دروغ بگویید اما وقیح نباشید!

رویداد۲۴- 23 دی ماه روز تاریخی برای نظام جمهوری اسلامی ایران است. روزی که پس از نزدیک به 38 سال اعمال محدودیت و تحریم، نخستین هواپیمای نو خریداری شده، وارد حریم هوایی کشور شد تا به ناوگان پیر و فرسوده ایران ملحق شود.

فرود نخستین هواپیمای خریداری شده از ایرباس بر باند فرودگاه مهرآباد تهران به دلایل مختلف حائز اهمیت است. نخست آنکه پس از نزدیک به 4 دهه جمهوری اسلامی این اجازه و امکان را پیدا کرد تا هواپیمای جدیدی را خریداری کند.

دومین دلیل اهمیت ورود این هواپیما خرید بدون واسطه آن بود. در سال‎های گذشته فارغ از آنکه ایران اجازه خرید هواپیماهایی نو را نداشت، بدون واسطه هم نمی‎توانست اقدام به خرید هواپیمایی دست دوم بکند که بر این اساس هزینه خرید یک هواپیمای دست دوم گاه از خرید یک هواپیمای نو نیز گران‎تر تمام می‎شد.

سومین و مهمترین دلیل در رابطه با این روز تاریخی، تثبیت کارآمدی توافق هسته‎ای ایران و گروه 1+5 موسم به «برجام» است که به واسطه آن مهر تاییدی بر پایان نزدیک به 4 دهه تحریم‎های ظالمانه و ناجوانمردانه علیه مردم ایران زده شد؛ تحریم‎هایی که در پی آن نه تنها جان بسیاری از مردم ایران با تهدید جدی روبرو شده بود بلکه در سال‎های گذشته نیز بر اثر فرسودگی ناوگان حمل و نقل هوایی کشورمان، صدها تن از مردم کشورمان جان خود را از دست دادند.

بر این اساس باید برای ثبت این پیروزی تاریخی که حاصل پایداری و مقاومت مردم ایران بود، شادی و پایکوبی کرد و پیش پای هواپیمای تازه رسیده گل افشانی کرد. هر چند این اقدام در میان کشورهایی توسعه یافته نیز امری معمول است و معمولا ایرلاین‎هایی بین‎الملل هر بار طی مراسمی ویژه، ورود هواپیمایی جدید را جشن می‎گیرند.

با این حال با وجود آنکه روز پنجشنبه مردم ایران در شبکه‎های اجتماعی شادمانی خود از پایان 4 دهه تحریم را ابراز کردند، جریان شکست خورده از مردم در جریان انتخابات‎های گذشته که اکنون بدون کوچکترین تردیدی آن‎ها را باید «کاسبان تحریم» نامید، نتوانستند عصبانیت خود را از این موفقیت بزرگ پنهان کنند.

کاسبان تحریم که در سال‎های گذشته - روزهایی که کمر مردم ایران زیر بار تحریم و فشار اقتصادی در حال خم شدن بود و هر روز سفره شان کوچک و کوچک‎تر می‎شد- در حال پر کردن جیب‎های خود از واسطه‎گری به اسم دور زدن تحریم‎ها بودند باید هم برای بسته شدن مسیر دست‎اندازی به بیت‎المال عصبانی باشند و به جای همراهی با شادی مردم، این اتفاق را سخره بگیرند و کارتون‎های کودکانه را در وصف این واقعه تاریخی به روی جلد رسانه‎های خود بنشانند.

این جریان موسوم به دلواپسان شاید به همین دلیل از ابتدای آغاز دور تازه مذاکرات هسته‎ای میان ایران و گروه 1+5 برای پایان دادن به بیش از یک دهه مناقشه حول محور برنامه هسته‎ای کشورمان هر بار به بهانه‎ای در مسیر حرکت مذاکره‎کنندگان سنگ‎اندازی کردند تا مانع از حصول این توافق شوند.

در همین حال در جریان مذاکرات با تاکید بر عدم اعتماد به طرف‎های مقابل مدعی می‎شدند که گروه 1+5 ایران را به بازی گرفته است و حاضر نیست پای توافق با ایران را امضا کند که البته کرد و حتی برای محکم‎کاری هم که شده، برجام را با اصرار ایران به شورای امنیت برد تا به یک سند بین المللی مستند غیرقابل عقب‎نشینی تبدیل کند.

با این وجود دلواپسان خود را از تک و تا نینداختند و در ادامه دروغ‎پردازی‎های خود، برجام را «هیچ» نامیدند. آن هم توافقی که به واسطه آن نه تنها حق فعالیت‎های هسته‎ای ایران برای نخستین بار به رسمیت شناخته شد بلکه از یک سو به سناریو سياسي و امنيتي‎سازي برنامه هسته‎اي ايران به عنوان بخش اصلي پروژه بزرگ «ايران هراسي» پایان داد و از سوی دیگر محدودیت‎های ناشی از این فعالیت‎های هسته‎ای را متوقف کرد.  

برجامی «هیچ» دانسته شد که به مدد آن، تحريم‎هاي مالي، بانكي و اقتصادي متوقف شد و فروش نفت ایران که نزدیک به صفر شده بود را نه تنها به دوران قبل از تحریم‎ها برگرداند بلکه از آن هم پیشی گرفت.

توافقی را هیچ خواندند که مسیر مراودات سیاسی و اقتصادی ایران در جهان را باز کرد و با دور کردن سایه جنگ، کشور را از انزوای بین‎المللی خارج کرد و دست آخر نیز بر پایه آن به ایران اجازه داده شد که برای نخستین بار پس از 4 دهه هواپیمایی نو را به ناوگان هوایی خود اضافه کند تا بیش از این جان شهروندانش با هواپیماهای فرسوده و دسته دوم روسی به خطر نیفتد.

با این حال دلواپسان یا کاسبان تحریم به جای پایان دادن به فریبکاری های خود در طول این سال‎ها به دلیل آنکه نخست سهمی از این توافق نداشتند و بعد مسیر دست اندازی هایشان به بیت المال مسدود شده است، حاضر نیستند اعتراف کنند که هیچ خواندن برجام دروغی بیش نبوده است.

ورود هواپیمای نو را در حالی به سخره گرفته‎اند که گویی در دوران حاکمیت یک دست اصولگرایان که کشور و نظام جمهوری اسلامی بدون ترمز با سرعت هر چه تمام‎تر به سقوط نزدیک می‎شد، برای جان مردم ارزشی قائل بودند و در راستای پاسخ به یکی از حقوقشان، هر روز هواپیمای نو وارد کشور می‎کردند.  

 

مراسم ویژه استقبال از هواپیمای جدید را تحقیر‎آمیز خوانده‎اند در حالی که فراموش کرده‎اند دورانی که هر روز با کاهش سطح روابط سیاسی، اقتصادی، تجاری کشورمان و محدود شدن آن به کشورهایی همچون جیبوتی، دماغه سبز و... ایران و مردم ایران را تحقیر می‎کردند.

آقایان! دروغ می‎گویید بگویید که شما می‎دانید و خدایتان، اما لااقل برای وقاحت خود حد و مرزی تعیین کنید تا مردم تکلیف‌شان با شما مشخص شود.