خبرنگاری یا خبر نویسی

متاسفانه در کردستان تعاریف بهم ریخته است و هر بزرگواری که قلم به دست گرفته و در ساختار مطالعه کتاب و یا کپی پیست و تغییر مطالب و یا برخی مواقع بدون تغییر، به خود اجازه می‌دهد که بنویسند در جلوی اسم‌شان-روزنامه‌نگار- و یا عده‌ای دیگر از بزرگواران با حضور در جلسات و در ساختار نوشتار بیانات آقای مدیر و.... برای خود القاب خبرنگار و.... را انتخاب می‌کند. فارغ از درست و یا غلط بودن این انتخاب القاب؛ بحث براین امور جریان می‌یابد که حضوز این بزرگوان آیا موجب رفع عقب‌ماندگی استان کردستان شده است؟

اگر امر اطلاع رسانی در ساختار نگارش فرموده‌های جناب مدیر است دیگر نمی‌توان گفت خبرنگار، شایسته است بنویسیم خبرنویس و صد البته دغدغه‌ بسیاری از اهالی رسانه استان کردستان در زمینه بیمه و کافی نبود حقوق و مزایا هم جای بسی تأمل است به این معنی که شایسته است مسئولان امور صنفی رسانه در این زمینه دخالت نموده و عرصه بر حضور غیر رسانه‌ای‌ها تنگ کرده و همچنین درخور شأن رسانه و اهالی رسانه استان کردستان نیست که فلان مدیر برگردد و بگوید می‌تواند با پرداخت  30هزار تومان، به مدت یکماه هرهفته خبرش را منتشر کنند و یا اینکه عده‌ای از بزرگوارن در صورت دعوت نبود در جلسات(فارغ از تائید و یا رد دست‌های پشت پرده دال بر داشتن لیست‌های سفارشی) شرکت کرده و منتظر تجلیل باشند.

هدف رسانه و اهالی رسانه اخذ کارت هدیه نیست و شایسته نیست عده‌ای در ساختار پیر مطبوعات و یا حرفه‌ای‌های مطبوعات، شأن و جایگاه رسانه را به جائی برسانند که مدیران، اهالی رسانه را در ساختار دریافت کنندگان کارت هدیه بشناسند و یا اینکه فلان روابط عمومی قبل از شروع جلسه بگوید:«لطفا خبرها را با تیتر و.... متفاوت منتشر کنید نه اینکه چند سایت منتشر کنند و شما کپی کرده و بدون ذکر منبع برایمان بفرستید.»

باری به هرجهت بازهم روز خبرنگار را به بزرگوارن و فعالان عرصه رسانه تبریک عرض نموده و برایشان بهترین ها را از یزدان پاک آرزو داریم.