خواهر: دیه را می پردازم که برادرم اعدام شود!
«کریم میتوانست به اورژانس زنگ بزند، اما این کار را نکرد. شاید اگر او را به بیمارستان میبرد، زنده میماند و به همین دلیل من رضایت نمی دهم و حاضرم مبلغ دیه را بپردازم که برادرم اعدام شود.»
رویداد۲۴ فرد قاتل حدود 60 ساله در دادگاه کیفری تهران به قاضی عبداللهی گفت: خواهرم اخلاقش خیلی بد بود و شب حادثه که نیمه های شب به منزل آمدم با برخورد تندش مواجه شدم و میان ما درگیری روی داد که متاسفانه وی دچار ضربه مغزی شد و فوت کرد.
کریم که حکمش در دیوان عالی کشور نیز به تایید رسیده ولی برای رفع برخی مشکلات حقوقی، پرونده به دادگاه کیفری ارجاع داده شده، ادامه داد: «در سال 90، به فاصله چند ماه پدر و مادرم فوت کردند و از همان موقع همراه خواهرم در یک آپارتمان زندگی میکردیم. او طبقه اول سکونت داشت و من در طبقه دوم بودم. از پدرمان یک خانه به ارث مانده بود که سر همان با خواهرم اختلاف داشتم. با من هم خیلی بدرفتاری میکرد.»
متهم درباره روز حادثه توضیح داد: «چند ساعت قبل از حادثه تازه از بیمارستان میلاد مرخص شده بودم. نیمهشب به خانه رسیدم. خواهرم تا مرا دید فحاشی کرد و پرسید تا حالا کجا بودی؟ گفتم بیمارستان بستری بودم، اما قبول نکرد. درگیریمان بالا گرفت و او به صورتم چنگ انداخت. من هم هلش دادم که سرش به نرده خورد و روی زمین افتاد. فکر نمیکردم اتفاق خاصی افتاده باشد برای همین به طبقه دوم رفتم. فردا از خواب بیدار شدم و به واحد خواهرم رفتم، اما هرچه صدایش کردم، جوابم را نداد. هنوز روی زمین افتاده بود. به سمتش رفتم و متوجه شدم فوت کرده است. با پلیس تماس گرفتم و مامورها سررسیدند. من قصد قتل خواهرم را نداشتم و این ماجرا یک اتفاق بود.»
در جلسه دادگاه اولیایدم که برادر و خواهر مقتول بودند، درخواست متفاوتی داشتند. برادر مقتول رضایت داد، اما خواهرش گفت: «کریم میتوانست به اورژانس زنگ بزند، اما این کار را نکرد. شاید اگر او را به بیمارستان میبرد، زنده میماند و به همین دلیل من رضایت نمی دهم و حاضرم مبلغ دیه را بپردازم که برادرم اعدام شود.»
کریم که حکمش در دیوان عالی کشور نیز به تایید رسیده ولی برای رفع برخی مشکلات حقوقی، پرونده به دادگاه کیفری ارجاع داده شده، ادامه داد: «در سال 90، به فاصله چند ماه پدر و مادرم فوت کردند و از همان موقع همراه خواهرم در یک آپارتمان زندگی میکردیم. او طبقه اول سکونت داشت و من در طبقه دوم بودم. از پدرمان یک خانه به ارث مانده بود که سر همان با خواهرم اختلاف داشتم. با من هم خیلی بدرفتاری میکرد.»
متهم درباره روز حادثه توضیح داد: «چند ساعت قبل از حادثه تازه از بیمارستان میلاد مرخص شده بودم. نیمهشب به خانه رسیدم. خواهرم تا مرا دید فحاشی کرد و پرسید تا حالا کجا بودی؟ گفتم بیمارستان بستری بودم، اما قبول نکرد. درگیریمان بالا گرفت و او به صورتم چنگ انداخت. من هم هلش دادم که سرش به نرده خورد و روی زمین افتاد. فکر نمیکردم اتفاق خاصی افتاده باشد برای همین به طبقه دوم رفتم. فردا از خواب بیدار شدم و به واحد خواهرم رفتم، اما هرچه صدایش کردم، جوابم را نداد. هنوز روی زمین افتاده بود. به سمتش رفتم و متوجه شدم فوت کرده است. با پلیس تماس گرفتم و مامورها سررسیدند. من قصد قتل خواهرم را نداشتم و این ماجرا یک اتفاق بود.»
در جلسه دادگاه اولیایدم که برادر و خواهر مقتول بودند، درخواست متفاوتی داشتند. برادر مقتول رضایت داد، اما خواهرش گفت: «کریم میتوانست به اورژانس زنگ بزند، اما این کار را نکرد. شاید اگر او را به بیمارستان میبرد، زنده میماند و به همین دلیل من رضایت نمی دهم و حاضرم مبلغ دیه را بپردازم که برادرم اعدام شود.»
منبع: عصر ایران
خبر های مرتبط