تاریخ انتشار: ۱۳:۵۹ - ۲۱ فروردين ۱۳۹۵

ایران پژوه برجسته درگذشت

دکتر منوچهر ستوده - ایران پژوه نام‌ دار– جمعه شب در 103 سالگی در بیمارستان طالقانی چالوس درگذشت.
رویداد24- دکتر منوچهر ستوده - ایران پژوه نام‌ دار– جمعه شب در 103 سالگی در بیمارستان طالقانی چالوس درگذشت.

هر چند این چهره شاخص فرهنگ و ادبیات و ایران شناسی بیش از 100 سال زیست اما چنان به نماد ایران پژوهی بدل شده بود که درگذشت او دوستداران این سرزمین را بسیارمتاسف کرده است.

چهار سال پیش و در دوم خرداد 1390 فصل نامه بخارا «شب منوچهر ستوده» را برگزار کرد و شماره تیر 92 را به جشن نامه یکصد سالگی او اختصاص داد.

دامنه پژوهش های ایران شناسی منوچهر ستوده چنان گسترده بوده بود که نزدیک ترین دوست و همکار او - ایرج افشار- جلد پانزدهم پژوهش های ایران شناسی - نامواره دکتر محمود افشار- را با عنوان «ستوده نامه» - منتشر کرد.

منوچهر ستوده که شامگاه 20 فروردین 1395 درگذشت روز 28 تیر 1292 در تهران متولد شد. او ایران شناس، جغرافی دان و استاد دانشگاه تهران بود و از تألیفات وی می توان به 52 جلد کتاب و 286 مقاله اشاره کرد.

شماری از آثار او از این قرار است: جغرافیای تاریخی شمیران، سفر نامه گیلان ناصر الدین شاه قاجار، تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، قلاع اسماعیلیه در رشته کوه هخای البرز، تاریخ گیلان و دیلمستان و آثار و بناهای تاریخی گیلان و مازندران و گلستان.

پیکر استاد ستوده فردا یکشنبه 22 فروردین از محل بیمارستان طالقانی چالوس به سمت قبرستان تازه آباد سلمان شهر (‌متل قو) تشییع 
 می‌شود و در کنار دوست و همکارشان - دکتر صادق کیا- به خاک سپرده خواهد شد. 

 مراسم یادبود ایران پزوه فقید نیز چهارشنبه این هفته  25 فروردین 1395 در کانون زبان فارسی در موقوفات دکتر محمود افشار برگزار می شود.  
 
  ستوده شعر هم می سرود و گزاف نیست اگر ادعا کنیم سروده زیر- مربوط به سال ها پیش از این-  نه از سر اغراق های شاعرانه یا زاده خیال که آیینه تمام نمای زندگی اوست:
 
خون است دلم برای ایران
 جان و تن من فدای ایران

بهتر ز هزار گونه آوای
 در گوش دلم نوای ایران

خوش تر ز صفای باغ ایران
 من را به نظر صفای ایران

همچون دم عیسای مسیحا
 جان بخش بود هوای ایران

افسوس ز ظلم روس منکوس
 تشدید شده عزای ایران

وان دشمن وحشی ستمکار
 برده است همه غذای ایران

وین تفرقه و نفاق اشرار
 خسته دل با صفای ایران

گشته است کنون بسی غم افزا
 آن ساحت غم زدای ایران

اینک که وطن شدست بیمار
 دانی چه دهد شفای ایران

یک رنگی ملت است و دولت
 داروی شفای زای ایران

ایران عزیز را خدایی است
 امید کند خدای ایران

از چشم بد شریر حفظش
 تا بیش شود بهای ایران

تا مسکن اجنبی است کشور
 حاصل نشود رضای ایران

زیبد که ستوده وار گویی
 خون است دلم برای ایران
برچسب ها: درگذشت
نظرات شما