مرگ غول نمایشنامهنویسی آمریکا در ۹۱ سالگی
نیل سایمن، از پرکارترین و محبوبترین نمایشنامهنویسان برادوی و برنده جوایز پولیتزر و تونی در ۹۱ سالگی از دنیا رفت.
رویداد۲۴به نقل از نیویورکتایمز، سایمن در ۱۹۹۱ برای نمایشنامه «گمشده در یانکرز» جایزه معتبر پولیتزر را برد، سه جایزه تونی (معادل اسکار در دنیای تئاتر) در کارنامه داشت، یک جایزه تونی افتخاری برای مجموعه فعالیتهایش گرفت و برنده جایزه مارک تواین برای طنز هم بود. او چهار بار برای جایزه اسکار فیلمنامهنویسی نامزد شد و البته نصیبی از مهمترین جایزه دنیای سینما نبرد و سال ۱۹۸۳ سالن آلوین در تئاتر برادوی به نام نیل سایمن نامگذاری شد.
نمایشنامهنویس نامدار آمریکایی را از نظر تعداد نمایشنامههای موفق در برادوی [به طنز و شوخی]با ویلیام شکسپیر مقایسه میکردند و معتقد بودند فقط غول انگلیسی بیش از او در این عرصه درخشیده است. خالق نمایشنامههای «زوج عجیب»، «پابرهنه در پارک»، «دستگیری شیرین»، «دختر آمریکایی» و «پزشک نازنین» دستی هم در دنیای فیلمنامهنویسی داشت و «زوج عجیب» و «پابرهنه در پارک» را با موفقیت برای تولید در سینما نوشت.
ماروین نیل سایمون چهارم ژوییه ۱۹۲۷ در منهتن نیویورک در خانوادهای زیرمتوسط به دنیا آمد و با هدایت برادر بزرگترش دنی به دوران نوجوانی و جوانی رسید. در دانشگاههای نیویورک و کلرادو درس خواند و پس از مدتی کار در رادیو همراه برادرش، با نوشتن فیلمنامه سریال «هرگز پولدار نمیشوی» بین سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹ نامی برای خود دست و پا کرد. نخستین نمایشنامه او «بیا و شیپور بزن» در ۱۹۶۱ بود که ۹۰ هفته بر صحنه برادوی اجرا شد.
سایمن در آخرین روزهای زندگی همسرش و برای خوشحال کردن او نمایشنامه بسیار موفق «پزشک نازنین» را نوشت و با مرگ جون بایم دو سال نوشتن را رها کرد. در ۱۹۸۲ از همسر دوم خود که بازیگر «پزشک نازنین» بود جدا شد و فصلی تازه از زندگی حرفهای را با همکاری دخترش نانسی آغاز کرد؛ روندی که به بردن جایزه معتبر پولیتزر برای نمایشنامه «گمشده در یانکرز» در ۱۹۹۱ انجامید.
او را کاشف متیو برادریک میدانند که به واسطه بازی در نمایشنامه «بلاکسی بلوز» در ۱۹۸۴ به مقام یک ستاره در برادوی و هالیوود رسید. سایمن در ۱۹۹۷ به واشنگتنپست گفته بود: «میدانم که به قله تمام جوایز رسیدهام و کسی نمیتواند بیش از این به من پول بدهد. جایزهای هم نمانده است که نبرده باشم. بهانهای برای نوشتن نمایشنامهای دیگر ندارم جز اینکه زندهام و دوست دارم همچنان به کار کردن ادامه بدهم.»
برخی کارشناسان سایمن را کنار وودی آلن و مل بروکس سه چهره بسیار مشابه و در عین حال سه قله بسیار متفاوت در کمدی مدرن آمریکایی دهه ۱۹۷۰ میدانند که با آثاری، چون «زوج عجیب»، «آنی هال» و «زینهای شعلهور» هنوز و همچنان عمیقا تاثیرگذارند. وقتی سایمن در ۲۰۰۴ در سن ۷۶ سالگی دچار نارسایی کلیه و گرفتار دیالیز شد، دوست قدیمیاش بیل اوانز یک کلیه خود را به او اهدا کرد.
سایمن بیش از ۴۰ نمایشنامه کمدی در کارنامه دارد که برخی از جمله «زوج ناجور»، «دختر یانکی»، «زندانی خیابان دوم»، «هتل کالیفرنیا»، «فصل دوم»، «پزشک نازنین»، «به خاطر یک مشت روبل»، «رویای هالیوود»، «پسران طلا» و «شایعات» در ایران منتشر شده و به کارگردانی کورش نریمانی، حسن معجونی، نادر برهانیمرند، میکاییل شهرستانی و... روی صحنه رفتهاند.
نمایشنامهنویس نامدار آمریکایی را از نظر تعداد نمایشنامههای موفق در برادوی [به طنز و شوخی]با ویلیام شکسپیر مقایسه میکردند و معتقد بودند فقط غول انگلیسی بیش از او در این عرصه درخشیده است. خالق نمایشنامههای «زوج عجیب»، «پابرهنه در پارک»، «دستگیری شیرین»، «دختر آمریکایی» و «پزشک نازنین» دستی هم در دنیای فیلمنامهنویسی داشت و «زوج عجیب» و «پابرهنه در پارک» را با موفقیت برای تولید در سینما نوشت.
ماروین نیل سایمون چهارم ژوییه ۱۹۲۷ در منهتن نیویورک در خانوادهای زیرمتوسط به دنیا آمد و با هدایت برادر بزرگترش دنی به دوران نوجوانی و جوانی رسید. در دانشگاههای نیویورک و کلرادو درس خواند و پس از مدتی کار در رادیو همراه برادرش، با نوشتن فیلمنامه سریال «هرگز پولدار نمیشوی» بین سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹ نامی برای خود دست و پا کرد. نخستین نمایشنامه او «بیا و شیپور بزن» در ۱۹۶۱ بود که ۹۰ هفته بر صحنه برادوی اجرا شد.
سایمن در آخرین روزهای زندگی همسرش و برای خوشحال کردن او نمایشنامه بسیار موفق «پزشک نازنین» را نوشت و با مرگ جون بایم دو سال نوشتن را رها کرد. در ۱۹۸۲ از همسر دوم خود که بازیگر «پزشک نازنین» بود جدا شد و فصلی تازه از زندگی حرفهای را با همکاری دخترش نانسی آغاز کرد؛ روندی که به بردن جایزه معتبر پولیتزر برای نمایشنامه «گمشده در یانکرز» در ۱۹۹۱ انجامید.
او را کاشف متیو برادریک میدانند که به واسطه بازی در نمایشنامه «بلاکسی بلوز» در ۱۹۸۴ به مقام یک ستاره در برادوی و هالیوود رسید. سایمن در ۱۹۹۷ به واشنگتنپست گفته بود: «میدانم که به قله تمام جوایز رسیدهام و کسی نمیتواند بیش از این به من پول بدهد. جایزهای هم نمانده است که نبرده باشم. بهانهای برای نوشتن نمایشنامهای دیگر ندارم جز اینکه زندهام و دوست دارم همچنان به کار کردن ادامه بدهم.»
برخی کارشناسان سایمن را کنار وودی آلن و مل بروکس سه چهره بسیار مشابه و در عین حال سه قله بسیار متفاوت در کمدی مدرن آمریکایی دهه ۱۹۷۰ میدانند که با آثاری، چون «زوج عجیب»، «آنی هال» و «زینهای شعلهور» هنوز و همچنان عمیقا تاثیرگذارند. وقتی سایمن در ۲۰۰۴ در سن ۷۶ سالگی دچار نارسایی کلیه و گرفتار دیالیز شد، دوست قدیمیاش بیل اوانز یک کلیه خود را به او اهدا کرد.
سایمن بیش از ۴۰ نمایشنامه کمدی در کارنامه دارد که برخی از جمله «زوج ناجور»، «دختر یانکی»، «زندانی خیابان دوم»، «هتل کالیفرنیا»، «فصل دوم»، «پزشک نازنین»، «به خاطر یک مشت روبل»، «رویای هالیوود»، «پسران طلا» و «شایعات» در ایران منتشر شده و به کارگردانی کورش نریمانی، حسن معجونی، نادر برهانیمرند، میکاییل شهرستانی و... روی صحنه رفتهاند.
منبع: همشهری آنلاین
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط