لزوم تدوین آئیین نامه برای ساماندهی خانه های آسباب بازی توسط بهزیستی

رویداد۲۴-عضو کمیسیون اجتماعی مجلس بر ضرورت نظارت بهزیستی بر فعالیت این مراکز و تنظیم آئین‌نامه‌ای برای ساماندهی آنها تاکید کرد. سهیلا جلودارزاده در مورد وجود شکایاتی از خانه‌های اسباب بازی که برای کودکان ایجاد شده است گفت: اغلب این مراکز در فروشگاه‌های بزرگ، ابتدای بازارها و مراکز فرهنگی-هنری اعم از سینماها وجود دارند و ایجاد آنها یک ضرورت اجتماعی بوده که به وجود آمده‌اند، ضمن اینکه زمینه اشتغالزایی برای عده‌ای از جوانان را فراهم کرده است.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی، با یادآوری اینکه قطعا باید بر روند ایجاد و فعالیت مراکز اسباب بازی نظارت دقیقی صورت بگیرد ادامه داد: این نظارت باید بر ضرورت صلاحیت افرادی باشد که اقدام به ایجاد این نوع مراکز می‌کنند، همچنین مراکز اسباب بازی دایر شده باید از لحاظ سلامت جسمی و روحی قابل کنترل باشند.

وی با اشاره به متولی صدور مجوز برای فعالیت خانه‌های اسباب بازی و نظارت بر فعالیت آنها تصریح کرد: بی‌تردید سازمان بهزستی متولی این امر بوده و در  زمینه نظارت بر آموزش‌های غیر رسمی و پیش دبستانی مسئولیت قانونی دارد، بنابراین همان طور که بر روند ایجاد و فعالیت مهدکودک‌ها نظارت می‌کند باید بر این بخش نیز نظارت دقیقی داشته باشد.

جلودارزاده یادآورشد: البته در این مورد نباید سخت‌گیری صورت بگیرد، بلکه باید یک آئین‌نامه‌ای را برای تعیین وظایف این مراکز اسباب بازی تنظیم کرده و به آنها ابلاغ کند تا فعالیت آنها در چارچوبی قانونمند ساماندهی شود.

این نماینده مردم در مجلس دهم، در بیان مزایای ایجاد خانه‌های اسباب‌بازی خاطرنشان کرد: هم‌اکنون همچون گذشته شرایط به گونه‌ای نیست که خانواده‌ها همراه با بزرگترها زندگی کنند، چرا که بسیاری از خانواده‌های جوان به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند و ممکن است نگهداری از فرزندان حضور اجتماعی مادران را محدود کند، بنابراین این خانه‌های اسباب‌بازی می‌تواند شرایطی را فراهم کند که با انتخاب مربی مورد توافق با خانواده ها، برای مدتی کوتاه امکان حضور مادر خانواده در محیط‌ های اجتماعی فراهم شود.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، با یادآوری معایب خانه‌های اسباب بازی تاکید کرد: اگر این خانه‌های اسباب بازی بدون مجوز و نظارت فعالیت کنند، این امکان هم وجود دارد که جان کودکانی که به آنها سپرده شده‌اند در اثر غفلت و احتمال خروج آنها از این مراکز در معرض خطر قرار بگیرد.