدام شهلا جاهد بیشتر تحت تأثیر دستورات نهادهای امنیتی و اطلاعاتی آن زمان بوده، تا نتیجه تحقیقات و بررسی‌های قانونی مرتبط با پرونده.

سریال گناه فرشته و ارتباط آن با شهلا جاهد

سریال گناه فرشته که به ارجاع به حوادث واقعی سعی کرده بود، دیده شود، ارجاعی نیز به پرونده شهلا جاهد داشت. پردیس پور عابدینی بازیگر با اشاره به اینکه این دادگاه برایش غم انگیز خوانده، به بازبینی یک لحظه خاص در این دادگاه پرداخت.

همسر تازه ناصر محمدخانی درباره شهلا چه گفت؟

سپیده فکوری، ۳۸ ساله، نقاش و همسر تازه «ناصر محمدخانی» فوتبالیست پیشکسوت تیم ملی و پرسپولیس در باره زندگی با محمدخانی گفت‌وگویی با ایران ورزشی انجام داده است. در بخشی از این گزارش آمده است: تصمیم به ازدواج با مردی که یک زنش به قتل رسیده، همسر دیگرش قاتل بوده، خانواده زن سومش او را دزدیدند و ... اصلا کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد.

فکوری اما نظر دیگری در این باره دارد: «من می‌دانستم که ناصر حتی یک درصد هم در ماجراهای پیش آمده برای ازدواج‌های قبلی‌اش مقصر نیست. یکی از فامیل‌های خیلی نزدیکم که قاضی دادگستری بود، همان زمان برایم توضیح داد که ناصر مقصر نبوده و در قتل خدابیامرز لاله هیچ نقشی نداشته است. تنها تقصیر ناصر این بود که ازدواج موقت کرده بود. افرادی امثال شهلا دنبال آدم‌های با آبرو هستند تا زندگی‌شان را به هم بریزند و خراب کنند. من مطمئن هستم اگر ناصرخان لاله را آن‌قدر دوست نمی‌داشت، لاله هیچ‌وقت کشته نمی شد. اگر او به خواسته‌های خانم جاهد تن می‌داد، هیچ وقت لاله کشته نمی شد. البته و به خاطر بزرگ بودن اسم ناصرخان، در این ماجرا بعضی رسانه‌ها شیطنت کردند، وگرنه مثل این قتل‌ها، روزی چندین مورد در کشور اتفاق می‌افتد و هیچ فردی خبردار هم نمی‌شود اما به خاطر اسم و رسم ناصر، بعضی مجلات به ماجرا برای فروش بیشتر دامن زدند.

او ادامه داد: تا جایی که من ناصر را می‌شناسم، او نمی‌تواند یک مورچه را زیر پایش له کند، حتی وقتی می‌خواهم یک مگس را بکشم می‌گوید که لطفا پنجره را باز کن تا برود بیرون. همه آن‌هایی که در این سال‌ها به ناصر تهمت زدند یا آن‌هایی که فیلم زندگی ناصر را به دروغ ثبت کردند، مدیون ناصر و خانواده مرحوم سحرخیزان هستند.

همسر ستاره سابق پرسپولیس گفت: از نظر من، ناصر عاشق لاله بود و شهلا پرستو بود.

وکیل شهلا جاهد: معتقدم «شهلا» قاتل اصلی نبود

شهلا همواره این مسئله را انکار می‎کرد و من جزئیات اتفاق را در پرونده مطالعه کردم و شهلا به جرات می‌گفت من مرتکب این قتل نشده‌ام. آخرین اظهارات وی نیز در همین رابطه بود، شهلا می‌گفت که اگر 10 بار دیگر نیز من را به آگاهی بفرستند، آنجا به قتل 200 نفر اعتراف می‌کردم. شرایط باید مناسب باشد وگرنه من ناگزیر قتل‌های دیگر را در آگاهی به گردن می‌گیرم و این اظهارات وی بود و تا آخرین لحظات هم عنوان می‌کرد.