تابش: شالوده توافق نامه ایران و عربستان را دو موافقت نامه سالهای ۷۷و۸۰ دولت خاتمی تشکیل میدهد
رویداد۲۴ یک نماینده اصلاح طلب پیشین مجلس با ابراز خرسندی از برقراری روابط جمهوری اسلامی ایران با عربستان سعودی، گفت: بر فرصتهای از دست رفته افسوس میخوریم و در عین حال برای حاکمیت عقلانیت و تدبیر در کشور تلاش و دعا میکنیم.
محمدرضا تابش در گفتگو با خبرنگار جماران، با اشاره به برقراری مجدد روابط ایران و عربستان، اظهار کرد: امیدواریم موافقت نامه فیمابین ایران و عربستان طلیعهای بر بازگشت به سیاست تنش زدایی باشد که مهمترین ثمره اش کم کردن فشار بر ملت شریف ایران است. هر حرکتی که ضمن حفظ استقلال کشور و عزت مردم به کاهش تنش و تشنج در منطقه و احیاء حس امید در مردم و بهبود وضعیت معیشتی آنها گردد، از طرف هر که باشد مورد حمایت قاطبه ملت و همه گرایشهای سیاسی است.
بر فرصتهای از دست رفته افسوس میخوریم
وی با بیان اینکه از تدبیر رهبری معظم، پیگیری دولت محترم، اقدام موثر شورایعالی امنیت ملی و تلاش کشورهای دوست که زمینه ساز به سرانجام رساندن این موافقت نامه بودند، سپاسگزاریم، یادآور شد: بر فرصتهای از دست رفته افسوس میخوریم و در عین حال برای حاکمیت عقلانیت و تدبیر در کشور تلاش و دعا میکنیم. به یاد دارم، دولت هفتم پس از استقرار، تحقق شعار توسعه سیاسی در عرصه خارجی را با رویکرد تنش زدایی وجهه همت خویش قرار داد. جناب آقای خاتمی دستگاه دیپلماسی را ملزم کرد تا در تعامل با کشورهای دنیا و منطقه به تدوین راهبرد بپردازند. اینکه میبینیم امروز شالوده توافق نامه فیمالین ایران و عربستان را دو موافقت نامه سالهای ۷۷و۸۰ دولت هفتم تشکیل میدهد، حاصل آن رویکرد است.
بیشتر بخوانید: توافق ایران و عربستان سعودی برای از سرگیری روابط دو جانبه
تابش گفت: آرزومندیم اقدام مدبرانه رهبری معظم در عادی سازی رابطه با عربستان در این مقطع -که یادآور رویکرد شجاعانه امام (ره) نسبت به برقراری ارتباط باعربستان بعد از کشتارحجاج است-و همچنین فرمان عفو گسترده ایشان، طلیعهای باشد بر تسری این رویکرد در تمامی سطوح و به ویژه در عرصه داخلی و نسبت به موثرین در انقلاب؛ تا پیامدش وفاق ملی و کاهش آلام و دردهای ملت و پایانی بر حرمانهای جانسوز آنها و تقویت رابطه دولت-ملت باشد که خنثی کننده همه توطئههای داخلی و خارجی است.
منبع: جماران
عربستان هم با ایران توافق کرد تا جنگ تمام شود.
عيب درويش و توانگر به کم و بيش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنيم