در گفت و گوی رویداد۲۴ با علی صوفی بررسی شد
عارف از ریاست دائم قهر کرد؟
علی صوفی در مورد عدم تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها و همچنین کمیسیون های مجلس، گفت: «زمانی که عارف اعلام کرد که قصد کاندیداتوری هیات رئیسه دائم را ندارد، مشخص شد که پس از آن سمت خاصی را مدنظر نداشته، البته نمی توان گفت که به این موضوع فکر نکرده بود.»
رویداد۲۴ - انتخاب علی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس دهم و پس از آن، تعیین نواب اول و دوم، بار دیگر این سوال را مطرح کرد که محمدرضا عارف در این مجلس چه سمتی خواهد داشت؟
پس از انتخابات 92 و کناره گیری عارف به سود روحانی، چندین سمت برای وی مطرح و حتی شایعتی در مورد آنها شنیده شد؛ اما محتمل ترین گزینه راست مجلس بود که وی از دست داد.
پس از آن محمدرضا عارف اعلام کرد که به دلیل عهده داری ریاست فراکسیون امید، ریاست کمیسیون ها را در مجلس نمی پذیرد و عضو فراکسیون آموزش خواهد شد. این در حالی است که پیش از آن، از ریاست وی بر مرکز پژوهش های مجلس بحث به میان آمده بود.
علی صوفی، رئیس ستاد ائتلاف اصلاح طلبان در تهران، در گفت و گو با رویداد۲۴ در مورد عدم تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها و همچنین کمیسیون های مجلس، گفت: «زمانی که عارف اعلام کرد که قصد کاندیداتوری هیات رئیسه دائم را ندارد، مشخص شد که پس از آن سمت خاصی را مدنظر نداشته، البته نمی توان گفت که به این موضوع فکر نکرده بود.»
صوفی گفت: «عارف شرایط لازم برای ریاست مجلس را داشت و بنابراین پانسیل بالای وی هنوز باقی است اما بحث آمادگی شخصی وی نیز مطرح است. چنین کاری نیازمند یک آمادگی قبلی است و به نظر می رسد که عارف آمادگی این کار را از قبل نداشت. عارف از زمانی که تصمیم به ورود به انتخابات گرفت، با یک برنامه خاص این تصمیم را اتخاذ کرد که البته این تصمیم فردی نبود و شورای عالی سیاست گذاری به عنوان نماد خرد جمعی اصلاح طلبان، تشخیص داد که عارف کاندیدا و همچنین سرلیست شود و برای ریاست مجلس نیز تلاش کند.»
عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان ادامه داد: «پس از کار ماندگار عارف مبنی بر کنار کشیدن به نفع روحانی در انتخابات 1392، همواره این سوال مطرح شد که جایگاه عارف پس از ریاست جمهوری کجاست؟ زمانی بحث معاون اول رئیس جمهور مطرح شد که البته به دلایلی محقق نشد و پس از آن بحث مجلس مطرح شد و عارف تصمیم به ورود به انتخابات برای جلب مشارکت حداکثر عمومی گرفت.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد اصلاح طلبان افزود: «سرلیستی و کاندیداتوری ریاست مجلس توسط عارف اجماع داشتند و البته با این فرض که این انتخابات یک رقابت عادلانه خواهد بود و با توجه به رویکرد مردم در انتخابات سال 1392، برای انتخابات مجلس برنامه ریزی کردند. ورود عارف بر اساس این مفروضات بود، اما از مرحله ثبت نام به بعد، موانع جدی از جمله رد صلاحیت های گسترده پیش آمد.»
صوفی در مورد دلایل عارف برای عدم اعلام آمادگی برای ریاست مرکز پژوهش ها، گفت: «زمانی که عارف اعلام کرد که قصد کاندیداتوری هیات رئیسه دائم را ندارد، مشخص شد که پس از آن سمت خاصی را مدنظر نداشته، البته نمی توان گفت که به این موضوع فکر نکرده بود، ولی به هر حال مرتبه بعدی برای وی مدنظر نبوده است. در شورای عالی سیاست گذاری و هیات رئیسه نیز چنین بحثی صورت نگرفته، البته ترکیب هیات رئیسه مهم بود و خوشبختانه نواب رئیس از فراکسیون امید انتخاب شدند و حضور پنج عضو در هیات رئیسه را یک موفقیت بزرگ می دانیم، اما با شرایطی که از سال 1392 گذشته، تصمیم در مورد عارف به عهده شخص وی گذاشته شده است.»
رئیس ستاد ائتلاف اصلاح طلبان در تهران، درمورد پتانسیل های عارف و نقش وی در مجلس دهم، گفت: «باید به این نکته اشاره کرد که به قول معروف، حیف آن است که وقت عارف در یک کمیسیون ساده بگذرد. تردیدی نیست که باید مطابق شان و ظرفیت های علمی بالا و سابقه اجرایی ارزنده عارف، از وجود وی کاملا استفاده شود، مخصوصا در بررسی لوایحی که از طرف دولت مطرح می شود؛ چرا که به هر حال این لوایح، یک کار کارشناسی دقیق را می طلبد که با این تفاسیر، عارف ظرفیت بی نظیری در این رابطه دارد و قطعا باید از این پتانسیل استفاده شود. رئیس مرکز پژوهش ها نیز یک موقعیت بسیار حساس است، اما باید میزان تمایل و آمادگی وی برای قبول مسئولیت را نیز در نظر گرفت و البته نمی توان در حال حاضر در مورد آن به قطعیت سخن گفت.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد علل عدم ابراز تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها تا این لحظه، گفت: «فرصت کافی برای بررسی این مساله با توجه به روند پی در پی اتفاقات و انتخابات در مدت یک شنبه تا سه شنبه، قطعا وجود نداشته و انتخاب هیات رئیسه موقت در روز یک شنبه و تعداد رای عارف، با برآورد ما تفاوت قابل توجهی داشت و این فاصله تا حدودی ناشی از کم لطفی برخی از دوستان و البته دور از انتظار بود. البته هنوز برای تصمیمات جدید دیر نشده و قطعا اهمیت مرکز پژوهش ها هم برای دولت و هم برای مجلس، می تواند از جهات بسیار قابل توجه باشد و عارف بدون تردید دارای ظرفیت به مراتب بالاتر از ریاست این مرکز است.»
وی در مورد رویکرد عارف و اصلاح طلبان به انتخابات هیات رئیسه، گفت: «گفتنی است؛ کنار کشیدن عارف از انتخابات ریاست دائم توام با قهر نبوده و به نظر می رسد که هماهنگی مناسبی صورت گرفت تا علی مطهری را بیاورد و یک عضو جبهه پایداری از این موقعیت حساس کنار گذاشته شود. این تصمیم نیز تصمیم بزرگی بود که عارف در این فرصت، چنین تصمیمی گرفت.»
صوفی ادامه داد: «باید اشاره کرد که زمان تصمیم گیری برای ریاست مرکز پژوهش ها همچنان باقی است و اولویت نخست پرداختن به بحث هیات رئیسه بود، پس از آن بحث کمیسیون ها نیز طبیعتا خیلی مهم است و باید در این مورد نیز موفقیت هایی را به دست آوریم.»
عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان در پایان افزود: «آنچه که روز سه شنبه در انتخابات هیات رئیسه رخ داد، نشان داد که فراکسیون امید دوباره جان گرفته است. از سوی دیگر، مرزبندی بین اصولگرایی و اصلاح طلبی نیز خیلی کمرنگ شد که این موارد نشانه های بسیار خوبی است؛ یعنی مجلس به سمتی می رود که دوقطبی نیست و یک مجلس معتدل مناسب برای کمک به دولت و برون رفت از بحران هایی که با آنها مواجه هستیم بویژه بحران اقتصادی، است. اتفاقی که سه شنبه در انتخابات هیات رئیسه افتاد را باید به فال نیک گرفت.»
پس از انتخابات 92 و کناره گیری عارف به سود روحانی، چندین سمت برای وی مطرح و حتی شایعتی در مورد آنها شنیده شد؛ اما محتمل ترین گزینه راست مجلس بود که وی از دست داد.
پس از آن محمدرضا عارف اعلام کرد که به دلیل عهده داری ریاست فراکسیون امید، ریاست کمیسیون ها را در مجلس نمی پذیرد و عضو فراکسیون آموزش خواهد شد. این در حالی است که پیش از آن، از ریاست وی بر مرکز پژوهش های مجلس بحث به میان آمده بود.
علی صوفی، رئیس ستاد ائتلاف اصلاح طلبان در تهران، در گفت و گو با رویداد۲۴ در مورد عدم تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها و همچنین کمیسیون های مجلس، گفت: «زمانی که عارف اعلام کرد که قصد کاندیداتوری هیات رئیسه دائم را ندارد، مشخص شد که پس از آن سمت خاصی را مدنظر نداشته، البته نمی توان گفت که به این موضوع فکر نکرده بود.»
صوفی گفت: «عارف شرایط لازم برای ریاست مجلس را داشت و بنابراین پانسیل بالای وی هنوز باقی است اما بحث آمادگی شخصی وی نیز مطرح است. چنین کاری نیازمند یک آمادگی قبلی است و به نظر می رسد که عارف آمادگی این کار را از قبل نداشت. عارف از زمانی که تصمیم به ورود به انتخابات گرفت، با یک برنامه خاص این تصمیم را اتخاذ کرد که البته این تصمیم فردی نبود و شورای عالی سیاست گذاری به عنوان نماد خرد جمعی اصلاح طلبان، تشخیص داد که عارف کاندیدا و همچنین سرلیست شود و برای ریاست مجلس نیز تلاش کند.»
عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان ادامه داد: «پس از کار ماندگار عارف مبنی بر کنار کشیدن به نفع روحانی در انتخابات 1392، همواره این سوال مطرح شد که جایگاه عارف پس از ریاست جمهوری کجاست؟ زمانی بحث معاون اول رئیس جمهور مطرح شد که البته به دلایلی محقق نشد و پس از آن بحث مجلس مطرح شد و عارف تصمیم به ورود به انتخابات برای جلب مشارکت حداکثر عمومی گرفت.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد اصلاح طلبان افزود: «سرلیستی و کاندیداتوری ریاست مجلس توسط عارف اجماع داشتند و البته با این فرض که این انتخابات یک رقابت عادلانه خواهد بود و با توجه به رویکرد مردم در انتخابات سال 1392، برای انتخابات مجلس برنامه ریزی کردند. ورود عارف بر اساس این مفروضات بود، اما از مرحله ثبت نام به بعد، موانع جدی از جمله رد صلاحیت های گسترده پیش آمد.»
صوفی در مورد دلایل عارف برای عدم اعلام آمادگی برای ریاست مرکز پژوهش ها، گفت: «زمانی که عارف اعلام کرد که قصد کاندیداتوری هیات رئیسه دائم را ندارد، مشخص شد که پس از آن سمت خاصی را مدنظر نداشته، البته نمی توان گفت که به این موضوع فکر نکرده بود، ولی به هر حال مرتبه بعدی برای وی مدنظر نبوده است. در شورای عالی سیاست گذاری و هیات رئیسه نیز چنین بحثی صورت نگرفته، البته ترکیب هیات رئیسه مهم بود و خوشبختانه نواب رئیس از فراکسیون امید انتخاب شدند و حضور پنج عضو در هیات رئیسه را یک موفقیت بزرگ می دانیم، اما با شرایطی که از سال 1392 گذشته، تصمیم در مورد عارف به عهده شخص وی گذاشته شده است.»
رئیس ستاد ائتلاف اصلاح طلبان در تهران، درمورد پتانسیل های عارف و نقش وی در مجلس دهم، گفت: «باید به این نکته اشاره کرد که به قول معروف، حیف آن است که وقت عارف در یک کمیسیون ساده بگذرد. تردیدی نیست که باید مطابق شان و ظرفیت های علمی بالا و سابقه اجرایی ارزنده عارف، از وجود وی کاملا استفاده شود، مخصوصا در بررسی لوایحی که از طرف دولت مطرح می شود؛ چرا که به هر حال این لوایح، یک کار کارشناسی دقیق را می طلبد که با این تفاسیر، عارف ظرفیت بی نظیری در این رابطه دارد و قطعا باید از این پتانسیل استفاده شود. رئیس مرکز پژوهش ها نیز یک موقعیت بسیار حساس است، اما باید میزان تمایل و آمادگی وی برای قبول مسئولیت را نیز در نظر گرفت و البته نمی توان در حال حاضر در مورد آن به قطعیت سخن گفت.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب در مورد علل عدم ابراز تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها تا این لحظه، گفت: «فرصت کافی برای بررسی این مساله با توجه به روند پی در پی اتفاقات و انتخابات در مدت یک شنبه تا سه شنبه، قطعا وجود نداشته و انتخاب هیات رئیسه موقت در روز یک شنبه و تعداد رای عارف، با برآورد ما تفاوت قابل توجهی داشت و این فاصله تا حدودی ناشی از کم لطفی برخی از دوستان و البته دور از انتظار بود. البته هنوز برای تصمیمات جدید دیر نشده و قطعا اهمیت مرکز پژوهش ها هم برای دولت و هم برای مجلس، می تواند از جهات بسیار قابل توجه باشد و عارف بدون تردید دارای ظرفیت به مراتب بالاتر از ریاست این مرکز است.»
وی در مورد رویکرد عارف و اصلاح طلبان به انتخابات هیات رئیسه، گفت: «گفتنی است؛ کنار کشیدن عارف از انتخابات ریاست دائم توام با قهر نبوده و به نظر می رسد که هماهنگی مناسبی صورت گرفت تا علی مطهری را بیاورد و یک عضو جبهه پایداری از این موقعیت حساس کنار گذاشته شود. این تصمیم نیز تصمیم بزرگی بود که عارف در این فرصت، چنین تصمیمی گرفت.»
صوفی ادامه داد: «باید اشاره کرد که زمان تصمیم گیری برای ریاست مرکز پژوهش ها همچنان باقی است و اولویت نخست پرداختن به بحث هیات رئیسه بود، پس از آن بحث کمیسیون ها نیز طبیعتا خیلی مهم است و باید در این مورد نیز موفقیت هایی را به دست آوریم.»
عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان در پایان افزود: «آنچه که روز سه شنبه در انتخابات هیات رئیسه رخ داد، نشان داد که فراکسیون امید دوباره جان گرفته است. از سوی دیگر، مرزبندی بین اصولگرایی و اصلاح طلبی نیز خیلی کمرنگ شد که این موارد نشانه های بسیار خوبی است؛ یعنی مجلس به سمتی می رود که دوقطبی نیست و یک مجلس معتدل مناسب برای کمک به دولت و برون رفت از بحران هایی که با آنها مواجه هستیم بویژه بحران اقتصادی، است. اتفاقی که سه شنبه در انتخابات هیات رئیسه افتاد را باید به فال نیک گرفت.»
