آیا زیارت سعید مرتضوی قبول است؟

خبر خروج سعید مرتضوی از کشور با پروازی از فرودگاه امام خمینی (ره) به‌سوی نجف اشرف آن‌هم بسان یک مسافر عادی برای سوگواری و زیارت در ایام منتهی به عزاداری‌های اربعین سالار شهدا (ع) ناخودآگاه نگارنده را به یاد خطبه امام حسین (ع) در شب عاشورا انداخت که به یارانشان فرمودند: «هرکس به مردم بدهکاری یا حق‌الناسی بر گردن دارد، اول برود آن را ادا کند، سپس بیاید مرا را یاری کند».

باری؛ پرونده متهمی با چندین اتهام ریزودرشت در پروسه دادرسی قرار دارد و به‌تبع آن مهر ممنوع‌الخروجی نیز به گذرنامه‌اش خورده است، حال چطور می‌شود که این فرد به‌راحتی یک آب خوردن از کشور خارج شود الله‌اعلم! آن‌هم در با توجه به سابقه ناخوشایند خروج از کشور توسط دیگر متهمانی چون «محمود رضا خاوری» که کماکان با کوله باری از سؤال‌های بی‌پاسخ در سفرند! لابد صلاح مملکت خویش کماکان خسروان دانند و بس؛ اما روی سخن حقیر در این جریده بحث دیگری است، می‌خواهم بدانم سعید خان مرتضوی که گویی خواب‌نما شده و به‌جای پاسخگویی در محضر عدالت بابی قانونی محض و ظاهری عوام‌فریبانه رخت زوار به تن کرده آیا قبل از حرکت به‌سوی نجف و احتمالاً بعدازآن کربلا آداب سفرهای زیارتی را هم به‌جای آورده است؟ در این آداب یکی از سفارش‌های مهم به زائران به هنگام رفتن به بارگاه ائمه اطهار (ع) آن است که ابتدا باید از مردم حلالیت طلبید خاصه آنانی که در حقشان ناحق کرده‌ایم، به‌راستی این قاضی مخلوع به یاد داشتند نخست باید از خانواده قربانیان بازداشتگاه کهریزک حلالیت بگیرند و سپس عزم سفر کنند؟