از بداخلاقی سیاسی بدخیم تا اخلاق ناب سیاسی

اخلاق از جمله اسامی معنایی است که بروز و ظهور آن در هر جامعه ای به ثبات و امنیت بنیاد آن جامعه کمک شایانی می کند . در کاتنون گرم خانواده اصلترین عامل گرمی خانواده وجود اخلاق رشدیافته در خاواده است وگرنه گرمی آن به زودی به سردی می گراید. حال دایره یک خانواده را بزرگتر کنید و آن را به مردم یک توده، روستا، شهر، استان و کشور تعمیم دهید. اگر این خانواده بزرگ که در دنیای سیاست از آ به عنوان جامعه یاد می شود دارای اخلاق تکوینی باشد همانا جامعه مسیر صحیح و سالم و با ثبات را  در پیش رو خواهد داشت و شهروندان آن شاهد شکوفایی و ظهور مدینه فاضله ای خواهند بود که همواره تجلی آن را آرزو می کردند. شکل گیری چنین جامعه ای که در این سطح از پیشرفت و توسعه باشد ماحصل رفتار صحیح و پرتلاش حاکمان و اعتماد بین آنان و مردم سرزمنیشان و حصول چنین نتیجه مبارکی می باشد.
بدیهی است شاکله اخلاق مردم جامعه در اثر اخلاق سران جامعه ساخته شده است. هر قدرکه سران جامعه در رفتار سیاسی و حکمرانی و کشورداری از اخلاق ارجحی برخوردار باشند به همان میزان جامعه نیز از سلامت رفتاری فزایندده ای برخوردار است.
نقطه مقابل آن و بداخلاقی های پیچ در پیچ توده جامعه که گاها زنگ خطر انحطاط اخلاقی را به صدا در می آورد جایی است که ما شاهد بدرفتاری و بداخلاقی سیاسی بین دولتمردان و کشورداران یک حکومت هستیم. این مساله در دهه گذشته بیشتر از هر وقت دیگر در کشورمان نخ نما شده بود.
دروغ گویی، اتهام ناروا، رجزخوانی های خارج از عرف سیاسی و دیپلماتیک، ادبیات سخیف نزد مردان دیپلمات و رسواسازی های شعاری، بگم بگم های غیر اخلاقی و ... نمونه ای واضح از خارج شدن لباس اخلاق از تن دولتمردانی بود که سعی داشتند با خودبرتر بینی و رفتار پوپولیزم خود را حق و محق نشان دهند. رفتاری که حکایت از یک بداخلاقی سیاسی از نوع بدخیم داشت.
این رفتار که حداقل دوره ای 8 ساله را بطور رسمی میزبانی می کرد خودبخود در جامعه تاثیر خود را نمایان ساخته بود. پرخاشگری بی حد و حصر، بداخلاقی های کاری و الگوپذیری از بگم بگم های سیاسی در کف جامعه و بروز آن در پهنه گفتمان ها و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و ... چنان شد که حجامعه در میان ابتلا به تحریم اقتصادی (که خود محصول بخشی از بداخلاقی های سیاسی بین المللی بود) به حدی از سقوط بداخلاقی برسد که انحطاط و ابتذال اخلاقی را در توده مردم بیش از هر زمان دیگر شاهد باشیم.
انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و 96 و پیروزی روحانی، مهمترین دستاوردش در صحنه سیاست و بدنبال آن اجتماع، دور کردن و برائت از انخطاط و ابتذال اخلاق سیاسی بود. این اعلام برائت ابتدا در رفتار عملی دولتمردان به منصه ظهور نشست.
صداقت و راستگویی، بکابردن ادبیات صحیح و در شان ملت ایران با ملت ایران و با جهان، آرامش در اخلاق سیاسی و به ددنبال آن آرامش در سطح جامعه را به بار آورد و ایران را از یک بداخلاقی  از نوع بدخیم نجات و به یک محمل و الگوی اخلاق ناب سیاسی بدل گردید.
و اینک کشور ایران با عزت و غرور ملی در نزد جهانیان با اصلاح الگوی اخلاق سیاسی و مدنی، تمدن و فرهنگ اصیل و اسلامی خود را به جهانیان عرضه می کند.
این همان حلقه مفقوده ای است که در تعاملات جهانی، ایران هراسی و سایه جنگ بر سر ایران را به ایران دوستی و صلح و آرامش در ایران بدل ساخته است. این حلقه مفقوده همان اخلاق سیاسی است که دولتمردان فعلی ما پرچمداران آن در صحنه داخلی و خارجی هستند.

*روزنامه نگار