قتل دانشجوی نخبه دانشگاه شریف توسط همکلاسی‌اش

رویداد۲۴ رسیدگی به این پرونده با تماس پسر جوانی به نام سامان که دانشجوی دکترای دانشگاه شریف بود با اورژانس آغاز شد. وی که هراسان بود گفت دوستم به خاطر خوردن محلول شیمیایی حالش بد شده است. وقتی مأموران اورژانس به خانه سامان رفتند با جسد دوست ۲۵ ساله است که به نام شهاب روبه رو شدند.
با مرگ مشکوک شهاب که مدال آور المپیاد شیمی در دوره دبیرستان و بورسیه دانشگاه بوستون آمریکا بود ، پلیس به بررسی پرداخت.

سامان گفت: من و شهاب از دبیرستان با هم دوست های صمیمی بودیم . من مدال آور المپیاد شیمی بودم و او نیز نخبه بود. ما هر دو با هم در دانشگاه شریف درس می خواندیم. من دانشجوی دکترا در دانشگاه شریف بودم و به تازگی شهاب بورسیه دانشگاه بوستون آمریکا شده و قصد مهاجرت داشت.

وی ادامه داد: من به تازگی نامزد کرده بودم و او وقتی فهمید او را برای مراسم عقد دعوت نکرده ام از من دلخور شد. به همین خاطر مدتی بود رابطه مان با هم قطع شده بود . اما وقتی فهمیدم قصد مهاجرت دارد بار دیگر با او تماس گرفتم و رفت و آمد ما با هم شروع شد. ما رابطه خیلی خوبی با هم داشتیم.

متهم گفت: آن روز او  با من تماس گرفت و خواست به خانه مان بیاید و با هم مشروب بخوریم. من  محلول شیمیایی اعتیادآوری را که حامی کلروفرم بود تهیه کرده بودم و خودم هم سالها بود به آن اعتیاد داشتم و  میدانستم این ماده اعتیادآور است و مصرف زیاد آن می تواند کشنده باشد .وقتی او به خانه مان آمد  محلول را که در یخچال بود سر کشید و حالش بد شد. می‌خواستم او را به بیمارستان برسانم اما حالش خیلی بد بود. وقتی فهمیدم دیگر نفس نمی کشد با اورژانس تماس نگرفتم.

وی ادامه داد: من هیچ انگیزه‌ای برای قتل او نداشتم. احتمالا چون خودش می‌دانسته محلول اثر مستی مانند مشروب دارد آن را سر کشیده است.
به دنبال اظهارات نخبه جوان برای وی کیفرخواست صادر و پرونده اش برای رسیدگی به شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای جلسه وکیل اولیای دم در جایگاه ویژه ایستاد و درخواست قصاص را مطرح کرد و گفت: متهم عمدی و احتمالا به خاطر حسادت دوستش را با خوراندن محول شیمیایی کشته است.

وقتی قاتل نخبه در جایگاه ویژه ایستاد منکر قتل عمدی شد
وی گفت: من از دوران دبیرستان چون زیاد به آزمایشگاه می رفتم و محلول های شیمیایی را با هم ترکیب می کردم به این محلول اعتیاد آور دست پیدا کردم و از همان موقع به آن معتاد شدم. خودم همیشه محلول را در خانه درست می کردم و آن را می خوردم. آخرین بار هم آن را با آب میوه ترکیب کرده و در یخچال گذاشته بودم که دوستم آن را سر کشید. من می خواستم او را به بیمارستان برسانم اما کار از کار گذشته بود.

وی ادامه داد: وقتی دوستم سر یخچال رفته بود من متوجه او نشدم. اگر متوجه شده بودم اجازه نمی دادم تا محلول شیمیایی را بنوشد. من هیچ خصومتی با او نداشتم و ما رابطه خوبی با هم داشتیم.
با پایان دفاعیات متهم، قضات وارد شور شدند تا رای صادر کنند.