یک میلیون نفر تا سال ۲۰۵۰ ساکن مریخ خواهند شد!
رویداد۲۴ ایلان ماسک مدیرعامل اسپیس اکس به دنبال برپایی یک کلونی عظیم ۱ میلیون نفره در مریخ تا سال ۲۰۵۰ است. ماسک در پاسخ به سوال یکی از کاربران که در مورد چگونگی زندگی در سیاره سرخ سوال کرده بود، گفت:
«زندگی [در مریخ] ابتدا در سازه‌های گنبدی شکل شیشه‌ای شروع خواهد شد. سیاره سرخ سرانجام بوسیله زمینی‌سازی همانند زمین از حیات پشتیبانی خواهد کرد.»
محققان و نویسندگان رمان‌های علمی-تخیلی سال هاست ایده زمینی‌سازی (Terraforming) مریخ را برای محقق کردن رویای نفس کشیدن بدون ماسک و زندگی بدون لباس فضانوردی را در هوای آزاد مریخ مطرح کرده‌اند. البته به گفته ماسک بشر هنوز با این چشم انداز بلندپروازانه فاصله بسیار زیادی دارد. ماسک در توییت دیگری گفت:
«زمینی‌سازی آنقدر کند صورت می‌گیرد که در طول حیات ما رخ نخواهد داد. البته شاهد برپایی کلونی انسانی در این سیاره خواهیم بود. تمدن‌های پیشرفته آینده که خرابه‌های به جای مانده از ما را کشف می‌کنند، ما را به خاطر بلندپروازی‌هایمان تحسین خواهند کرد.»
بیشتر بخوانید: آیا می‌توان در مریخ زندگی کرد؟
زمینی‌سازی مریخ به طور حتم یکی از شگفت انگیزترین پروژه‌های تاریخ بشر خواهد بود. محققان می‌گویند برای تبدیل کردن سیاره سرخ به زمین باید روزانه ۳۵۰۰ کلاهک هسته‌ای را روی آن منفجر کرد تا فشار اتمسفری آن به سطح قابل تنفس برای انسان رسیده و یخ‌های آن برای آزادسازی دی اکسید کربن و ایجاد گازهای گلخانه‌ای ذوب شوند. البته این کار یک نقطه ضعف بزرگ دارد؛ تشعشعات ناشی از انفجارهای هسته‌ای سطح مریخ را به طور کامل غیرقابل سکونت خواهند کرد.
تحقیقی که سال ۲۰۱۸ انجام شده نیز نشان می‌دهد که دی اکسید کردن موجود در مریخ آنقدر نیست که بتواند فشار اتمسفری این سیاره را به سطح قابل تنفس برای انسان برساند.
اما این محدودیت‌ها هیچ کدام مانع نشده‌اند تا ماسک تلاش‌ها و رویاپردازی را متوقف کند. ماسک می‌گوید به کمک هزاران راکت غول پیکر «استارشیپ» می‌توان صدها تن محموله و صدها سرنشین را به سیاره سرخ حمل و یک «شهر مریخی» بنا کرد.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، اولین راکت سرنشین دار استارشیپ سال ۲۰۲۴ روانه مریخ خواهد شد.
این طرحها و ایده ها فعلا با تکنولوژی فعلی و پیشرفت فعلی بشر بیش از 500 سال فاصله داره هر چند جو نازک و فاقد اکسیژن و جاذبه ضعیف و پرتوهای کیهانی و دمای کم و نبودن آب و مخصوصا دمای نامناسب برای جاری شدن آب مایع بر سطح مریخ و طوفانهای زیاد و نبودن قمری بزرگ مثل ماه که شبها رو هم تنظیم کنه و مدار سیاره رو از لغزیدن حفظ کنه و نبود میکرو ارگانیسمهایی که کار تجزیه و پاکسازی بازمانده های انسانی رو انجام بده و رنگ نامناسب آسمان مریخ که در دراز مدت موجب افسردگی ساکنان میشه و اینکه بدن انسانها صدها هزار سال با شرایط زیستی زمین تکامل یافته و تغییر یکباره موجب تکاملهای ناخواسته و ایرادات زیاد جسمی خواهد بود وتولید بسیار گران غذا و آب و فاصله بسیار دور مریخ با زمین که حدودا شش ماه با سریعترین شاتلها طول میکشه و اندازه بسیار کوچکتر خورشید در سطح مریخ نسبت به زمین و اختلاف دمای بسیار روز شب با روز بخاطر نبودن اب مایع گسترده همه و همه دست به هم میده که بهتره بجای فکر روی مسکونی کردن مریخ باید زندگی در زمین و محیط زیست اونو حفظ کرد 
