علاقه عجیب دلواپسان به شنیدن جمله «من اشتباه کردم»

هر چند با توضیح رییس مجلس درباره مطالب نقل شده از وزیر خارجه بسیاری از ابهامات، رفع شده اما همچنان می توان از اقدام کریمی قدوسی به رفتارشناسی اصول گرایان رادیکال پرداخت.

 ماجرا از این قرار بود که نماینده اصول گرا و ضد برجام از جواد ظریف نقل کرد: « من اعتراف می کنم که اشتباه کردم که به حرف جان کری وزیر خارجه آمریکا اعتماد کردم.» البته اصل صحبت ظریف درباره تمدید تحریم های داماتو بوده نه کلیت برجام.

جدای این که اگر واقعا چنین سخنی گفته بود نیز به تصریح رییس مجلس محرمانه بوده و بر این اساس صحبت های جلسه محرمانه و درون ساختاری را نباید در کوی و برزن مطرح می کرد و سوای این که به گفته نمایندگانی دیگر مقدمه و مؤخره صحبت های وزیر خارجه حذف و به صورت گزینشی نقل شده چند نکته کمتر گفته شده را می توان یادآور شد:

1-بخش رادیکال اصول گرایان از بحران اخلاقی رنج می برد و به همین خاطر داعیه های اخلاقی آنان به چالش کشیده شده است.

موج سنگینی که در پی اتهاماتی علیه یک قاری در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی درگرفت واکنشی به همین ناهمخوانی ادعاها و عالم واقعیت بود در حالی که در هر صنفی امکان خطا و وجود خاطی وجود دارد و کافی بود همین نکته را یادآوری کنند ولی به خاطر روحیه تمامیت خواهی ترجیح دادند اعلام برائت نکنند.

2-دلواپسان و رادیکال ها علاقه وافری دارند تا از کسانی که نمی پسندند اعتراف بگیرند و از زبان آنان بگویند «اشتباه کردم.»

این همه ذوق به خاطر نقل قول ناقص از جواد ظریف را می توان به خاطر همین عبارت نیز دانست. از نگاه اینان همه اشتباه می کنند جز خودشان.

همه بر سَبیل خطا  می روند و گمراه اند و تنها اینها راه درست را طی می کنند. وقتی رسانه ها و نشریات این طیف را بررسی می کنی بیش از هر واژه ای با این کلمات رو به رو می شوی: اعتراف، اشتباه. بر این اساس می توان گفت منتقدان در این گونه جلسات نمی خواهند قانع شوند می خواهند گافی پیدا کنند تا روی آن مانور دهند یا نکته ای را تعمیم دهند.

3- ما هم می گوییم ظریف اشتباه کرد! اما نه بر سر این که اعتماد کرد یا نکرد. چون هم هدف جان کری از مذاکره مشخص بود و هم هدف ظریف. کری آمده بود تا یک کشور دیگر به قدرت هسته ای بدل نشود و ظریف رفته بود تا قدرت بالقوه را تثبیت کند و درباره بالفعل اطمینان دهد که ایران در پی غنی سازی با درصد بالا نیست تا نگران تولید سلاح باشند و تحریم ها را هم بردارند.

 اشتباه ظریف در داخل اتفاق افتاد. چون خیلی از جلسات ولو نام محرمانه داشته باشند در واقع کسانی اطلاعات را بیرون می دهند و نشتی دارد.

 از آقای ناطق نوری هم جایی نقل شده بود که علت اصلی امتناع از شرکت در جلسات جامعه روحانیت این نیست که قهر کرده یا توقع داشته بعد از سخنان احمدی نژاد موضع بگیرند بلکه بیشتر به این خاطر بوده که مرحوم شیخ جعفر شجونی پاره ای از مباحثات درون جلسات شورای مرکزی را رسانه ای می کرده است.

ظریف اشتباه کرد چون نباید جلسه را غیر رسانه ای می دانست و جا دارد به آنها یادآوری کند مسؤولان قبلی تیم مذاکرات هسته ای گاه از ابتدا تا انتها یک بار هم به مجلس گزارش ندادند.

درست است که آنان دبیر شورای عالی امنیت ملی بودند نه وزیران رأی اعتماد گرفته از مجلس اما ظریف نیز ناگزیر نیست هر آنچه را که می داند و در ذهن دارد بگوید و از این پس او دیگر صراحت گذشته را به خرج نخواهد داد.

مادام که اصول گرایان بیش از تلاش برای جلب نظر مردم اصرار دارند از این و آن اعتراف بگیرند اشتباه کرده اند در بر همین پاشنه می چرخد. 
 
  این همه علاقه به تحقیر و اعتراف گیری و اصرار بر این که کسی یا کسانی بگویند «اشتباه کردیم» از کجا ناشی می شود که وزیر و غیر وزیر و جلسه محرمانه و غیر محرمانه نمی شناسد؟

  حیف است کسانی مصداق این شعر اخوان ثالث باشند که: « از هر چه جُستنی است نجویند غیر عیب / وز هر چه خوردنی است فقط غبطه می خورند...»